t. I (PL 63)

IN LIBROS DE CONSOLATIONE PHILOSOPHI/E PROLEGOMENA. 574
IL
Julius Ca-^sar Scaliger, vir in republica litleraria
celeberrimus, Boetium ssepissime laudat : ut in Hy-
percritico. Boetii Severini, inquit ingenium, eruditio,
ars, sapientia facile provocat omnes auctores, sive illi
Grxci sint, sive Latini. Sxculi barbarie ejus oratio so-
luta deterior invenitur : at quse libuit hidere in poesi,
divina sane sunt, nihil iltis cultius, nihil gravius : neque
densitas sententiarum venerem, neque acumen abstulit
candorcm. Equidem censeo paucos cnm illo comparari
posse. Valla docet illum Latine loqui : at Vallam
Boetius bene sapere. Hinc idem Scaliger de odem
Boetio canit in Divis :
Divinx enumeres ingentia semiyia mentis :
Dotibus accedant Curia, lingua, lares.
Haut satis est : adpone polum, pars esse Boeti
CcBperit : at nondum munera tota capis.
III.
Lilius Gregorius Gyraldus etiam inter doctos no-
lissimus Boetium pariler summis laudibus eitollit, de
Poetar. Histor. dial. b. Sed, inquit, hujus xtatis alios
afferamus, quos inter Boetius Anicius Manlius Severi-
nus, Romanus patricius et exconsul, qui a nostris plerisque
in martyrum catalogo ascribitur. Hic cum Symmacho
et ipso patricio, Boetii, ut plerique omnes tradunt,
socero a Theodorico Gothorum rege primum
Ticinum relegati, deinde necati sunt, quod in libertatem
populum Romanum viderentur velle vindicare. Fuit
Boetius, ut scitis, in omni disciplina egregie doctus,
quod vobis liquido ex ejus monumentis constare potest.
Sed quod ad prsesentem materiam attinet, inpangendis
versibus mira usus est facilltate. Deilloplura colligere.
supervacaneum, quando ejus volumina nota sunt omni-
bus. Ejus certe ingenium ad eas artes, qum supra litte-
ras sunt, mirum in modum celebratur ab ejus occisore
Theodorico rege.
IV.
Magdeburgenses, centuria 6, cap. 10 de Episcopis
et Doctoribus, Boetius, inquiurit, Anius Manilius Se-
verinus, patricius et consul, vir Grxce et Latine doctis-
A
simus fuit, et multo in philosophia aliisque disciplinis, Consolatione philosophix, quos exsul Ticini scripsit.
tum soluta tum ligata oratione C07iscriptos libros poste- Omninonihil in poesi venustius habuit illud xvum, vel
ris reliquit.
D etiam quod proxime antecessit.
V.
Justus Lipsius, qui cum ob eiimiam suam doctrinam,
tum maxime ob ingenuum animi candoreni
doctis pariter ac probis omnibus colitur, non solum
laudat Boetium in civili sua doctrina aliisque sui?
operibus, sed scribens ad Janum Bernarlium cognatum
suum, de Consolalioneabhoc illustrata et emen-
data, hos protulit Phaleucos :
En Boetius ille, qui sophorum
In primis sophus esse gloriatw :
Qui doctum nimis, et satis disertum
Scriptum hoc edidit, omnium bonorum
Bonum judicio. Sed id tcnebras
Mvo aut ingenio suopte, habebat;
Quas Bernartius ille, flos meorum
Belgarum pepidit, faeemque claram
A se prsetulit : hanc sequere, quisquis
Doctrinie sapientisequc cultor
Non audire, sed esse, concupiscis.
DECIMUM SEPTIMUM S^CULUM,
NIMIRUM AB ANNO 1600 AD HANC NOSTRAM jETATEM 1779.
Inflnitior sim, si quae hoc nostro seeculo in laudem
Boetii dicta sunt, haec omnia recensendo enumerare
velim; nullus enim est aut historiographus, aut theo-
logns, qui de illustrissimo illo auctore non fuerit or-
nate et honoriflce locutus. Consule si placet Baro-
niura, Annal. ecclesiast. tom. VII, ad an. 522; D.
Petrum a Sancto Romualdo in Thesauro chronologico,
tom. II, ad an. 510; aliosque omnes bistoriographos
vide reverendum Patrem Caussinum in libro quem
IDEA LIBRORUM BOETII
inscripsit la Cour sainte, ubi propouendo ideam viri
quem vocat homme d'Etat, pluribus agit de nobilitate,
de doctrina, de consiliis, de morte Boetii. Lege etiam,
si lubet, Gerardum Joannem Vossiuni de Poetis La-
tinis cap. 3 : Quibus, inquit, temporibus in Oriente
Zeno posteaque Anastasius, in Italia Odoacer, et exinde
Theodericus rexit, claruit Anitius Manlius Boetius Se-
verinus, vir Latine et Grssce doctissimus, in omni di-
sciplinarum genere exccllens quoque Boma a Va^-ronis
temporibus non habucrit undecunque doctiorem. Quantum
idem carmine valuerit, ostendunt libri quinque de
DE CONSOLATIONE PHILOSOPHl^..
Opus hoc, mole parvum, doctrina maximum, est
series argumentorum naturali lumine cognitorum,
quibus mens humana adversis casibus suscitata, ad
primam causamultimumque flnem attentione sic eri-
gitur, ut haec exutis praejudiciis veritati assequendae
virtutique colendae aptior efUciatur. Propterea hoc
opus incribitur Consolatio philosophiae, distribuiturque
in tres partes, quarum prima complectitur affli-
ctionem Boetii: secunda Consolationem philosophi»;
tertia contraria, quaeillius consolationis vimminuere
videntur, argumenta cum responsionibus.
AFFLICTIO BOETII.
LiB. I.. — Boetius suarum miseriarum (Metro l)
utconscius, sicimpaliens, contrarias undique exquirit
cogitationes, quibus mceror possit si non fugari,
saltem minui : hino animum convertit (Pcosa 1) ad
praesides carminiim musas sibi quondam familiares :
sed harum remedia, ceu]nova tristitiae irntamenta,
excipit fugatque [cogitalio philosophica ; cujus ope
Boetius aniraadvertit se in summa reruni omnium,
nou [Metro 2) ignoratione modo, sed etiam [Prosa 2)
inertia versari. ^Tum aucto sensim Philosophiae {Me-
;