genero- asimetria langabeziaren irudikapen sozialean - Euskara

ONDORIOAK ETA EZTABAIDA
Maskulino/Femenino oposaketak ohiko thêma osatzen dute (Markova, 1999).
Objektua oposaketa honetako zein muturrekin bat datorrenaren arabera, desberdin
zehaztuko da. Eremuaren eraginez azalaldeko elementuak birbanatzen dira, gunea
aldatu gabe. Thêmaten artean, generoak thêma garrantzitsua osatzen du baliabide
ideologiko moduan, pentsamendu sozialaren antolakuntza eta adierazpena
zeharkatu eta elikatzen baitu. Baina, hala ere, ez du objektu berdinen irudikapen
desberdinak definitzen, baizik eta objektuak modulatu, egokitu, deklinatu eta
interpretatu egiten ditu. Honela, zenbait elementu agerian jartzen ditu eta beste
zenbait desaktibatzen ditu, gune zentrala aldatu gabe (Flament eta Rouquette,
2003b). Arrazonamendu honen arabera, langabezia femeninoa eta maskulinoa
langabeziaren irudikapenaren baitan kokatuta leudeke. Enpleguaren bilakuntza
funtsezko elementua izanik, gunea lanarekiko harremanaren inguruan antolatua
dago eta genero-eremu efektuaren eraginez, langabezia femeninoa eta maskulinoa
elkarren artean bereiziak leudeke. Kasu femeninoan, arazo ekonomikoek indarra
galtzen dutela eta kasu maskulinoan bestalde, bikotean sortu daitezkeen tentsioak
azpimarratzen direla esan daiteke. Arazo ekonomikoei zehazkiago helduz, hau da,
langabezia maskulinoan aurkezten duten zentraltasuna eta langabezia femeninoan
galtzen duten indarra azaltzeko, aintzat hartu beharra dago, gizon langabetuak
halabeharrez arazo ekonomikoak dauzkala, arazo ekonomikorik ez badu, ez baita
langabetutzat jotzen. Langabetua emakumea bada, ordea, beharrezkotasuna aldatzen
da, ez baita benetako langabetutzat jotzen. Berriki, Flament, Guimelli eta Abric-ek
(2006), irudikapen objektu femeninoen eta maskulinoen arteko harremanari heldu
diote, lan femeninoari eta maskulinoaren arteko harremana aztertuz. Autoreek lan
femeninoa eta lan maskulinoa lanaren irudikapen sozialaren baitan kokatzen dituzte.
Lan femenino eta lan maskulinoaren artean aurkitzen dituzten moldaera ezberdinek
irudikapenaren adierazpenean jokatzen dutela ondorioztatzen dute. Hau da,
irudikapenean aldaketarik ez dagoela azpimarratzen dute. Rateau-ren (1995) ideiekin
bat eginez, elementu zentralen arteko hierarkia bat onartzen dute, hau da, elementu
nagusiak eta laguntzaileak. Elementu nagusiek irudikapen-objektu orokorra
ezaugarritzen dute eta elementu laguntzaileek objektuaren azpi-kategoriekiko
espezifikoak dira. Lanaren irudikapenean adibidez, Flament-ek (2001) elementu
zentrala antzemateaz gain, hau da, ordainsaria, lan maskulinoaren kasuan elementu
267