t. I (PL 63)

407 HORMISDiE PAP^
iatentione, quam cirea communionem sedis aposto- A vestra tribulatione remediis, quantum in liomine esse
licse geritis, gratulantes : sed contristati sumus, quod
vos aliquas sustinere molestias perhibetis. Isla famen
diuturnamnon possuQt habere substantiam; quia ubi
Deus pure colitur, etsi adversa conligerint, in por-
spera commutantur, secundum Apostolum dicentem :
Spes non decipit (Rom. v). Dubitans apostolorum
princeps incedens per pelagus laboravit [Matlh. xiv) :
raos tameu invocato Domino suo, paratum habuit
qui eum porrecta manu non pateretur sustinere dis-
crimen. Ergo auctoruni nostrorum sequentes exempla,
et in ipsorum fide permanentes, illius poscamus
auxilium, de quo scriptum est : Qui nos non dimittit
ientari supra quas poisumus (ICor. x). Igitur salutan-
tes caritatem tuam hortamur ut, quemadmodum pra-
disimus, in his qua? bene inchoata sunt perseveres :
quia qui perstiterit usque in finem, hic salvus erit
{Matth. x). Frequeater alloquiis tuis nostram sollicitudinem
relevare non desinas. ParoBciales quoque sa-
cerdotes tuos competenti adhortatione confirma, quia
ista faciendo, talentum tibi creditum poteris multi-
plicare quotidie. De illa quoque parte, quam dilectio
tua postulat, cogitamus, ut ad imperatorem clementissimum
pro generalitatis quiete preces nostrae perveniant.
Tantum est ut votum studiumque nostrum
congruis orationibus juvare non cesses, quia nos in
his Deo auctore perficiendis vacare minime potuerimus.
Data v nonas Martias, Agapito viro clarissimo
consule (anno Domini 317).
EPISTOLA XXI.
AD EUMDEM JOANSEM.
Hormisda Joanni episcopo Nicopolitano cum sy-
nodo.
Optaremus, dilectissimi fratres, ab omnibus vos
molestiarum fluctibus alienos, vitam sub tranquilli-
tatis serenitate transigere, et Deo nostro, remota
mundanarum tempestatum mentis perturbatione
moverunt : quia quse lieri nolumus, necesse est, ut
facta doleamus. Sed abundat mundus incommodis et
tentationibns : sa^culum istud, in quo peregrinamur,
expositum est passim, veluti magna moles, ventorum
procellis. Ita hdelium mentes diabolicis pulsantur in-
sidiis,et, sicutdictum est, qui volunt pie vivere in Chri-
sto, persecutiones patiuniur {II Tim. iii). Sed conso-
potuit, non quievit. Nam per legatos ad Orientis principem
destinatos, et Thessalonicensem episcopum,
ut ab infestatione vestra cessaret, admonui; et pro-
rogatis paginis, ut imperatori supplicaretur, ad-
junxi.
Hajc quantum ad prajsentia sunt provisa : sed illa
qum ad spem futuram pertinent, haec simt potius
mentibus intuenda. Sane hoc me fateor fuisse mira-
tum, quod inter allegationes angustarum religiosaj
prudeutiae vestrae haec potuit cura subrepere, ut a
me sub consolationis colore dirigendi ad Thessalonicensem
episcopum solidas litteras licentia poscere-
tur. Egone hujus rei auctor existerem, quam si in-
scio me cognoscerem factam esse, culparem? Absit
ista perversitas, Audite apostolicam vocem, sed per-
souce meae convenienter aptandam. Si qux desiruxi
hxc iterum recndifico, prxvaricatorem me constituo
(Gal. u). Nolite, obsecro, ad evitata vix redire conta-
gia ; uec pedes luto, quo tenebantur, avulsos, pa-
tiamini male rursus immergi. Sinite oblitterata esse
transacta. Nemomittens manumsuamin aratrum, ei
aspiciens retro aptus est regno Dei (Luc. ix). Impe-
diuntur a processu propositi itineris, qui rellexis ocu-
lis respiciunt quod relinquunt. Non amant ecclesia-
sticse disciplinaj eos in quibus remanet memoria illa
perfldise : totos ab errantibus oportet abscindi : quia
in tantum detestabiles existimanturad spreta redeun-
tes, ut B. apostolus Petrus (II Petr. ii) melius illis
C esse praidicaverit, ut non cognoscerent viam justitiaj,
quam cognoscentes retrorsum reflecti in tradito sibi
sancto mandato. In aperto est qua pertinacia traditse
lidei debeat constantia custodiri, si tolerabilius est
in errore persistere, quam coinquinationibus rursum,
quas quis fugerit, implicari. Data pridie idus Aprilis,
Agapito viro clarissimo consule.
EPISTOLA XXII.
AD DOROTHEUM EPISCOPUM THESS ALON ICEN SEM.
Hormisda episcopus Dorotheo episcopo Thessalo-
nicensi.
Joaunes frater et coepiscopus meus Nicopolitana;
urbis antistes cum synodo sua variis se concussionibus
atque dispendiis graviter causatur aflligi ; quod
a transgressorum societate divisus, postquam com-
latur spes a justo retributore promissa : quia beatus q munionem sedis apostolicae emeruit, ad Thessaloai-
estqui\nonfueril scandalizatus in Domino [Matth. xi).
Non dejiciant milites Dei impetus fragiles et caduci.
Qui assistit strenuis, non delectatur ignavis. Facile
contemnuntur ista quaj transeunt, si illa quse sunt
mansura cogitentur. Amplectenda est probationis oc-
casio : quia licet sint dura onera laborum, praemia
tamen majora virtutum. Quemadmodum par erit ei
remuneratio, qui se imparem monstrat examini?
Non simus segnes ad fortia, si pervenire cupimus
ad promissa. Quis super hoc exspectet vocem homi-
nis, cum quotidie nobis insonet sententia veritatis :
Beatiquipassionespatiunturpropter iusiiiiam{Matlh.
v)? Sed ne me, fratres carissimi, (licet apud fldeles
magna sint) spiritualia tantum vestrse exhibere ci-e-
datis confirmafinnis solatia; pruvidendis enim pro
censium Ecclesiam ordinationis suse initia non direxit.
Potuisset neglectus esse culpabilis, si unum esset
inter omnes mysferium caritatis. At cum multi se ?.
petraj iliius, quaa Christus est, soliditate diviserint
quis non velit ab errantium conjunctione dirimi, u
mereatur cum his qui consistunt in veritate conjun-
gi? Non igitur consuetudo est neglecta, sed vitat i
contagia. Ergo objicere quis possit errorem, ubi co
gitatam salubriter intelligit cautionem? At nos, quo
debueras primus assumere, credebamus te sequi sal
tem post aliena exempla potuisse. Non sufflcit ii:
lapsibus mora, nisi ad reprehensionis cumulum, circ.
eos quoque qui ad viam redeunt accedat invidia V
Quid aliud, quam beati Petri (quod sine impietate dici
non pofest) ipsum quod a Domino datum est nomen
;