08.06.2013 Views

Nafarroako euskararen historia soziolinguistikoa

Nafarroako euskararen historia soziolinguistikoa

Nafarroako euskararen historia soziolinguistikoa

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

<strong>Nafarroako</strong> Euskararen Historia Soziolinguistikoa<br />

Arangurengo —Elkanotik gertu— erretorea zen Pedro Vicente Ricarteri<br />

eskaini zion opari gisa. Honen oinordekoek Felix Idoate Arreko<br />

Trinitateko —Atarrabiaren ondo-ondoan dagoena— kapelauari eman<br />

zioten, Idoatek Bonaparteren laguntzaile izan zen Jose Joaquin Ollori<br />

eskaini zion eta honek, azkenik, 1866.eko otsailaren 23an Bonaparteri<br />

oparitu zion: “Dn. Felix Ricarte, Capellan de la Trinidad de Arre obtuvo<br />

este volumen de los herederos de Ricarte y me lo regaló á mi yo a mi<br />

vez tengo el honor de ofrecerlo á S.A.I. Dn. Luis Luciano Bonaparte.<br />

Fuenterrabía á 23 de Febrero de 1866. Jose Joaquin Ollo” (ibid.).<br />

Ukaezina da apaiz haietako askori halako liburutxoak jasotzeak<br />

emango zien poza, Lizarragaren sermoiak eskuratu zituen Arangurengo<br />

Pedro Vicente Rikarteri bezala —“Dictus D. Ioachimus de Lizarraga<br />

donavit hoc volumen Sermonum suorum mihi D. Petro Vincenzo (?) de<br />

Ricarte, Parocho Oppidi Aranguren, quod mihi et fuit, et est, et erit gratissimum”<br />

(ibid.)—, baina, hala eta guztiz ere, esandakoak bezalako testuen<br />

ibilbideetarako arrazoi nagusia lurralde euskaldunetako apaizei<br />

eguneroko egitekoetan euskarazko testu txukun bat edukitzeak ematen<br />

zizkien erraztasunetan bilatu behar dela uste dut nik.<br />

Goiko zerrendetan —ikus 5.2.1 atala— ikusten denez, elizgizonak<br />

ezezik, lankide laiko ugari ere —maisuak, udal idazkariak edota kargodunak…—<br />

izan zituen Bonapartek, baina hauek, apaizek egindakoaren<br />

aurka, ez zuten euren lan alorrekin zerikusia zuen euskarazko testurik<br />

utzi, maisuak oso lankide onak gertatu arren. Lagun hauek guztiek, euskaldunak<br />

eta, Bonaparteri eskaini zioten laguntzatik uler daitekeen heinean<br />

behinik behin, <strong>euskararen</strong> aldeko jarrera zutenak, beren lanbide<br />

jardueran euskarazko lekukotasunik utzi ez izanak gaztelania hautatzen<br />

zuten ongi finkaturiko hizkuntz portaerak erakusten ditu.<br />

Idazkien azalak, izenburuak, alboko oharrak eta abar, egileen hizkuntz<br />

nortasunaren adierazletzat jo daitezke neurri batean eta aztertzen<br />

ari garen kasuan bi hizkuntzeei loturik agertzen dira. Har dezagun<br />

autore horietako bat. Kontua hau da: autorea elebiduna zen eta euskarazko<br />

testu bat idaztea erabakitzen zuen, berez edo Bonaparteren eskakizunez,<br />

berdin da. Idazkia, orduan, euskaraz burutzen zuen, horrela<br />

zuelako erabakita, baina izenburuak, alboko oharrak, azalak eta beste<br />

erabakitik kanpo geratzen ziren nonbait eta egilearen esku zegoen euskaraz<br />

edo erdaraz egitea. Hautaketa, beraz, askea zela esan dezakegu eta<br />

bertan zereginik erabakigarriena pertsona bakoitzaren hizkuntz joerak<br />

175 — bere hizkuntz “nagusigo-konfigurazioak”— zuen, betiere ida-<br />

175. Esaten ari naizenetik oso urruti ez dago Bernardo Atxagaren iruzkin hau:<br />

“Nik nire bizitza guztia egin dut euskaraz, nik apunteak hartzen ditut euskaraz” (etzana<br />

nirea da) (Gaurko literatura 1991: 263). Apunteak, hau da, gure laguntzaileen oharrak<br />

305

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!