t. I (PL 63)

HORMISD^ PkVJE 520
humanitate mollirc, ut ia hcereticorum contagione A b.-KoSiiyJl-ijvtt.i. "k^i.a Trpoo-VSso-Sat t«s Qzpaixzici.z r-ljq
perdurantes, aut eos qui innocentiam simulant, ct
cum nostris sola voce consentiunt, ab his quibus
pro Ecclesia; redintegratione consulitur et provide-
tur, excludas : nec enim expedit circa hos ecclesias-
ticam temperare censuram. Non enim erunt misera-
tionis bona pro eorum, quibus consuli oportet, ne-
cessitate collata, si indiscrete fuerint bonis malisque
communia. Et quia Hierosolymitanorum quoque fa-
ciebat in tuis litteris tua dilectio menlionem, quorum
etiam ad nos qua?.dam delata professio, necessarium
duximus vel recensere quae scripta sunt, vel
respondere quae congrua. Qui si sanctorum Patrum
constituta custodiunt, si illa fidei fundamenta venerantur
ab his quse per eos sancto Spiritu compungente
definita sunt, non recedent. Aut enim per-
fecta sunt, ita ut sunt, et adjectione non indigent :
autbene valida, et ideo non mutanda : quando per
ea omnia hsereticorum venena compressa sunt. Nec
quidquara Chalcedonensis synodus, quod utile quff-
libet diligentia potu\sset excogitare priEteriit : qua;
proecedentium qiioque dogmata vel clarius manife-
stavit, vel repetita auctoritate firmavit, speciale
quoddam adversus Nestorium et Eutychera aggressa
certamen, alterum deitatem Dei nostri Jesu Christi
a carne separantem, et ideo sanctam Mariam Dei
genitricem pronuntiare vitantem : alterum veritatem
carnis in Domino renuentem. Quando Dominus noster
Jesus Christus idem Filius Dei, idem filius hominis,
una in duabus persona naturis divinitatis et humanitatis
carnis, nec naturis adunatione confusis, noa
velut quarta persona addita Trinitati, sed ipse Filius
Dei exinanims semetipsum, et formam servi accipiens
{Philip. i). propter quod et unam nec divisibilem
proiitemur essentiam Trinitatis, et proprietatem tamen
suam scimus inesse personis, unam Filii Dei
cum assumpta carne, unam Spiritus sancti : et per-
sonas proprietatibus designantes, et per unitatem
essentiffi inseparabile Trinitatis mysterium conlir-
mantes. Neque enim ambigi potestVerbum Dei intra
matris viscera per carnem, liumanam assumpsisse
naturam, nec post a se factam intra vulvam naturarum
unitionem divisum. Nam ut humanitas sine Deo
non est edita, sic in cruce non est impassibilis di-
vinitas a carnis passione divisa : quod virginis par-
tus et intemerata fecunditas, et singularis a mortuis
resurrectio, et ad coelos declarat ascensio. Hasc si
quemadmodum a Patribus constituta sunt servant,
credant, nec deUnita transcendant : a quo tramite
qui declinant, ipsi sibi nebulani dubitationis otfuu-
dunt. Nobis autem illud apostolicum contentiosis
respondere necesse est, nos hanc consuetudinem non
habemus,nec Ecclesia Dei {ICor. n). Hajc ideo bre-
viter, quia nee ambigi conveuit de rebus juxla fidem
sffpius definitis : et pene supervacua est allegatio,
quaj adhibetur instruclis, cum super hac re et ad
clementissimum principem filium nostrum noji pauca
perstrinxerim. Et quia de Hierosolymitanorum pro-
positioue respondiinus, hoc quoque sestimavimus,
ia(T£M5, «va'C,oi(7u(76ai Tviv auSi^JTLccj r?iq Siv.u.iotT\j\i'rj