t. I (PL 63)

539 AN. MANL. SEV. BOETiUS. 360
liinc (a) Triguillam regiaa domus prffifectam, ab iii-
cepta jamque perpetrata prorsus injuria revocavit
hinc pro (6) Campania contendens, ne injusta coem-
ptio esigeretur, efTecit : hinc (c) Paulinum consularem
virum, Alljinum, pluresque alios cum plebeios,
tum etiam patricios viros non sine magno sui peri-
culo protexit.
VII.
Quamobrem Boetius tantas, improborum prae-
cipue, in se concitavit inimicitias, ut, unde laudan-
dus erat, inde accusalus fuerit apud Theodericum,
qui immoderato tam supremee auctoritatis, quam
Arianae religionis amore Boetium perdere statuit.
Boetius quidem propter (d) pra?.dictas animi dotes,
gravissimas in se concitavit, improborum praaserlim,
inimicitias : quidam enim (e) Aulici, qui quo majori
pollerent auctoritate, eo majori sese credebant in-
juria l»di a Boetio, quem (f) sibi injusta mohentilius
semper experiebantur adversari, summo eumdem
Boetium odio prosequebantur : hinc tres improbi delatores
{g) Gaudentius, Opilio, et Basihus, quorum
duo priores (h) ob fraudes innumeras exsilio desti-
nati ; tertius regio ministerio depulsus, oba»ratusque
plurimum, sive suo sive perditorum pariter hominum
consilio (i), Boetium apud regem Theodericum ac-
cusarunt.
Verum idem Boetius, unde laudandus erat, inde
accusatur : quod enim non plebeios solum, sed pa-
tricios quoque viros tueri studuisset, hinc inferebant
ipsum lajsai majestatis reum, (;) pro senatu contra
regem stetisse, Sed quod idem in omni doctrinarum
omnium, mathematicarum pra^cipue genere pra?sta-
ret, inde (quai sfficulorum ignarorum sors fuil) (k)
magicis arlibus sive, ut nostri loquunlur, sortilegio
mentem poUuisse mentiebantur.
Denique Theodoricus sua partim, partim religionis
Arianaa causa, ex prjedictis delaioribus oblatam perdendi
Boetii occasionem ullro accepit. Audivit nimirum
ille Arianus princeps, Justiuum imperatoremoptimum
non solum (l) subjectos sibi populos pateruo amore
pvosequi; sed haireticos omnes Ariana lue poUutos,
exceptis saltem Gothis, Constantinopoli totoque
Oriente egredi jussisse. Hic veritus ne, asserta reli-
:
(a) Consol, philos. \. i, pros. 4.
(6) Ibid.
(c)Ibid.
.
.
'
" d) Ibid Inde ciiimmprobis gravesmexorabilesque
disco7xUx.
(e) Ibid. : Palaiini canes.
(/) Ibid. : Nihil apud aulicos reservari.
(g) ibid.
frontibuspellerentur Atqui eodemdie defereniibus
'-* eisdem, noininis nosiri delatio suscepia est.
(n) Ibid. : An optasse illius oidinis saluiem nefas
vocabo'l llle quidem suis de me decreiis, uii hoc ntifas
esset, effecerai.
(o) Ibid. : Ob sludium propensius in senaiummorti
proscriptionique damnainur.
(p) Id inferri potest ex veteri Boetii statua mar-
(h) Ihid.
morea, de qua infra.
(i) Ibid. : Quibiis defereniibus perculsi sumus.
(i) Ibid. : Senaium dicimuf- aivum esse voluisse.
Saciiiegio me conscieniiam poiluisse men-
(k) Ibid. :
iiti sunt.
(l) Sabellicus, lib. n, ennead. 8.
(m) Consol. pbil., lib. i, pros. 4. : Opilionem aique
Gaudenlium cam ob innumerasmulliplicesqice fraudes
i?iexsiliumregiacensuradecrevissei,Tumqueilliparere
nolenies sacrarum scse sedium defensione iuerentur,
comperiumque idregiforei, edixitui niiniraprxscriplum
diem Ravenna urbe decederent, notas msigmii
A gione catholica, Romani Justino addictiores cum populumtum
semetipsum Arianum espellerent, ad reliquorum
terrorem, Boelium sibi suspectum puniri
curavit. Propterea (m) quo die ipse rex Theodericus
edixerat, ut Opilio, et Gaudentius, ni intra prgescri-
ptura diem Ravenna urbe decederent, notas insigniti
frontibus pellerentur ni exsilium ; hoc ipso iidem
improbi delatores, in gratiam regiam revocati,
Romam ab ipso rege missi sunt, absentem Boetium
delaturi. Delationi injustaj acquievit senatus, suoque
(n) decreto innocentem, nescientem, indefensumque
suum patronum (o) et morti damnavit et proscri-
ptioni, quas Theodericus, sibi metuens ab imperatore
Justino, bonisque omnibus, exsilio, saltem per aliquod
tempus, permutandas putavit.
^
VIII.
Boetius ergo, anno reparatai salutis cireiter quin-
gentesimo vigesimo secundo, adeoque «tatis suse
circitor quadragesimo septimo, (p) imperante Theodierco,
in essilium missus, in agrum Mediolanensem,
sive, ut alii volunt, Ticinum relegatus est : quod
quidem exsilii tempus videtur posse colligi ex primo
Consoiationis pbilosophica' carmine (q) : ibi euim
ipse Boetius ait suam senectutem, quam vocat in-
opinam, venisse molis properatam, canitiemque intempestivam
suo capite difFundi : sed inopina sene-
ctus canitiesque intempestiva bomini non accidunt,
nisi ante annum aetatis suse quinquagesimum. Quocunqae
tandem, et quando exsulaverit Boetius, bujus
C exsilium non profugium portusque supplicii, sed
supplicium (r) fuit : huic etenim circumscriplus fuit
brevis (s) habitandi locus : ubi nefas illi erat, pro-
pinquos, amicos, farailiares (t), libros ipsos videre.
Hic aulem Boetius suam vita3 moruraque integritatcni
posteris demonstraturus (u), tristemque suam cogita-
tionem grala cum sua> mentis, tum etiam ipsius Dei
cogitalione fugaturus, admirabile hoc philoso.phicaa
consolationis opus cogitavit, cogitatumque scriptis
mandavit. Sed dum sauclissima illa distinetur occu-
patione vir illustrissimus, alterum prodit Justini im-
peratoris edictum, quo Arianos omnes, ne exceptis
qnidem Gothis, aggressus, jubet episcopos omnes
haereticos a suis sedibus dimoveri, eorumque Eccle-
[q] Consol. philos. I. i, metro. J, v. 9 :
Venit enim properata malls inopiua senectus,
El dolor cetatem jiissit inesse suam :
lutempestivi f uuduutur verlice cani.
(r) Ibid., pros. -i : Per se satis eminet foriunx in
nos ssevieniis asperitas.
(s) Ibid. : Nihil ne ie ipsa loci facies movei.
(t) Ibid. : Hxccine est bibliotlieca.
(u) Ibid. : Cujics rei seriem atque veritatem, ne laiere
posieros queai stylo eiiam memoriaique mandavi.