t. I (PL 63)

obitum nonduDi vidifoccidisse, confunditur. Recidi-
vis enim provincia nostra, quasi praefatum sepulcra
non tenent, laborat insidiis. Advocationera fisci
dum aliqui per iniqiios tiomines nituntur oblinere,
ante votorum copiam quid in ea meditentur oslen-
dunt. Ego quidem deliberationem magnitudinis ve-
strae de bono publico non celavi, asserens vos prce,-
fatam digaitalem uulli vobiscum Deo adnitente,
committere. Sedanxietas provincialiura totum credit.
EPISTOLA PRIMA.
' ENNODIUS ARMENIO CONSOLATOIUAM
Diu, frater carissime, feslinante voto consolato-
riam ad te paginam dum misi, ne putarer vel mihi
subducere llelus, non verba compono, et in lamen-
tationis dispendiis facere de gemitibus decora sermonum,
debitum planctum per loquela; schemata
dissipare : cum contra amicitiarum religionem et
consanguinitatis vincula, secretum conscienti» pa-
tescat hostilis, si cum possis dupliciter defunctum
tlere, uon facias : id est, si oculorum ministerio nequaquam
jungas oris officium. Ubi, dum lumina
stimulis acta doloris illacrj^mant, feriata sunt verba
plangentis? Sed ego, hominum sincerissime, qui
tristitiaj tuae obsequium in omni debeo parte quod
valeo, moerorem meum in;quo tibi comes sum, volui
.
ENNODII EPISCOPI TICINENSIS 36
A evenire posse quod metuit. Hanc a domno meo episcopo
aliegationis suscepi provinciam, ut conscien-
tiam vestram obsequio paginse convenirem, ne cujus
subreptio ad hujus rei perducatur effectum. Vos
lidissimam pollicitationem solliciti custodite integri-
tate propositi. Ego salutationis officia dependens quaa
susceperam alleganda, testatus sum. Spero tamen
ut, quid de eaparte deliberatum sit, instruar ofticio
litterarum.
LIBER SEGUNDUS.
scriptione testari : ne in una ffitate effusarum inter- C translatum coelesti judicio, quasi orbatus, inquiris :
ciperetur memoria lacrymarnm, vel ajstimaret po- et quem non obtulisse sacrilegium fuit, hunc oneras
steritas me in filii tui morte hoc solum debuisse quod
solvi : habens in hac via venerandorum exempla
pontificum, quoruni imitatione nobilitantur, quos in
umbram merita concluserunt. Ambrosius noster
* docedentem germanum teste afflictionis suse libello
prosecutus cst. Quem cum recenset secuta proles,
et scrrptoris bene meminit, et si Satyri fratris ejus
obitu lamenta conjungit : quia ejus provisione con-
tigit recentem dolorem ostentare dum loquitur, et
anle legentium oculos semper exhalantia spiritum
jam diu defuncti membra monstrare ; nec unquam
pati veterescere relationis fide funus, quod anni po-
tuerunt sepelire transacti. His ita se habentibus,
oculorum flumina refrena, et animum, si placet, ad
' Ennodius Armenio consolatm-iam^lta. in antiquis
concipitur hic titulus, verbo suppresso. Quimosillum
non infrequens in epistolarum inscriptionibus, in
quibus etiam ipsum argumenti genus indicabant.
Talis est inscriptio carminis Sidoniani ad Thaliam,
quod insertum est epistohe II lib. vni.
Dileclee uimis et peculiari
Phoebus commonitoriuin Thaliae
Verumin Sidonii vulgatis editiouibus hi versus cum
reliquis inepte cohffirent, cum sejungi debeant, quia
titulum faciunt, similem illius apud Gregorium lib.
111 Dialog., cap. 10 : Sabinus homini Jesu Christi
servus cmnmonitorium Pado; et hujus Zosimi papae :
Zosimus episcopus commonitoriumpresbyteris ei diaoonibus
quiRnvenncB sunt.
2 Lib. de obitu Satyri Iratris.
3 Abraham unicum] lisdem AbrahfE et Davidis
:
ejus verba converte, qui tibi flens consolatoc occur-
rit. Amisisse te lilium pene unicum et bona; indo-
„ lis, quod patria nonminusrequiritalTectio, provinciee
ululatus ostendit, cum ad solatiumgemituumtuorum
suosjuugens, quid de eo censeret, testatur universi-
tas. Tu tamen inter ista quasi specialis mali pressus
nece concluderis, nesciens temperandum quod per
multorum dispersum corda commune est. Quare
ergo propriam oestimes auxietatem, quam suam per
alTectum tuum fecere quamplurimi? Tecum, ut de
cognata gentetaceam, Gotlius affligitur ;
et tu adhuc,,
quasi solus propriis aistibus subjacens inclinaris?
Inslruant te, quaeso, veterum ornamenta 'majorum :
et a moeroris ad bonam valetudiuem intentione resti-
tuant. " Abraham unicum tilium morti quasipius
pater, quod majus est, lgris
animo posse suaderi, et in gravi tribulatione locura
nonhabereconsilia : orbatum non respicere quidquid
hortatur ad vitam : unicum desolatos habere in evo-
canda morte subsidium. His addas, quod frugi'sobolem,
et quo teneram aetatem vinceret, morum mo-
„ destia perdidisti : allegans juvenemtuum immaturos
annos, qui peccatis amici sunt, '^ glorioso flne clau-
exemplis utitur Commodianus antiquus scriptor,
cujus meminit Gennadius, lib. ii Instructionum, ia
ea qua; inscribitur Filios non lugendos.
Non pudet iufrenem gentiliter plangere nalos?
Os laceras, laudis pectus, vestimeota deducis.
Nec metuis Dominum, cujus optas regnum videre ?
Et post alia
Nec dolore duxit pater filium mactandum ad aram,
Dolore nec vates lilium duxit defunctiim.
* Glorioso fijie] Ob actam poenitentiam, de qua
mox, et in carmine 34, ubi tabula describitur in qua
angeli hunc Armenii filium qui poenitentiam egit
Christo offerebant. Nec enim dubitabant quin ad
beatam vilam evolarentqui pcenitenlise sacris expiati
excedercut. Unde sicut de neophytis receiis haptizatis,
ita de iis qui post pojnitentiam obibant, hoc
sa^pe usurpabant, ut iisse aut migrasse ad Dominum