istanbullasmak_scrd

İSTANBULLAŞMAK
oteli satılığa çıkardı. Önceleri hiçbir alıcı çıkmadı;
ta ki Zarifi ailesi önderliğindeki Rum cemaati onu
alana kadar...
Rumlar, binayı 1894 depreminde ağır zarar
gören Yedikule’deki yetimhanelerinin ikamesinde
kullandılar. Böylece lüks bir kumarhane oteli
gibi son derece kapitalist bir işlev için inşa edilen
yapı, yardıma muhtaç çocuklara kol kanat geren
insani bir misyona sahip oldu. Ancak çocuklara
bakarken, kendine bakamaz hale gelmesi, ciddi
şekilde yıpranmasına ve 1964 yılında boşaltılmasına
sebep oldu. O yıllarda Kıbrıs’ta meydana
gelen olaylara paralel olarak cezalı konuma düşünce
de, yıllar boyu tamir ve bakım göremedi.
Sonuçta, yetimhane yetim kaldı. Siyasi ve hukuki
kavgalar devam ederken, o önce kişiliğini, sonra
çocuklarını ve çatısını yitirdi. Halk arasında ona
“Al Palas” denmesine sebep olan kırmızı aşı boyası
ise neredeyse tamamen silindi. O ise rengini zaten
çoktan unutmuş bir şekilde yaşam mücadelesi
vermekte ve bir yandan da, her şeye inat, bir asrı
aşkın süredir açılışını beklemekte...
Doğa, Vordonisi’yi Marmara’ya gömdü. İnsanoğlu
da, özünde ne kadar aciz olduğuna bakmaksızın,
doğayla eş koşmaya çalışarak, Prinkipo
Palace’ı tarihe gömecek gibi görünüyor. Ya da o,
önce insana sonra da doğaya karşı dik duruşunu
koruyarak bir gün tekrar açılacak ve modern görünümlü
otellere karşıt bir kültürel turizm öğesi
olarak doğumunu durduran tutuculuğa ironik
bir gönderme yapacak. Doğrusunu zaman bilir.
Bizim için bol, onun için dar olan...
—Osman Cenk Demiroğlu
>Oryantalizm, Turizm
AKBİL
Akıllı uslu müzikli cici bilet.
Küçücük bir aygıt bu. Gündelik işlerin olağan
parçası. Asıl amacı bir yerden bir yere giderken
sahibine kolaylık sağlamak. Çoğunlukla anahtarlıkların
ucundan sallanıyor, bazı özel durumlarda
ise bir kartın ucuna iliştirilmiş biçimde cüzdanlarda
yerini buluyor.
İstanbul’da yaklaşık 5 milyon “Akbilli” var.
Hepsi sahip oldukları bu çelik zırhlı elektronik
silindiri alıp Akbil satış noktalarında kuyruğa
SALT014-İSTANBULLAŞMAK-016