t. I (PL 63)

361 IN LIBROS DE CONSOLATIONE PHlLOSOPHlyl!: PROLEGOMENA. 362
sias Romanee relisionis ritu cousecrari. Ttieodericus A vennse raemoria Symmachi quinto calendas Junii
quod uterque pro fide contra Arianos mortem oppe-
Arianis ad se confugientibus id novit : quire missis
Conslantinopolim (a) legatis, Joanne riempe Thusco
episcopo Romano, et episcopo Ravennatensi ; Agapeto
et Patricio consulibus Romanis; atque Theo-
doro et ImporUuio senatoribus, viiis prsestautissimis,
postulare ab Justiuo jussit, ut Ariani episcopi et sa-
cerdotes loco suo moti restituerentur : quod ni fieret,
fore ut brevi Roma et tota Italia coedibus et incendiis
quoque adversum orthodoxos repleatur. (6) Cum
autem legati in itinere opinione diutius morarentur,
Theodericus rabie iniquitatis sUcR stimulatus, Symmachum
et Boetium exconsules, viros catholicos
gladio trucidavit. (c) Deinde Joannem papam ex le-
gatione reversum, eo quod honorifice ab orthodoxo
imperatore exceptus, et muneribus donatus fuisset,
cum sociis, Ravennae in vincula conjectum poedore.
sili et iueiiia necavit: sed (d) rex impius dignum
quoque factis suis invenit vitEe exitum : nam ex eo
tempore, quo Symmaclium, Boetium, Joannem Thuscum
episcopum Romanum, et alios injuste interfe-
cit, in summnni animi mceroretn incidit, ita ut obla-
tos in mensa pisces imaginaretur interfectorum ca-
pita esse. Tandem vero nonagesimo die a morte
Joannis papje subitanea morte periit.
IX.
Modus porro quo Boetius interfectus est non ita
constat : sed (e) Ticini monstratur turris lateritia,
Boetii oarcer, quo Ticini incolEe a majoribus suis splenduit per sese semper, nec alienis imquam sordibus
docti asserunt missos a Theoderico tribunum et sa- Q obsolevit. 4° Uxores, sooeris Festo et Symmacho,
tellitem ; illum, ad monendum Boetium, ut, si salvus
esse vellet, quidquid erat conjurationis aperiret;
bunc ad inleriiciendum, si renueret aperire. Addunt
satellitem, ubi Boetius se nuliius in regem facti con-
scium C3?e dixisset, ejusdem Boetii cervicem ita de-
truncasse, hanc ut ipse Boetius utraque manu divulsam
suslinuerit ; deinde interrogatus a quonam se
percussum existimaret, responderit ab impiis ; tum
profectus in vicinum templum, flexis ad aras genibus,
sacra perceperit ; tandemque seternam gloriam con-
secuturus exspiraverit.
liinc Boetius (f) in numero sanctorum martyrum
habitus, ejusque memoria Ticini decimo calendas religione sanguinem fudit; circa annum Christi 323,
Novembris quotannis celebralur : non secus ac Ra- aetatis suaj 30.
D
(a) Sabellicus, I. ii, cnneade 8.
(d) Paulus diaconus I. xv ; Procopius lib. i de
(6) Sabellicus, ibid. Pauliis Diaconus, I. xv, c. 3. Bello Gothico ; Pomponius Lsetus, etc.
(c) Vetus Boetii statua marmorea, quse Romse (e) Julius Martianus Rota, in Vita Boetii.
servatur in ajdibus Justiniani v. c. indicat Boetium
sublatum fuisse circa annum vitte suae quinquagesimum.
(f) Ibid.
ig) Ibid.
tierit.
TESTIMONIA VARIORUM
:
Hinc etiam [g) ejusdem Boelii sepulcbrum, quod
Ticini in sede S. Augustino sacra, etiamnum visitur,
phiribus elogiis decoratum fuit: olim quidem sic :
DE BOETIO ET EJUS SCRIPTIS
Ecoe Boethus adest in coelo magnus, et omni
Perspectus mundo, mirus habendus homo.
Qui Theodorioo regi delatus iniquo
Tioini senium duxit in exsilio.
In qua se mcsstum solans dedit urbe libellum ;
Post ictus gladio, exiit e medio.
Nune vero sic
Mceonia et Latia lingua olarissimus, et qui
Consul eram, hio perii missus in exsilium,
Et qnia mors rapuit, probitas me vexit ad auras,
En nunc fama viget maxima, vivit opus.
Suis igilur Boetius notabilis est majoribus, erudi-
tione, virtutibus, uxoribus, liberis, dignitatibus, ini-
micis et morte. t° Majores ejus, Anitii fuerunt, et
Manlii, viri inter antiquos nobilesque Romanos tanti,
pancosut liabuerint pares, superiores certe nullos.
2° Eruditio ejusdem singularis, qua ut ultimus
omnium ex antiquis Romanis aliquid litterarum
monumentis consecravit, sic primus omnium Aristo-
telicam disciplinam Latinis litteris illustrare coepit:
tantce caeterum apud posteros auctoritatis, iit ab
ejusdera sententia nulla ferme sit provocatio.
3° Virtus illius in tempestate quieta fuit : luxit in te-
nebris ; pulsa loco mansit tamen atque hsesit in pairia ;
patriciis oinni laude majoribus, similes; quarum al-
tera versificando imitata est; altera pulchra prole parentem
fecit maritum. 3° Duo filii, paternae avitaeque
virtutis haeredes, frequente senatu, populisque te-
tantibus, provecti suut pariter cousules ex aidibus
paternis in curiam, ubi pater, iisdcm ourules insi-
dentibus, regiee laudis orator, ingenii gloriam facun-
direque meruit. 6° Dignitates huic familice credideris
innatas : has quippe, etiam senibus negatas, Boetius
ipse habuit ab adolesccntia. 7° Nec inimici fuerunt
nisi improbi, magnuiii eximiaj virtutis argumentum.
8° Denique Boetius Deum unioe diligens, pro avita
AB IPS.i BOETII ^TATE AD NOSTRA USQUE TEMPORA, NON INTERRUPTA S.BCULORUM SERIE,
CONTINUATA.
Quamvis nonidem fueritsijeculorum, quse a Boetio D ria, singulari tamen Deiprivilegiofactum, ut sua sint
ad nos usque fluxerunt, in lilteras amor, sffipiusque quibuslibet his sajculis de meritis Boetii testimonia,
idcirco interrupta fuerit virorun; litteratorum memo- Prsecipua seligemus.
;