Erzählungen des Mittelalters in deutscher Übersetzung und ...

389vobis, hominibus in terra habitantibus, superbis, auaris, luxuriosisetc. Per istam auem datur nobis intelligi ipse deus, quidicitiir vita et mors: vita animam infundendo, mors animama carnis ergastulo separando. De ista morte dicit Bernardus:O homo, qui nunc vitam tuam ducis incolumem, ita sis hodie 5paratus ad mortem, quasi te cras existimes moriturum. Istaauis, id est, mors, quando minus creditur, tunc tam subito concutitpotentes sicut humiles, diuites sicut pauperes, sie iuuenessicut senes. Bernardus: Vt quid plura loquar: nulli mors impiaparcit. Ideo dicitur: Nichil tam certum quam mors, nichil in- 10cercius quam hora mortis. Vnde dominus in Ewangelio:Vigilate, quia nescitis diem neque horam. Per volucres, queexcussa arbore omnes recesserunt et fuerunt disperse, signanturnobis nobiles, principes, reges, duces, potentes et ystriones,ioculatores, fabulatores, qui mortui disperguntur ut fauilla et 15cinis, quia de deo nichil cogitauerunt, et ideo in infernum dispergentura demonibus huc et illuc, in diuersis penis cruciabunturin eternum. Vnde Augustinus: Delectabilius est insacco corpus pauperis viui quam principis mortui serico involutum.Modo dilectissimi, sumite hanc parabolam et sitis in 20dei seruicio frequentes, tam iuuenes quam senes, quia morsest Omnibus in ianuis, et precipue senibus. Rogemus igitur,ut deus Omnibus nobis bonum finem dare dignetur. Amen.Vgl. Nr. II und die verwandte Nr. 183. Zu der Erzählung desEinsiedlers vgl. Nr, 161.188 (== Anh. 24).De arbore diuisaexemplum.[261 r^] Rex quidam fuit mansvetissimus, qui habuit quattuor 25filios. Qui dum compleuisset numerum dierum suorum, oppressusinfirmitate vidit sibi mortem imminere. Qui dum sentiretmortem non euadere, vocauit filios suos volens inter eosdiuidere regnum suum eo adhuc [201^*] viuente. [Cum] vnampartem vnicuique assignasset, adhuc resignauit vnam arborem, 30que dignior fuit omni regno suo. In absencia fratrum suorumsenior filius venit ad patrem eum, multum instanter rogando,ut sibi arborem illam nobilem daret. Cui pater omnes ramosarboris assignauit; super eo senior filius multum gauisus letanterab eo separatur. Venit secundus filius ad patrem, qui 35eciam eum pro arbore rogauit. Cui dedit omnem corticem