istanbullasmak_scrd

İSTANBULLAŞMAK
de bir arazi bulmayı ve Maliye Bakanlığı’ndan bir
stadyum için inşaat izni alabilmeyi başardı.
Beşiktaş semti, İstanbul’un saraylarının yoğun
olduğu bir bölgedir. Beşiktaş’ın deniz şeridinde
Dolmabahçe Sarayı kompleksi ve Çırağan
Sarayı, daha iç kesimde de Yıldız Sarayı ile birçok
kasır yer alır. Şeref Bey’in bulduğu arazi de Çırağan
Sarayı’nın bahçesiydi. Bu sarayı 1871 yılında
Dolmabahçe Sarayı’nın da mimarı olan Sarkis
Balyan yapmış, fakat 1910 yılında saray yanıp tümüyle
bir harabe haline gelmişti. Böylece Şeref
Bey bir stadyum için son derece elverişli bir araziyi,
10 Türk Lirası gibi sembolik bir aylık ile 99
yıllığına kiralama olanağı bulmuştu. Stadyumun
inşaatı 1940 yılında tamamlandı; bir kapalı ve bir
açık tribünden oluşan, modern soyunma odalarına
ve yüzme havuzuna sahip yapı, tam Boğaz’ın
kıyısında yükseldi. Adı da Şeref Stadyumu oldu.
Artık Beşiktaş takımının hem maçlarını hem de
antrenmanlarını yapabileceği bir stadyumu vardı;
üstelik burası diğer kulüplerin maçları için
kiraya veriliyor ve Beşiktaş’a büyük ekonomik
kar sağlıyordu.
Şeref Stadyumu sempatik bir stadyumdu.
Deniz manzarası, taraftarların neredeyse sahada
oynanan futbol kadar ilgisini çeker, gerilimlerini
alırdı. Hemen bitişikteki devasa yanık saray kalıntısı
ise, buraya irkiltici bir hava verirdi. Yine de
güneşli günlerde bu stadyumda maç seyretmenin
tadına doyulmazdı. Fakat İnönü Stadyumu yapılıp
maçlar oraya alındıktan sonra bu stadyumun
önemi ortadan kalktı. Yalnızca Beşiktaş’ın
antrenmanları, hazırlık maçları ve amatör karşılaşmalar
için hizmet verdi. Bu süreçte stadyum
giderek bakımsızlaştı, soyunma odaları kullanılamaz
duruma geldi, tribünler köhneleşti. Ama
yaz mevsimlerinde yüzme havuzu İstanbullular
için uzun süre vazgeçilmezliğini korudu. Ne var
ki stadyum köhneleştikçe, sempatikliği daha da
artıyordu. İnsanlar yüzme havuzu ile, bir piknik
alanına benzemeye yüz tutan stadyum arasında
gidip geliyor, bir yandan serinleyip bir yandan sahadaki
maçları izliyor, deniz manzarası karşısında
sohbetlere dalıyordu. Ayrıca soyunma odalarının
kullanılamaz halde oluşu, futbolcuları saray kalıntısının
içine yönlendiriyor, burada soyunup
giyinen futbolcular o kalıntının içinde çamurlu
formalarıyla, tozlu bedenleri ve saçlarıyla, yıkık
duvarların arasından “zombi” gibi görünüyorlardu.
Diğer yandan, gücünü denetleyemeyen
kimi oyuncuların denize kadar gönderdiği toplar
dakikalarca bekleniyor, tribündekiler transistörlü
SALT014-İSTANBULLAŞMAK-342