t. I (PL 63)

237 VITA B. EPIPHANIl EPISCOPI TICINENSIS. 238
mine fit triplioatum : boni imperatoris est posses- A dicorum. Stabaut mussitantes et attoniti populi,
soris opulentia. Concede immunitatem anni prtEsen.
tis Liguriae, qui eos externis qui supplicant, redusisti.
Quam uberem prcesentem nativitatem habuerimus,
clementia vestra astantes interroget. Nemo illi men-
titur, cui serviunt qniconvincant. »Ad hsecprinceps :
» Licet nos immanium exponsarumpondusilIicilet,et
pro ipsorum quiete legatis indesinenter munere Jar-
giamur, tamen vis meritorum tuorum traotatibus
nostris reverenter iutervenit. Opus est.fieri quidquid
injunxeris ; juvat omne quod praicipis : oestimamus
enimcompendiis nostris adjici, quod ipse decerpseris.
Nihil tu quasi ex accidenti depreceris, qui liabes a
nobis plurima qua;. reposcas.' Duas tamen praesentis
indictionis iiscalis calculi partes cedemus ; tertiam
tantummodo suscepturi, ne aut terarii nostri angustia
Romanis pariat majoradispendia, autsupplicatio tua
exspectata patria? gaudia non reportet. » Taliter prae-
fato regi egit gratias summus antistes : a quo vale
dicens abscessit. Heu dolor atque gemitus? omnibus
quasi supremi officii vel ultimce visitationis studio
impiger occurrebat. Et cum domus ipsius Christianae
multitudinis turbas evomeret, ipse tameu omnium
peuetralia adibat : nullum humanoe mentis crassitudine
hebetatum tangebat tam funesta suspicio, quod
instaret transitus ejus quem ille spiritus relevatione
cernebat. Ninguido aere, et quali solent homines ad
tecta confugere, Ravennam egressus est, et per
omnes jEmilice civitates celer venit, tanquam ad
casum inuuo homine totius provincite considerantes,
et funus mundi metuentes. Septimo tamen die inopinatum
soelus, ineffabilis calamitas, inexplicabilis
luctus aocessit. Sed cum beatissimus cerneret pontifex,
saroina carnis abjecta maturius se ad purum
ajtheris evolare fulgorcm : cujus vox illa semper fuit,
Mihivivere Chrislus est, el mori lucrum (Philip. r,
21), la?,to animo ac vultu sereno illos versiculos Davidicos
saepius repetebat : Misericordias iuas, Domine,
in seternum cantabo. In generatione et; progeniepro-
nuntiabo veritatem taamin oremeo {Psal. lxxxvik, \).
In manus tuas, Domine, commendo spiriium
Et illud :
meum (Psal. xxx, 6). Nec non adjiciebat de perfectione
securus : Conp,rmatumestcormeuminl)omino,
el exaltatum est cnrnu mcum in Deo salutari meo {I
Reg.u, 1) :uthymnis et canticis et in morte reso-
nans ad sedem suam coelestis anima remearet : quai
" octavum eetatis annum duxit ad
quinquagesimum
tumulum : triginta in hac sacerdotali, qualem, et
si exoerptim leotor attendis scalptam, conversatione
exemit.
Illud namque silentio praaterire non debeo, quod
ejus sanctas reliquiiE usque in diem tertium, quo cum
summa veneratione rcoonditae dinoscuntur, tanto lumine
ao decore vestilce cunotorum visae sunt ooulis
ut splendorem vitae vultus signaret defuncti, et de-
positam gloriam jam nunc percepisse gloriosum vas
crederetur, in quo vere fuit thesaurus magni regis
sepulcri receptaculum properans : omnibus sacerdo- C inclusus.Quaetibifueruntfluminalacrymarum, quanti
tibus in itinere positismunificus,communis, alfabilis. planctus, silebo, ne post annos ac curricula novellum
et quasi ' exagellam relinquens, se ipso prajstantior. dolorem scriptor inculiam. Qucecunque ibi mater
Ut Parmam tamen, ejusdem vi» ingressus est civita- venit, liberatum clamavit ab illo fllium ; quaecunque
tem, continuo eum coagulatus in vitalibus humor infudit,
quem catharrum medioi vooant : qui se medul=
litus inserens in ruinam publicam serviebat. Sed quid
formidas oratio ? quid velut ^ navis fragos soopulos
perhorrescis?VeIis, nolis, et si strictim, cujus vita
diota est, narrandus est obitus : quoniam nulla pro-
tensione libelli, nullis dilatationibusl promulgatae
laudis, transitus ipsius poterit oocultari. Et quamvis
velut ScyllEeos canes et patulas Charybdis fauces, quid faciam, quod remediatoris vestri siagultus verba
fragosa discrimina murmure minitantes velifloans diflioiunt? laoyrmae ora profundunt? mugitum reso-
earina diffugiat, obitus ejus naufragium non omittit. j. nat omne quod eloquor? et intelligo quod nunquam
Quid fletus narrare metuo, quos oontinuasemper ne- ad flentem flens bene veniat consolator. Haec sancto
cesse est ut monslret effusio ? Ergo dum se oppido Patri et dootori peritissimo idoneus affectu non scien-
Ticinensi, nuno misero, propinquavit quasi alacer et
sanus apparuit : quod licet cum ^ omnibus exsulta-
tionibus ob reditum suum introisset, illioo gaudia
vertit in lacrymas , cegrum se esse ipsa die signifl-
cans, altera graviorem. Etcum grandior per dies singulos
appareret inflrmitas, adjuta est imperitia me-
* Exagellam relinquens] Hoo est, ut interpretor,
normam et exemplum. Exagellam enim appellasse
libram seu trulinam, ab eo scilicet fonte
a quo et aginam et esagium. In antiqua inscriptione
quae contmet edictum Aproniani P. V. sub exagio
pecora vendere, est appensa vendere. Zeno item
sermone 6 ad neophytos, Habetis, inquit, ayinam :
exagium facite, quemadmodumvuliis ponderate. Exa-
> videntur
uxor, maritum ; queecunque soror, fratrem; qui cae-
lebs, se ipsum. Postremoin illa tantahominum mul-
titudine et couventu, ut audenter dicam, totius
orbis nemo fuit qui benefioiis illius aliquid non de-
beret.
Sed quaeso jam temperemus a luotibus : contractam
tristitia resolvamus frontem. Excelsa cum Deo
possidet, ob cujus obitum mceremus in terris. Sed
tia impendi,ut aliquos deconversationeilliusflosoulos
relegerem ; ut est longum iter agentibus iu usu po-
situm, qui non omnes obvios consalutent. Tu mihi,
anima apud Redemptorem nostrum praspotens, tri-
bue, ut cura vaouus et pectoreliber, munda tibi sicut
debentur prasconia mundus exsolvam. De caetero ha-
gium facere est ponderare ; trutina qua ponderamus,
exagella.
- Alii, navifragos.
' Alii, omnium.
* Quinquagesimumociavum] Decessit beatus Epiphaniusxii
cal. Februar. anni 497, anno aetatis duodesesagesimo
nondum expleto. Quare natus videtur
an. 439, ereatus epi^c-opusanno 467.