t. I (PL 63)

Mitteris ad largum locupletem poscere parva
Ni gaudens redeas, dic mihi, Musa, vaie.
CX.
de' castello honorati episcopi.
Ponlificis castrum spes est fldissima vitee.
Cui tulor sanctus, quae nocitura petant ?
Hic clypeus votum est, procul hinc Bellona recede
Quod meritis constat, praelia nulla gravant.
Conditor hic muros solidat, munimina factor.
Nil metuat quisquis huc properat metuens.
CXI.
DE^ HORTO REGIS.
Destera bellipotens vulgatis plena triumphis,
Qua cecidit quidquid fugit ab obsequio :
Disperso celsam solidas qui sanguine famam,
Cui peperit laudem niitis et arma tenens.
Postquam praelargo rubuisti scammate campi,
Arva colis pingens germine purpureo.
Virgultis proprio dispensas murice poma,
Das plantis fructum nobilitate tua.
Vilior en cespes jactat se divite ramo,
Dum ligni morsus semina clara fovet.
Demessus ferro floret tibi surculus alter
Nuda mai-itatis dos nitet arboribus.
Gramina cultorem prseuoscunt, muta loquuntnr :
Quod tetigit princeps, ver habet in glacie.
Gestu terra potens, monstrat cui creverit arbor
Fetibus et genio panditur hic dominus.
Pervigil Hesperidum quffi servas jugera serpens,
Aurea jejunis munera ^ dans epulis.
Quis silvfe sobolem carpat custode veneno ?
Mortenemus tutum, credite, nullus adit.
Hic commune facis, pietas quod sola parasti.
Visceribus plenis nescit abire fames.
GXII.
DE CMCO QUODAM LUXURIOSO.
Orbe pereffoso fluidum de lumine vulnus
Pestifer ostentans ora sepulta geris.
Cseca per innumeros facies portatur amicos,
Qui te conspiciunt jure dolent oculis.
Ebria marcenti locupletas flumins menta,
Circumfers crasso sordida labra flmo.
Oscula nulla petas, madidam suspende Mephitim :
Te propter cupiam perdere quod video,
Quis putet ex oculis flammas coalescere turpes ?
Nil videt, et rectum servat iter scelerum.
CXIII.
DE EQUO SUO SENE.
Flexior annoso sonipes moderamino noster
' De castello nonnraii\ Episcopi Novariensis, ut
docuil nos Diclio 1. Jara tum igilur ob militum praedonumque
iufestationes castella ajdificare cogebantur
episcopi. Tale eiiim fuit Nicetii episcopi Trevirensis
castellnm supra Mosellani, quod suis versibus
ornat Fortunalus lilj. iii, et qiia' ab episcopis Remensibus
condilamultis locis narrat Flodoardus.
- De korlo regis\ Tlieodenci ; uam hic unus Italise
rextempore Ennodii. In quinto versu pro stemmale,
scammaie xa])0?,m ex vestigiis mauuscripti.
^ Schot., dant.
" Capiivo siuttuscongaudet stemmatevates] Scribendum
arbilrerrap/2TO. ^\mii.A.dversar. pag. Io3o.
:
ENNODll EPlSr.OPl TICINENSIS 331}
q
Nunc juvenem blando sustinet obsequio.
Mollia grand£evus summitlit terga sedenti :
jEtas constantem gressibus esse facit.
CXIV.
DE FLAGELLO INFANTIS ARATORIS.
Quaj capiunt mundum junxit mens docta flagello,
Exornans censu nobilitante plagas.
cxv.
ALITER.
Argenti atque auri vapulat quicunque melallis,
Gaudia cum fletu miscet avara suo.
CXVT.
ALIIER.
Dentibus argenti fulvum concluditur aurum,
Contemnat nullus verbera pulohra pati.
CXVII.
EPITAPHIUM DOMN^ MELISS.E INL. FEMIN.E.
Sanguine, mente, opibus, facie, virtute, pudore,
Optatur qualis femina, sola fui.
Hoc tautum mundi quod lex est corpore gessi,
Exornans casta prole pudicitiam.
Quae victrix fortem tenui per blanda maritum,
Melle meo vertens jura, Severe, tua.
Quos genui, celsa conjunctos stirpe reliqui,
Quod votum est sanctis, conjuge praemorior.
Nil mihi decessit, maneo post busta supersles :
Felices nunquam mors nocitura petit.
Et nomen dulce est, de faclis Melissa dicor.
Moribus hoc fluxit jure datum propriis.
CXVIII.
DE QUODAM STULTO, QUI VIRGILIUS DICEBATUR.
lu tantum prisci defluxit fama Maronis,
Ut te Virgilium saicula nostra darent.
C.\IX.
ALITER.
Si fatuo dabitur tam sanctum nomen homullo,
Gloria majorum curret in opprobrium.
CXX.
ALITER.
Captivo a stultus congaudet stemmate vates.
Non est Virgilius, dicitur iste tameu.
CXXI.
ALITER.
Externo quotiens vocitaris noniine demens,
Si tibi sunt sensus, t prospice ne venias.
CXXII.
ALITER.
Cur te Virgilium mentiris, pessime, nostrum?
: Non potes esse Maro, sed potes esse moro.
b Prospice ne venias\ Magis est ut legas, ne veneas,
hoc est, ne vendaris et ducaris in servitutem. Alluditur
vero mos veteruro, qui mancipiis em|itis pro lubit.u
suo nomina imponebant. Non obest huic lectioni
syllaba natura longa, correpta: cum euni Eunodii
morem notaverit jam ante multa sascula Arnulfus
Lexoviensis; el demonstrant scripta Felicis nostri,
hac in parte perquam infelicia. Id., ibid.
" Aon poies esse 3Iaro, sed poles esse moro\ Vitiosus
ille moro exigendus videlur, et substituuudus
ba/-o, qui souum prioris magis aeinulalur, ucc oontraclioueulla
conturbatus, honiinem sonal stupidum,
bardum, elc. Id', ibid., pag. 13oti.