t. I (PL 63)

389 EPISTOL.E ET DECRETA. 390
probat esse discipulum. Sed quia nobis nuno omnia
in confessione similia, et libertatis propriaj resump-
sistis alfectum ; paterna rursus haereditatis cupientes
esse consortes, amplectimini graliam traditionis an-
tiqua? ; et in illius incunvulsi fundamenti stabilitate
persistite, non cum temporibus corda mutantes ; in-
constantis enim mutabilitas ista solet esse propositi :
atque ideo bene fundatis oportet inhaerere ; quando
hujusmodi studia clementia scit fovere divini, ut
fidei vestra; firmitas vobii de aliorum salute fructificet,
et fervore vestri studii aliorum quoque animus
ad resumptionem bonorum suorum possit accendi;
quatenus et de vobis quoque sanctus apostolus di-
xisse credatur : JEmulatiovesira provocavil plu.rimos
{II Cor. IX). Ergo Nestorii et Eutychetis impietatibus
juxta synodalia constituta damnatis, sectatores quo-
que eorum similiter exsecrantes, cum essultatione
dicamus : Exite de medio eorum, et separamini, et
immundum ne tetigeritis, dicit Dominus {Levit. xv).
Quemadmodum enim quis malarum inyentionum de-
testabitur principes, si non declinat sequaces"? aut
quemadmodum odit originem, qui non exsecratur et
sobolem? lu discipulis pra;dicatur fama docentium,
et donec male jactorum seminum radix per succedentes
culta floruerit, tandiu auctorum memoria non
peribit. Addatur perdito Eutycheti et Acacius discipulus
sub communione Petri, omniumque damnatorum
mixtus errori : quos vestra dilectio litteris suis,
dum fidem suam asserit, evidenter expressit. Ad in-
structionem veslrae fidei pleniorem, quo ordine ad
communionem nostram suscipi deceat revertenles,
indiculum subter adjecimus, sperantes in Deum bonorum
omnium largitorem, quod laudabili circafidem
vestrce devotionis instantia, non solum hoc eorum
qui vobisvicinitate junguntur saluti prosit, sed eorum
quoque, ad q\ios fidei vestree et religioscB voluntatis
velox fama pervenerit. Rufinum siquidem diaconum,
qui nobis litteras vestras obtulit, in Christi caritate
suscepimus, quem apostolorum orationibus commen-
dantes cum pace remittimus, hortantes litteras, a
nobis tam ad caritatem tuam quam ad synodum diie-
ctas populo relegatis, quod et nos pro fidei vestrae
commendatione feci-jse cognosce. Data xvii calendas
Decembris, Petro v. c. consule.
EPISTOLA SYNODICA,
SIVE EXEMPLAR RELAIIOKIS SYNODI EPIRI VETERIS AD
HORMISDAM FAPAM.
Joannis in Nicopolitanum episcopum elecii posiulant
confirmationem, et in fide catholica instrui cupiunt.
Domino nostro per cuncta sanctissimo ac beatissimo
patri patrum, comministro ac principi episcoporum
Hormisdce, synodus veteris Epiri, Joannes,
Matthceus, Constanlinus, Christodorus (Christopho-
rus), Hilarus, Philippus, Julianus et Chrysippus.
Si dignis prsemiis uti tentemus, necesse est multis
fletibus horum depromptiones efficere. Plurimi nam-
a Ead^em hic nomina sedium atque in epistola
mus. Hardulnus.
A que ex iiobis in regnante fuere Constantinopoli ; cum
veslri sanctissimi vicarii Ennodius et Fortunatus
episcopi, Venantius presbj'ter, Yitalis diaconus, et
Hilarus notarius degerent, pietatis agonera susceptum
tenentes. Nobiscum aulem fuit, inter sanctos factus,
pater atque archiepiscopus noster Alcyson, qui cum
omni prsesumptione supplicibus utens hbellis, apud
vestram beatitudinem dignus effectus est apostolicae
sedi vestrce commuoicare nobiscum. Sed quia re-
penle qui cunctorum retinet potestatem hunc ad se
evocavit ; nos irrefrenabili fletu detenti pervenimus
tamen ad patriam, nullo modo errorem propter
Dei gratiam sustinentes, sed ubique vestra decreta
sectantes.
Flentibus autem nobis atque lamentantibus cum
his qui nobiscum relecti sunt in paroecia commini-
stris, quis possit de orthodoxis recte Christi oves
transigere ; qui consolatur humiles, consolatus est
etiam nos per vestras orationes, demonstrans me-
tropolitanae civitati in cunctis sanctissimum Joannem,
qui a pueritia in Ecclesia sine culpa nutritus
imo laudabiliter in ea degeus ; ita ut neque eum in
his quisquam temporibus antecellat ; zelo autem circa
orthodoxa, juxta apostolicas admonitiones vestras,
nulli omnino cedens. Hunc ergo Dei providentia or-
dinavimus praesulem Nicopolitanorum sanctissimae
Ecclesiae : et rogamus ut juxta antiquam consuetudinem
hunc quoque complectamini paternis visceri-
bus vestris, nobisque aut ipsi, Dei gratia, efticiamini
Q arma inexpugnabilia commonitionibus vestris atque
doctrinis: et deprecantibus nobis inclinetis aurem,
et pietatem concordife reperiatis, juxta inspiratam
vobis divinitus apostolicam providentiam, ut in pace,
quaa est ei amabilis, cunctse sanctissimae Ecclesiae
cooptatse immarcescibilem vobis coronam nectentes,
in omni pietate atque humililate comprehendatur in
Christo. Venerabilem vero diaconum Ruflnum, pro-
pter hanc tam necessariam causam directum, liben-
ter rogati respicite, et ad nos sub velocitate re-
mittite portantem doctrinas vestras apostolicas. Et
alia manu : Incolumem me ora, sanctissime pater
patrum.
a Ego Joannes episcopus rursus retuli ; Incolumem
me ora in Domino, sanctissime ac beatissime pater
patrum.
Ego Matthreus episcopus Butroti retuli.
Ego Constantinus episcopus Hacnanopoleos (Ha-
drianopoleos) retuli ; Incolumem in Domino me ora,
sanctissime ac beatissimepater patrum.
Ego Christodorus (Christophorus) episcopus An-
chiasmi retuli.
Ego Hilarius episcopus Photices retuli.
Ego Philippus episcopus Phcenices retuli.
Ego Julianus episcopus Dodones retuli.
Ego Chrysippus episcopus Congrae retuli.
39, 3 part. Concil. Chalced., unde nonnulla emendavi-