istanbullasmak_scrd

İSTANBULLAŞMAK
“şanlı” yıl geçmiş, ama hala İstanbul gözünü uzağa
diktiğinde, İstanbullu işkilleniyor, bağırıp çağırıyor,
üzerine yürüyor, rahatsız olup gösteri yapıyor,
bayrak çekiyor. Böyle anlarda, İstanbul’da
hiç İstanbullu olmadığını düşünmek mümkün.
Uzağa dikilmiş gözler ve doğası gereği sonuçsuz
kalmaya yazgılı bir hırs arasında bölüştürülmüş
manzaralarına bakarken (bak. Manzara) veya
içinden, sallana sallana, terleye terleye geçerken,
aynı yaranın türlü türlü zonklamalarıyla karşılaşmak
mümkün.
İstanbul belediye otobüslerinden birinde tanık
olduğum eğlenceli bir tartışmayı anlatmam
gerekecek bunu açmak için. Kalabalık bir İstanbul
otobüsü. Sallana sallana, terleye terleye şehrin
içinden geçiyoruz. Ellili yaşlarında bir beyamca
ile bir hanımefendi tartışmaktalar. Hanımefendi,
beyamcanın şimdi hatırlamadığım bir sebeple kabalık
ettiğini düşünüyor ve beyamca da doğrusu
daha kaba sayılmayı kabul etmeye yanaşmıyor.
Kim kabadır kim kibardır tartışması başlamış
durumda. Söz sözü iteklerken tartışma yavaşça
kim daha yeni İstanbulluysa o garanti daha kaba
olandır gibi bir yerde düğümleniyor. Karşılıklı
eski İstanbulluluk iddiasında bulunuyorlar. Sonra
hanımefendi kendisinin çok daha eski, en eski
İstanbullu olduğunu bir şekilde söylüyor. Bunun
üzerine beyamca da ona “o zaman siz Rumsunuz!”
demesin mi… Bütün otobüs donup kalıyoruz.
En eski “Türk Tangosu”ndan Seyyan Hanım
cevap veriyor: “Mazi kalbimde bir yaradır / Bahtım
saçlarımdan karadır.”
Hatırlar mısınız, birkaç sene önce ilginç bir
olay olmuştu İstanbul’da. Zihinsel özürlü çocuğunu
henüz beş yaşındayken kaybeden bir anne,
otuz yıl sonra oğlu bulunduğunda hemen yaralarını
kontrol etmiş, yaralarından tanımıştı evladını.
Gözyaşları içinde.
İşte bunlar kalbindeki yaralar değil, bedenindeki
yaralardı. İstanbul’u çıplak görmüş olan, bedenindeki
yaraları da bilir. Onu yıkayıp paklayan
annesini yıllar önce kaybettiğine göre, İstanbulla
sevişmiş olanlar bilebilir bugün ancak bedenindeki
yaraları.
Ne geldi aklıma, Zapatistaların Subcommandante’si
Marcos, bir söyleşisinde, on çocuk sahibi
olmasına rağmen karısını hiç çıplak görmemiş
bir Meksika köylüsünden bahsediyordu. O Meksikalının
İstanbul’daki uzak akrabaları, vajinayı
görseler belki de bir yara sanacaklar. Dahası vaji-
SALT014-İSTANBULLAŞMAK-384