t. I (PL 63)

EPISTOLAUUM LHi. U. 38
sisse, et iii aetalis naufragio ab eo de portii animaj A plum sanctas conversationis in longum producere, et
fuisse tractatum. Quibus ego dolorum tuorum foraentis
licet moestus, opponam. Minus peccavit, quod
imniaturus abruptus est.Junxit ad vitam perpetuam
melioris sa^culi quod in isla servavit : poeniteutia
quam eum egisse loqueris, etiam si in ipso uon in-
venisset quod dilueret, invenerat quod ornaret : qu.-c
quolies innocentibus datur, coronam pro liumilitatis
rae
mei, si mereor, meminisse dignare : epistolari dans
veniam breviLati, quam in angustumarctavit festina-
tio portitoris.
EPISTOLA III.
ENNODIUS SPECIOSjE.
Quanto deprimuntur peccatores suorum fasce fa-
ctorum, quibus ab oculis toliilur quidquid offertur,
Quo alTectione conciliat. Ad hseo respondeas : et ne in oblivionem desideria mittautur, vicinum fit,
verlam, frater, qui pra?ter lacrymas in prsesenti luce nec contingi licet, omne quod cupiunt? Ad Ticinen-
nihil habeo? Adjiciam, Dei proximitatem inveuire sem urbem votivam susceperam necessitatem, et
posse hominem, qui de homine non lastatur. In loco molesti itineris universa transieram; aeslimans hoc
lilii succedere posse conscientiam, qum sanctos ejus sacerdotem credere suis imperiis impendi, quod meo
haaredes inveniat. Non unam ergo viam, si audire railitabat affectui : cum subito contra metasvotorum
digneris, vita melioris ostendam : licet tua non egeat summo labore petitus jam de area fructus effugit.
mouilore perfectio; nec magistro opus sit ei quem " Proh dolorl qui me de epistolari alloquio ad tra-
feceruut actuum suorum emendationes et honestameuta
conspicuum : nisi tantum ut adhortationis
quam consilio tuo et prudentiEC dcbes, iidem diligeii-
ter expendas; et ad coeleslium muuerum affectum te
revoces, unde vitales auras et accipimus et amamus;
et gratum nobis sit beneflcium, cujus colimus te
veneramur auctorem. Ista sunt, quiE brevi serraone
dolens magna contexui; ruptam singultibus conle-
stationem pro styli ubertate dirigens, dum muto lamenta
colloquiis.
EPISTOLA II.
ENMODIUS
' SPECIOSyE.
Silentium meum dolor exigit, qui passus est cre-
scere, dum de vindicta cogitat, dispendia caritatis.
Qnid enim fieri potuit, nisi ut tacendo vicem restituerem
litteras deneganti; ut conteraptus circa me,
qui per abstiuentiam venerandi sermonis innotuit,
dura subduco colloquia, pari mucrone feriretur? Dicas
forsitam, vindictam inimicam esse proposito. Sed
omnia errata ita computo, quasi legis obsequium, iu
quibus vos esse contiugit auctores. Quisquamue
culpam putet facere quod fecisti, et plectendum
judicio divino censeat, quod a te processisse cognoscat?
iEquo ergo animo sustine quod deliqui : dum
ea in re prfficedis, lux Ecclesiae, ipsa voluisti. Ego
servo animum, quem proniisi, ut in universis, si
mereor, semulator existam. Cujus rei fidera, dum
tacentibus vobis taceo, et quod et loquentibus loquor
goidiam vocas! Muros venerandae, post religionis
loca, propter te civitatis aspexeram : jam grati parabam
verba colloquii, vereor dicere, quod reman-
sit; ne loquendo cogar denuo sustinere transacla.
' IUustrem virum Erduic quem me tu, Ecclesiae
decus, desiderare feceras, improvisus oculis casus
ingessit : ibi comites mei videre, quid peterem, ibi
animi mei aestus innotuit, quem ante sub prcedictae
claudebam umbra personaj. Nescivi occultare per
caritatis tormenta quod volui, nec fucis aliquibus
colorare conscientiam. Moereuteui me ad dumum
reduxit, qui prolixioris itineris causas iucidit. Fati-
galiouis meae, fateor, compendia non amavi. Ecce
contestationem diligenticB meaj et mentis asserui.
Yestrum est, si vera dixerim, vos interrog.ite, et
animum meum affectionis vestraeoestiraatione cogno-
scere. Domina mihi, saluto et deprecor, ut Iibens,
per prffiseutium portitorem suggereuda cognoscas.
EPISTOLA IV.
E>;N0DIUS OLYBRIO.
Nulli dubium est inter prudentes sacrae fidem pro-
missiouis impleri, et amicitiam quaj fertilibus est
raaritata fomitibus, fructum nobilitate gaudere. Ego
conscientiam vestram appello jam statutis fidelibus
obligatara. Ego tanquam de bonai arboris reditu, ita
de caritate rautua idoneus carpo poma possessor :
nulla partium in aucupio discessionis quod fieri vo-
luit neget impletum. Apud Deum votis aut supplicium
ostendit. Ad scriptionis ergo officiura, postquara vi- ^ debetur, aut proemium. Ego in me religiosi, in vobis
sus sum, me reduxi;qui hactenus intra verecundum nobilissimi considerationepropositi,ad effectum inter
penetrale, quae non amabantur, verba continui; si-
mili in paginispariturus obsequio. Salve, mi domina,
bonae splendor sine nube conscientias, et ad esem-
dicerent. In arca sepulcrali Romae, Jun. Bassds v. c.
QUI VIXIT ANNIS XLI. MENS. II. IN IPSA PR.WECTURA
URBI NEOFITUS IIT AD DeUM VIII KAL. SEPTEMBR. Eu-
SEBio ET HvpATio coss. Et altcra inscriptio Aquis
Sextiis : Heic in pace quiescit Adjuior, quipost accepiampmniteniiam
migravitad Dominum : vixit annos
LXV. MENS. VII. DIES XV. DepOsitUS S. D. VIII. KAL.
Januar. Anasiasio V. C. consule. Cieterum D. Augustini
sententia fuit, ut Possidius in ejus Vita scribit,
etiam laudatos Christianos et sacerdotes absque
digna et competenti poenitentia exire de corpore non
debere.
' Speciosm] Religiosae feraina; Ticinensi, ut docet
nos concordiae asstimo pervenissequce cceptasunt :nec
adolescentibus gratiffi et in novam lucera erumpentibus
frugibus verborum potuit negare commercium;
proxima epistola : cujus ac sororum mentio epist.
12 : Sed qux injunxistis de religiosisfeminis Speciosa
ei germanis ejus, male esi animo meo quod implere
non polui.
2 Illusirem virum Erduic] Nomen restitui ex Vaticano,
nisi quod in eo Erdui tantum detracta littera
legebatur. Sed Erduic appellatur, alque iuter Gothorum
nobilissimos nuraeralurin panegyrico. Ticinum
ergo ab episcopo Med iolanensi ad Erduicum missus
Ennodius, gaudebat sibi oblatam occasionem visendae
Speciosae; sed contra votum accidit, ut Erduicum
iu via otfenderit, priusquamTicinum esset ingressus,
ac domum cum eo spe frustratus redire coactus sit.