t. I (PL 63)

837 DE CONSOLATIONE PHILOSOPHIJ^ LIB. V. 838
ditse, rationis 'proprioe possessione ceciderunt. »31 A
' Nam ubi oculos a summseluce veritatis, ad inferiora,
ot tenebrosa dejecerint, mox inscitioe nube caligant,
perniciosis ^turbantur atTectibus, quibus accedendo
consentieudoque, quam invexere sibi, adjuvant ser-
vitutera,et sunt quodam modo propria libertate cap-
tivae. Quce tamen (o) ^ ille, ab aeterno cuncta prospi-
ciens, Providentire cernit intuitus, et suis quffique
meritis praedestinata disponit,
3S3 METRUM * II.
i)' ttuvt sfopa z«t
ARGnMEiNTUM. — Quod ab Homero dicitur de sole, inquit
Philosophia, id solius Dei esi, omnia cernere.
Puro clarum lumine Phcebum
Melliflui canit oris Ilomerus :
Qui tamen intima viscera terrae B
Non valet, aut pelagi, radiorum
Inflrma perrumpere luce.
MS3 Haud sic magni conditor orbis :
Huic ex alto cuncla tuenli
Nulla terrae mole resistunt
Non nox atris nubibus obstat,
Quie sint, quae fuerint, veniantque
Uuo mentis cernit in ictu.
Quem, quia respicit omnia solus,
Verumpossis dicere solem.
334 PROSA III.
Argumentum — Boetius, cognitis divina
et libertate humana utriusque concordiam difficilem
ostendit, primum quidem \generatim, deinde speciatim,
cum ex parte ipsius Providentise,qusenon potest
esse incerta, ium ex parte ipsius libertatis , qux videtur
necessilatis expers.
B Tum ego * : En, inquam, ' difficiliori rursus ambiguitate
confundor. Queenam, inquit, ista est? Jam
INTERPRETATIO.
^ I>eus promdens.
qui cernit omnia ex sublimi : 7iox obscuris suistenebris
E' Omnia cernit et omnia audit.
non impedit ejusdem aspectum : videt uno intuitu
Homerus, poeta eloquentise dalcis, canit solem prsestantem
luce pura, qni sol nihilominus non potest per-
mentis, prxsentia, prieterita et futura. Quoniam igitur
Deus soliis videt omnia, potes dicere Deum esse solem
mdere viscera interiora terrse, aut maris,splendore im- verum.
becilli suorum radiorum, Non ita Deus creator magni
mundi : terrse etiamcrassissimsenonresistunt ei quippe
'^ Boetius.
NOT^.
' Nam ubi oculos, etc.] Admirabilis prajdictorum catur magnus mundus
ratio lectori potius attendenda, quam milii exponenda.
^ Yldvr' ifofia. y.xl ttizvt' ETrKzoust.] Hoc est, omnia
cernit et omnia audit, ut de sole ait Homerus
lliad. y.
* Quod nonnulli vocant Arc/ii/oc/iiw?». Carmenconstans
ex uno genere versuum, quorum quilibet tetrameter
quatuor habet ultimus versus lieroici pedes.
2. Homerus.] Homerus poeta celeberrimus, sio
dictus, quod captus oculis duce indigeret. Hujus etsi
incerta sunt tempora, tamen annis multis fuit anle
Romulum : Colophonii esse dicunt suum, Chii suum
vindicant, Salamini hunc repetunt, Smj^rnsei suum
esse contendunt, unde delnbrum eidem in suo oppido
constructum dedicaverunt. Quidquid sit de ejus
patria, tam facundusfuit vates, utAlexander magous
in hoc praesertim dicatur fortunatus, quod suai virtutis
pra-conem Homerum nactus fuerit. Homerus
autem saepius commendat solem ejusque lumen, sed
occasionem horum versuum Philosophia nobis videtur
sumpsisse ex Iliad. y : unde ulticna verba prosae
superioris desumpta sunt, et ubi Homerus solem allocutus
siccanit :
'HAto; 8' 6; fxt«vT' ifopai y.al irdvz' sivay.o\isi