Erzählungen des Mittelalters in deutscher Übersetzung und ...

322uoluntatem, quam quod opus perficeret. Puerum in nocteclamantem ideo occidi, quia parentes eius prius [193'^^] hospitaleserant, sed nunc propter pueri amorem thezaurizantesmanum iam ad elemosinam retrahunt. Audiens hec heremita5 ad cellam suam rediens deo gracias egit et mundum ammodofugiens requieuit in pace.Vgl. Nr. 210 (= Anh. 46) und 211 (= Anh. 47), für das in dervorliegenden Fassung fehlende einleitende Motiv auch Nr. 117. DieErzählung ist untersucht von A. Schönbach, Studien zur Erzählungsliteraturdes Mittelalters [Sitzungsber. der Wiener Akademie, phil.-hist. Kl. 143 (1900) Nr. 12]; Jacques de Vitry (ed. Crane) p. 50Nr. CIX mit Anmerkungen ; Et. de Bourbon p. 346 Nr. 396 nenntals Quelle einen Erater Symon ; Odo de Ceritona (Hervieux, LesFabulistes Latins IV 308 Nr. CXV).III.Pulcrum, quod deus vocat in fidem suam, quem vult.[Qjvidam rex gentilis vnicam habebat filiamvalde pulchram,que, dum semel ortum ingressa florem quendam pulcherrimum10 uidisset, cögitare cepit, quod pulchrior esset deus, qui omnesflores procreasset. Et ex tunc super omnes deos elegit deumflorum adorare. Que desponsata cuidam iuueni, quando conueniredebebant, pecyt ab eo, ut liceret ab eo ortum ingredi etdeum florum, quem sibi preelegerat, prius adorare. Quo an-15 nuente sola preciosis uestibus adornata ortum ingressa cernitiuxta flores iuuenem omni luce clariorem. Territa tamen quesiuit,quisnam esset, quia credidit sibi suum deum apparuisse.Quod angelus intelligens ait: Nequaquam sum deus tuus, sedeius seruus. Ad quem illa: Si adeo deliciosus est seruus, quid20 ergo est dominus? Cui angelus: Inconparabiliter, inquit, inpulchritudine me excellit. Tunc illa ait: Scirem libenter, inquibus dominus meus seruicys potissime delectaretur, que eiinpendere sum parata. Cui angelus: Utique in castitate. Cuiilla: Hanc pro suo amore seruabo, dummodo me eripias [193''^]25 et modum inuenias, quomodo euadam, cui desponsata sum etcopulata. Cui angelus: Non ita erit, quod eius sis vxor. Sedapprehensa ipsa (ad) vnius höre spacio ad quoddam claustrumsanctimonialium in terram Christianorum ipsam ducens statuitante altare. Custos uero ecclesie, dum eam videret, estimabat30 eam esse matrem saluatoris et conuocatis ceteris sanctimonialibusomnes eam adorabant. Postea tamen cognoscebant eam