t. I (PL 63)

139 ENNODII EPISCOPI TICINENSIS 140
tueatur auxilio. Promitto mihi etiam et desideriis
rreis quod cum felicitate vestra et gaudio, ad comi-
tatenses escubias, quffi vobis meis satisfaciat, digni-
tas adepta vos evocet. Noli, domna, huic te labori,
huic oneri submovere. Videant bona Romanae civita-
tis provinciae, et quae monitis vix instituunlur, per
bona quae vobis Deus contulit, formentur exemplis,
Rogo tamen, reverentia salutationis exhibita, ut ex-
spectatissimo me relevetis alloquio : sed nec alterum
dictarepatiamini, quai adme scribetis : sic nunquam
ab impetratione oratio vestra pellatur.
EPISTOLA XVII.
ENNODIUS ' STEPHANIiE.
Credo vos et ignorantes meis periculis subvenisse:
aut quare confidamnescire quidquam, quosper Deum
coritingit universa prsenoscere? Postquam enim ab
url)e redii, reparata sunt in me divina mj-steria : et
quod senuerat temporibus, novellis resurrexit exemplis.
Iterum vocatus est Lazarus de sepulcro : non
quidem illius par merito qui araici Redemptoris nomen
emeruit, sed in diversitate actuum unius convenit
forma mysterii. Deductus per a;gritudines mul-
tiplices ad sepulcra; sed coelestis voce revocatus, ad
liaec primum quaa vobis solvuntur oflicia me converti
credens placere Deo, si cultoribus ejus per linguam
quam ipse reddidii principe loco exhibeantur obse-
quia. Ergo reverentia salutationis impensa, deprecor
ut pro me, sicut poposci, orare attentius procuretis, ut
per meritum vestrum divina clementia dignetur con-
iirmare quod tribuit: etfrequenter me pia litterarum
vcslrarum promulgatione sublevetis. Rogo ut nuUum
alium dictare facias, per domni Asterii animam et
professionem tuam. Sic ei nitor quem optas, usque
ad consummationis tempus assistat.
EPISTOLA XVIIl.
ENNODIUS FAUSTO.
Coegit me ad studia mea portitor praesentium litte-
rarum, et quod volebam, prope importunns exegit.
Sic contulit beneficium, qui exigebat. Iste innegotio
suo probatum mundo justitiae vestrai poscit examen
nec ab aliquo veritatem causse sua?. discerni aestimat,
si cessetis. Pro hoc pcccator accedo, ut dum adestis
mandalis coelestibus et veritatem tota intentione per-
quiritis, afflicti hominis necessitatibus succurratis.
Spero etiam, salutationis officio impenso, ut indicio
me prosperitatis vestra;, non neglectis quae frequen-
ler se ingerunt occasionibus, sublevetis.
EPISTOLA XIX.
ENNODIUS FAUSTO.
Quamvis omnis frequentia litterarum videatur rara
sollicitis nec sufticiat providentia pro pietate sus-
< Slephanise] Supra lib. vii, epist. 20, soror erat
Fausti praefecti. Lib. ix, epist. 18, Asterii uxor, ut ad
calcem epistolai innuere videtur : ac proinde Marciani
mater; quia Asterii hlius Marcianus, lib. v, epist. 2.
- Si possem delere] In Cynegiae epitaphio, quod superiore
libro epist. 29 vidimus, primam ia matbona
syllabam extremo versu corripuerat Ennodius. Hac
de re admonitus aProbo Beatus, cum aliis indicassel,
ad aures pervenit Ennodii : qui Terentiani, ut sibi
videbatur, auctoritate nixus, cum nulla in eo versu
:
A penso : tamen pars ista cui impenditur, nisi respon-
derit, ab humanitate sejungitur. Ergo salutationis
officia pra^^fatus, Deo tribuente indico mecum san-
ctorum suffragiis et vestris precibus jam melius agi,
et illam desperationis et febrium intepuisse valetudinem.
Nunc, quod restat, spero ut pelitionem meam
quam per contamulum meum fratrem Florum desti-
navi, suscipere solita benignitate dignemini : quia
etsi mihi ad prresens res videtur esse compendii, vo-
bis quibus magis futura cordi sunt, utilitas ex hac
parte summa respondet.
EPISTOLA XX.
ENNOniUS AGNELLO.
Si valerem corpore proseqai, verbis abstinerem :
„ at cum illa res valetudini deficit, ista succurrit. Scit
P
secretorura discussor, me et divisum praesentia a
vobis abesse non posse. Proinde sollicitudinem ve-
stram nuntio meae prosperitatis relevo : et propter
quod concessum est epistolare commercium, vestrum
requiro, indicans, honore salutationis impenso, puerum
me ad suscipiendum caballum direxisse. Tantum
est ut talem mittatis, quem et vos dedisse cla-
reat, et ego pro honoris summa me gaudeam susce-
pisse.
EPISTOLA XXL
ENNODIUS BEATO.
^ Si possem scribendo delere paginam meara,
multiplici hoc facere intentione procurarem. Sed
quia non est fas hominera non errare; ego ille canus,
sed pater tuus, ne unquam prioris epistolae meae sis
memor, exposco. Sic te pater et patria talem, qualem
per singulos dies omnibus protestor, excipiat.
Alienis scriptis credidi, ut styli mei importuna fe-
stinatione morderem. Tu feceras quod sapiens; qui
soli domno Probo, » artem tenenti inter doctos, ver-s-
sus meos relegeras : quod facere decuit. Ego importunus,
qui alteri credere non debuissem, quantum
video, frustra commotus sum. Vade ergo ad domnum
Probum (sic pater tuus vivat : sic me, quem
semper amasti, viventera audias, quia ista pene mor-
tuus dictavi) et osculare illi genua pro me, et dic illi
de extremo versu, Terentianus me induxit in illo
exemplo,
Sic fatur lacrymans, classique immittit habenas.
p /Eneid., vi, 1.
Omnia tamen quae fuerunt digna correctione, praavi-
dit. Saluto, amore quo debeo. Si evasero, versus
ipsos emendo, et sic dirigo. Nam litteras tuas quas
per infantera Rufinum direxisti, Julio mense suscepi.
Unde me contingit nescire quodactumfuerat, ut tali-
ter moverer.
culpam putaret, objurgatoriasad Beatum litteras dedit.
Nunc agnito errore Beatum excusat, prioresque illas
litteras deletas cupit. Ea est epistola 29 hujus libri.
Quare et hic praeposterus est ordo, ut de aliis ante
monuimus.
1 Artem tenenti inter docios\ Leg. arcem ienentis.
Idem Ennodius Paraenesi ad Beatum et Ambrosium
Ergo ad disciplinarum arcem properanies. Barth.,
Adversar. pag. 97S.
: