t. I (PL 63)

537 IN LTBROS DE CONSOLATIONE PHILOSOPHIyE PROLEr.OMENA. bS8
carmine tunc non utatur, Boetius utramque orationem
ita periniscet, ut quidquid eruditionis, aut a
grammatica, aut a rlietorica exspectari potest, illud
ibidem mirum in moduni eluceat. Testis illa Boetii
Logica, ubi pra?ter antiquas Porphyrii, Aristotelisque
opiniones, suam ipse proposuit de Categoriis, divi-
.none, definitione et syllogismis doctrinam, qua ratio
bene disserendi plurimum promoveri potest. Testis
opus illud in septem partes distributum, quod pro-
pterea, Varronis exemplo, Helidomades inscribitur,
in quo, quoad superest, mathematicorum more propositis
quibusdam elfatis, multa docet de eo quod
bonum est, et unum. Testes libri quinque de Mu-
sica, cujus ita peritus fuit, ut instrumenti musici,
vulgo (a) chiterini inventor habeatur. Testis singu-
lare illud (6) externis etiam regibus notum expetitumque
inventum duorumhorologiorum; quorum alterum
(c) aquis sub modulo fluentibus iemperabalur
alterum solis immensi comprehensa illuminatione di-
stinguebatur.
Quin etiam Boetius de tlieologis optime meritus,
scripsit cum de mysterio sanctissim^ Trinitatis ad
Symmachum, et ad Joannem Ecclesiae Romanae diaconum;
tum de Incarnatione. De (d) Trinitate quidem,
ne suspectus foret Christianis, quod ex synodo
contra bajreticos congregata sese subduxisset, veritus
ne sibi propter suam eloquentiam causa commit-
teretur agenda : de (e) Incarnatio7ie vero, ut extremi
sibique contrarii Nestorii atque Eutychis submoveren-
iur errores.
IV.
Sed quanto doctior Boetius, tanto majori studio
coluit virtutem, suo erga Deum et homines officio
diligentissime functus. Quales fuerint illius in divinam
majestatem cogitationes vel ex eis patet, quaj
inspirante philosophia in aureo illo philosopbicaa
Consolationis opusculo {f) protulit : nihil enim tum
docuit, nisi quod ipse (^r) fecerit, nec tanta facilitate
tunc prsestare potuit, nisi quod a teneris annis con-
tinuata pietate exercuerit. At singularis benevolentia
Boetii in omnes homines, miseros praesertim, ex hoc
etiam est manifesta, quod cum (A) ingenti salutis sure
periculo senatum populosque omnes cum gravissima
oratione, tum etiam objecta periculis auctoritate
protexerit : quodque (i) fuerit in pauperes liberalis. D rum civium fortunas invadentem, saepius repressit :
(a) lu supplem. Chronic.
(6) Cassiodor, I. i Yar., ep. 4S.
(c) Ibid.
(d) Madgdeburgenses centuria 6, c. 10, et ante hos
S. Antoninus 2 part. Hist., tit. H, cap 13, ex Vincentio.
(e) Sic loquitur ipse Boetius 1. de Duab. Natur.
et una persona Christi.
(/) Prajsertim ab initio libri tertii.
{g) Ennodius episcop. Ticinensis, 1. vii, ep. 13,
Boetio.
[h) Consol. PMl. I. I, pros. 4 : Inde cim improbis
graves, etc.
(i) Magdeburgenses ex Procopio I. i de Bello Goth.,
etc, cent. 6, c. 10.
(;") Consol. philos. lib. n, pros. 3 : Cum ianto
tplendore socerorum.
A V.
Atque propter has prajclaras animi dotes factum,
ut Festus (j) senatus princeps iiliam suam Helpen
Sicilia; alumnam Boetio propriam dicaverit, stabilique
junxerit connubio. Ea autem Helpes, inquit
Vallinus (A), dotibus animi longe corporis fortunxque
bona superavit : scripsit enim versus emendatissimos,
scribentique marito siiavissimus genius adsedit. Desideravit
aulem ex ea liberos : quanquam nonnulli di-
cant, Boetium ex ea duos lilios Patritium etHypatium
suscepisse. Addunt eumdem Boetium amatara hanc
suam uxorem lioc ultimo carmine proseculumfuisse :
Helpes dicta fui, SiculiE regionis aliimna,
Quam procul a patria conjugis egit auior :
Quo sine mfEsta dies, nox auxia, flebilis hora,
Nec solum caro, sed spiritus unus erat.
B Lux mea non clausa est, tali remanente marito,
Majorique anim£e parte superstes ero.
Porticibus sacris jam nunc peregrina quiesco
Judicis aeterni testificata thronum.
Ne qua manus bustum violet, nisi forte jugalis
Hjec iterum cupiat jungere membra suis,
Ut thalami tumulique comes nec morte revellar,
Et socios vitte nectat uterque cinis.
Sed hfec venustam Boetii poesim non redolent : saltem
maximam partem.
Propter eadem doctrinae virtutisque ornamenta (l)
Symmachus, princeps quoque senatus, defuncta Hel-
pe, Rusticianam filiam suam eidem Boetio dedit
uxorem, ex qua, inter alios liberos, duos suscepit fi-
lios, quorum alter avito nomine Symmachus, alter
paterno Boetius dictus fuit; quique adhuc pueri (m)
„ consules facti sunt : ideo enim hi filii a suo patre
dicuntur (n) viri consulares, quorumjamuiin id xtatis
pueris vel paterni vel aviti specimen elucet ingenii.
VI.
At vero singulari cum doctrinae, tum etiam virtiiti
Boetii referri debet acceptum, quod ille vel ab adolescentiasummisdignitatibus
ornatus fuerit. Primum
quidem adhuc juvenis (o) in patrum senatorumque
ordine positus, patricius fuit. Deinde anno suk Ktatis
circiter trigesimo quinto fuit (p) consul. Postremo
ffitate provectior magister fuit (q) officiorum : quas
quidem dignitates ut non suscepit, sic non gessit,
nisi (r) communi bonorum omnium studio : hinc
iniquis improborum omnium consiliis sese semper
opposuit : binc (s) Conigastum exactorem, misero-
(k) In Vita Boetii. Eadem dicit Lilius Gregorius
Gyraldus de Poetar. Hist. dial. 5.
(l) Consol. phil. L i, pro. 4 : Socer etiam Symmachus
sanctus.
(m) Ibid., lib. ii, pros. 3 : Duos pariter consules
liberos tuos domo provehisub frequentia patrum, sub
plebis alacritate vidisti.
(n) Ibid., pros. 4.
(o) Consol. philos. I. ii, pros. 3 : Prsetereo sumptas
in adolescentia negatas senibus dignitaies.
(p) Ennodius I. viii, epist. 1.
(q) Consol. philos. I. iii, pros. 4 : Cum
gerere magistratum.
Decorato
(r) Ibid., lib. i, pros. 4 : Nullum me ad magistratum,
nisi commune bonorum omnium studium, delu-
lisse.
(s) Ibid.