t. I (PL 63)

tib EPISTOLARUM LIB. III.
diffidit : vitat quas optat examina. Nam postquamne- A standi mos est, tarditate depretiat. Virgilius subli-
scio quod prseceptum' ad Gevicam exliibuisse perhi-
betnr, prcedictus supplex vester ad Mediolanensis
fori audientiam mos conciirrit, et per triginta aut
quadraginta dies praesenliara suam publico, sicut
oportebat, ingessit judicis. Contestatus est ipsum
Gevicam, qui
susceptum suum ad judicia destinaret, |admonait.
Domnum quoque Trasemundum, sicut es litteris
ipsius poteritis agnoscere, fecit scire. Sed nihil apud
eum profuit, cui solte lalebroe in causa misera possunt
esse remedio. Pro quo rogo, quaiiquam apud
' ordinatus asserebatur impulsor : ut
vos precibus opus non est, ubicunque veritas inno-
tescit, quia omnia hujus rei instrumenta transmisit,
ut ordinatione vestra ab bujusmodi molestiis efficia-
tur alienus. Domine, salutationis obsequia deferens
spero, ut apraedicto inquietudinem removeri, qua
soletis curafaciatis, et meam sollicitudinem de pro-
speritatis vestrae statu litteris sublevetis.
EPISTULA XXI.
ENNODIUS FALSTO.
Paucis asserendus est, quem et notitia senior, et
opinionis bonae lingua commendat : non indigetpro-
lixitate sermonum, qui suisapud magnitudinem ve-
stiam dotibus adjuvatur. Siiblimem virum Vitalem
loquitur praefata concinnatio, quem os vestrum fecit
sacri consortio gaudere collegii. Ergo extraneis mu-
nictur epistolis, qui orationis vestrse beneiicio cu-
riam non peregriaus ingreditur ? et cui reserastis li-
mis.vir, tam sanguine quam hoaestale prajoipuus,
impoai sibi ab illustri viro sacrarum comite Ravennam
excurrendi necessitatempiurimum deflet : cujus
si boc haberent desideria, obvias manus aetas affer-
ret, Qui apud vos me precatore utitur, ut ab eo hu-
jusmodi sarcina iiat aliena : relationibus frequenter,
quid egerit instructam prsedicti suggerit potestatem.
Domine, honorem salutandi exbibens precor, ut con-
sideralione mei in testimoniura diligentias postula-
tis detur ellectus.
EPISTOLA XXIV.
ENNODIUS HASCATORI.
Novo me genio infucata pectoris vestri ornavit di-
' ligentia : eliciti utor styli testimonio, qui doctis su-
pra inscitiam garrulitate displiceo. Coactus sermo
pretium quod non habet ex eloquentia, ab impacta
necessitate subripui. Nunquam fuit digua ultione
contumelia, quam jussus exhibuit. Nemo obedientem
juste condemnat : sibi debet illatas injurias de
eloquio rusticante, qui provocat imperitum. Super-
cilium est, celsioribus non parere : majus, si qua'
noveris descendisse ab .obsequente, despicias. Improbi
desiderii putatur assertio, non amare quod
exigit. Astipulatur judicio suo, qui censuram de ob-
temperante suspendit. Male pertinax districtio est,
quse raeritum in pareute considerat. Pudorem ab
statione non expulit, qui quod loquitur debet imperio.
Itaque iu nobis quod sordet eloquentia, com-
bertatis penetralia, illi pectoris arcana claudentur ?
Ego autem gaudeo scriptione multiplici : qui etsi C mendatur obsequiis. Vos viderilis quale sit quod
parum tribuam perlatori, nulla proprii desiderii
damna sustineo. Domine, salutationem restituens,
quam debeo, precor, ut et circa prcefatum gralia se
culminis vestri propius manifestet, et mihi prospi-
ciat restitutione alloquii.
EPISTOLA XXII.
ENNODIUS FAOSTO.
Illudit mihi spes, quae exigit frequentiam littera-
i'um. Hac enim fretus, ineflicacibus animum pasco
coUoquiis. Diu est, quod siue intermissione scripta
prorogans, silentium quod expugnatum esse credidi,
coufirmatur. Sed quid faciam, quando vix ad consi-
lium reducitur pio amore pectus obsessum ? putat
remedia et quae comperit nihil juvisse. Salutati ergo
obsequium reverenlia exhibens consueta, commendo
pra;senlium perlatorem ipsum Constantinum, cui
suffragium honestas etpudor est : cui quamvis plura
per affectum debeam, majora tamen coactus solvo
per judicium.
EPISTOLA XXIII.
ENNODIUS MARCELLIANO.
Apud amantes et honore pollentes beneflciorum
affectus in promptu est : nec illa preces, cui prse-
' Ordinaiusasserebalurimpulsor] Instigator, quiinsisteret
ut lis judicio decerneretur; ut contra moratores
apud Ciceronem in Divinatione, advocatorum
genus, qui ad morara facieiidam adhibebantur.
' Ecctesiasticam humititatem] Cui rhetoricos flores
et schemata miaime convenire judicabant. Lib. i,
jussistis offerri : ergo vos sine frontis meas dispendio
meruisse sestimo quod desiderastis accipere. Taceo
inter ista quse principe fuerant loco narranda -
; ec-
clesiasticam humilitatem, quod placere poterat, ab-
jurasse; orationum pompam, qui orationem diligit,
nou secutum : propositi considerationc et illud me
fugere quod ducit ad gloriam : quasi vitium decli-
nare quidquid attollit : culpam putare, quod erigit
aut sublimat :
perdere justEe laudatioais meritum fa-
voris affeclu. Excusationem veritatis coloratam peniculo
non praetendam : dum replico, quod illud,
quidquid studiorum dederat cura liberalium, jam re-
liqui: quod alveo quondam copiosi fluminis vix
arentis gutta fundatur eloquii. Taceo, quod linguam
quam usus mobilem fecerat, alter usus hebetavit :
esse pro facundia silentium, abjectionem a nobis di-
ligi pro cothurno. Ad illud redeo : quia mihi non li-
cuit intra verecundum penetrale delitescere, nec debilitatem
ingenii tegere taciturnitatisindumento ; hoc
ad defensionem integram, quod prtetuli, computabo.
Sed amore provocatus epistolares terminos inconsi-
derata loquacitate transcendi. Vale, mi domine :
cui
honorem exhibens salutantis, probabo quid de epi-
epist. 16 ad Florianum : Rhetoricam in medixistiesse
versuliam ; cumdiusilquodoratoriumscliemaaffectus
orationis ame absciderit ; et nequeamoccupariverborum
ftatibus, quemad gemitus etprecesevocatclamor
officii.