t. I (PL 63)

Quod laedit, illud dormiat.
Qui dente saevo maQdere
Certat cubantes lectulis,
Hic membra vinctus lugeat
Pulsare sese quos foves.
Madeate carne spiritus
Non enecetur naufragus.
Osnet cubile castitas,
Quae prima virtutum micat;
Vivat fides in pectore,
Quaj luce vernat perpeti.
XI.
HTMNUS II. IN TEMPORE TRISTITIjE.
Deus perenne gaudium,
Pas, Christe, cordis anxii,
Porlusque fluctuanlium.
Quera nec procella, turbidis
Si verrat ima motibus,
Potest fugare a pectore.
Qui raersa ponto sublevas,
Quisubjugata sarcinis,
Qui dus propheta; naufragi,
Dum vivit escabelluffi,
Dum nescit eequor quod tenet,
Tutum ferino gutture
Exactor abrumpe cibum.
Diro reductus remige,
Custode salvus pessimo,
Vates locutus te Deum
Tuno jussa gessit fortior.
Immunda lymphis sobriam
Per busta terris vixerat
Vivens sepulcra pertulit,
Vivenlis ornet prandium.
Secreta ceti prodidit
Testis verendus intimi.
Sic nos precamur, rex Deus,
Mcerore fractos ut cibum
De ventre curarum rape.
Vivit medullis quod necat,
Turbantur alta viscerum,
In fonte carnis ardor est,
Qui mergit, urit, afficit:
Sed si serenus aspicis,
Pressura gignet gaudium.
XII.
HYMNUS III, DE S. CYPRIANO.
Vatis Cypriani et martyris
Cor, liugua, sensus, dignitas'
Mortem ferendo proferant.
Vitalis iclum nox dedit,
Mucrone parta lus micat,
Dictis fuit prffifulgidus,
' Procul MaxiTims] Galerius Maximus, qui Aspa-
.sio Pateruo in proconsulatu Africae successerat :
cujus audita Cypriauus sententia qua morti addicebatur,
hoc soium respondit : Deo onATHs ; quiii et
ligatis per manus suas oculis, ut Poutius diacoDUS
scribit, moram carniflcis urgere tentabat. Eo spectat
Ennodius«cum ait Cyprianum enses accivisse, mo-
ENNODII EPISCOPI TICINENSIS 328
L Et ore dives unico,
, Legenda
;
(
Torrentis unda gurgitis,
Impacta corau spicula
Sermone vincens promulo.
Opes verendi pectoris
Qui jure Christo reddidit.
Nunc munus implet pristinum,
Orator orat, obtinet,
Et dura causis temperat.
Facit beatos ex reis,
Peccata rumpens carmine.
Non flamraa, carcer, vinculum
Potest nocere quos juvat,
Mactare jussus hostias,
risif numina.
Instante mos periculo,
Fugit pericla funere.
Parvas loquendi schemate
Moras remisit ictibus,
Acoivit enses hT.tior,
Currente letlio plus celer.
Proeonsul
' esse sasvior
Nequivit ille Maximus.
Dum quod minatur munus est
Nec tardat ira lenior
Christum volentes visere.
XIII.
HYMNUSIV. DE PENTECOSTE.
Et hoc supernum muuus est,
Quod linguis lingua mililat.
Quis non tonantis prsemia
Per dona ejusdem proferat?
Facit loquendo qui sapit,
Dignum loquatur ut Deo.
Infundit ecce Spiritus,
Et ora rursus instruit.
Tntrat ^ veterno pectora
Eviscerata nubilo.
In hoo apostolis die
Dum verba Verljum dividit,
Sermone mundi prsepotens
Et corda mundi contuiit.
Summi feratur laudibus
Homo, habet ora genlium.
Tbrax, Gallus, Indus unus est.
Quod blanda ludit Graecia,
Quod Scevit atrox barbarum
Stridor Canopi murmuris,
Quod ' lingua latrat Parthica,
Pectus replevit hospitum.
Mundi ad salutem curritur
Nolente mundo tot viis.
Quod sacranunc remissio
Paschalis instar gratiae
ranique loquendo miuimam attulisse.
" Veierno nubilo] Velernus adjective, pro veternoso
et vetusto : ut in panegyrico, conscienlias velerno
errore possessas, et dictioue in Novercam, veterni
Erebi legibus.
' Lingua latrat Parthica] In Parainesi, Parthica et
latret Morinus figura.
: