t. I (PL 63)

39 ENNODIl EPISCOPI TICINENSIS 40
ciiiii culpa dignus sit, qui in vicinitale positus noluit A tuum saturitate pinguesceret. Taceo summam cse-
primus incipere. Inliacergopartepudorisvolens vitare lestis collatam beneficii, et dotibus sine bumano ad-
dispeudium, nolo evadere opinionem temerarii, dumjutorio supernis instructum. Recte euim boc aestimamodo
ad eilectum me ostendam pervenisse perfecti, tur venire de superis quod inter homines uullo constat
Opportunissimum portitorem sarciua imperiti ser- exemplo. Sed bsec melius secuturis, vita comite,
monis oneravi, afTecLa delinquens, per quem qui pec-
caverit, et veniam meietur et gratiam. Rogo ergo salu-
tationis effusissimffi debitum solvens, ut si me cordi
liabetis, de uberrimi ostendatis directione colloquii :
quia sicut anioris elocutor et copiosus assertor es, ita
nescis alicui blanda sermonum fucatioue deludere.
EPISTOLA V.
ENNODIUS ' LaCO.NIO.
Nunquam inter amantes silentio bene multatur
offeusa. Gravius inventorem percutit vindicts' novi-
tas, quam errantem. Nefas cst pro eniendatione culparum
culpas adliiberi ; dum studio curationis, qui
medetur aegrescit. Volui taciturnitatem quam circa
me bactenus, mei immemores servastis, imitari. Sed
bomo levis animorum fortium non potui a>quare contemptum.
Victus sum naturae fragilitate, contiteor;
et quod vos credo computare inter vitia plus amando
st3'li abstinentiam elfusa loquacitate pensavi, et longi
dolorem silentii sermonis ubertate composui. Ex-
spectans quidem a vobis prajvium munus in litteris :
sed nolui mibi ipse, dum diu ta:eo, negare responsum:
ffiitimans, quod loquendo, formam dare, nisi
loquendo, non possem : proinde, domine mi, salu-
tationis debendae obsequium solvens, perlalorem
prajsentium ad vos specialiter destinatum solita di-
gnatione suscipite, et sublatum de consuetudine
scribendi usum reparate, ne in damnum gratiae parcitas
contingat ista verborum.
[EPISTOLA VI.
EN.NODIUS ' POIIERIO.
Quousque tantum licebit absentiae? quousque fan;a
nobilis epistolaribusdestituta commerciis veterascet?
Nolo evadere opinionem temerarii, dunimodo ad
notitiam possim pervenire perfecti. Volo esse paginarum
prwvius destinator, ut Galliarum boua ad
Italiam migrent, sine ullo formse suse translata dis-
pendio. An forsitan putabas te in quocunque loci
delitescere, quem scienliaj lu.x longe positorum
monstrabat aspectui? Et nisi me in laudibus tuis,
domeslica quid relatio, sed per imperitiam sui pau-
per angustet, et amplissima meritorum tuorum praj-
conia perlatoris arctet exilitas; utriusque bibliothecre
libula perfectionis ex gemino latere venieutis partes
maximas momordisti, procurando ut tali ingenium
' Laconio] Lib. ui, epist. 16.
'' Pomerio] A'elatensi. Oyprianus in vita S. Caesarii
episcopi ; E?'ai autem illis admodum familiaris
Vomerius quidam professione rhetor, Afer genere;
quem ipsis singulariler carum grammaticae artis doclrina
reddebal. In catalogoseu appendice Gennadii,
ubi Pomerii opuscula recensentur, uatione Maurus
dicitur ac presbyter in Gallia ordinatus. Ennodius
Gra^ce Latineque doctuni. nec ssecularibus lantum
litteris eruditum, sed sacrarum etiam peritum fuisse
signiticat, Rbodanique alumuum vocat, quia Arelate
versabatur. Ruricii quoque exstant epistolae duae ad
Pomerium et ipsum Arelatensem : quandoquidem ad
censeo reservanda temporibus : ad illud venio, in
quo me sejunctissimus instruxisti. Quantum habui
praesentium portitoris sancti Felicis assertio, in epi-
stolis meis sine cura dictatisRomanam requalitatem,
et Latiaris undae venara alumnus Rhodani perquire-
bas. SoUicitus, credo, scrutator et diligens, quid
lima, poliret, invenit, dum per infabricata verba dis-
curreret. Nescimusquia quid qua inente horao legerit.
quod liac profert deliberatione sententiam? maxime
cum scriptum sit :
Ipse parens vatum, princeps Heliconis Homerus.
Judicis excepit tela severa notae ^.
Rogo et si indigenas, et si inter studiorum suorum
palaestra versatos fulget Latinitas, mirum dictu, si
amat extranoos. Periculum facere de eloquentiae
pompa non debeo, necprassumo, qualiter quis valeat
experiri; cum professionem meam simplici sufticiet
studere doctrinoe. Si me tamen quondam studiorum
liberaliura adhuc nobilitate gaudentem aliquis tali
dente tetigisset, parassem vel quod ad excusationem
essetidoueum, vel quod non puderet objectum. Nunc
vale, mi domine, et circa me ecclesiasticas magis
disciplinae exerce fautorem. Scribe vel manda,
Melchisedecb parentes quos babuerit, explanationem
C arca», circumcisionis secretum, et quae propheticis
mysteriis includuntur. Ista quae sunt saecularium
scbemata, respuantur, caducis intenta persuasioni-
bus, tela? similia Penelopse.
EPISTOLA VII.
EiNNODIUS * FIRMLNO.
Exigat licet amor, quod non potest implere perfectio
et impetret caritas, ut per loqueiae audaciam
quae ornare poterat, pereat spes tacendi ; maxime
cum sit dicendi, ut Tullius refert ', nisi cum neces-
saria, nimis inepta conditio. Sed inter narrationum
vias et itinera aperienda falce doctrina;, teneri nescius
virium consideratioiie regnat affectus. Impera-
toris loco dominatur semel penetrabilibus cordis
n infisa dilectio; credens quod non de verborum pondere
vel pompa capiatur, qui de absentis propinqui
est salute sollicilus : nec existimat quod nasci possit
olfensa de gratia : boc ad Iffititiam satis esse conji-
ciens, si optatam uuntiet epistola sospitatem. Sed
jEonio Arelatensium episcopo petit uti Pomerium ad
se venire jubeat, lib. ii. epist 8. Sed abbatem appellat,
ut quceri jam possit plures ne lioc nomine fuerint,
an unus idem, quod mihi facile persuaserim.
' Claudianus, cpig. ad Alethium.
Tirmino] Propinquum suum vocat Ennodius. Itaque
Arelatensem illum puto quem laudat Cyprianus
idem in Csesario. Erat ium, inquit, bi ea urbe Firminus,
vir illustris et iimens Deum, ejusque propinqua
quorum siudio,
Gregoria clarissima maierfamilias :
cura et benigniiaieergaclerum ci monachos, ergacives
el paiiperes ztrbs illa illustrior reddebatur.
^ Lib. i. de Orat.