Slavoljub Gacović POREKLO I POSTOJBINA RUMUNA (VLAHA)

Od povlašenih Srba do vlaškog jezika 357
pridoda „uvoĎenje obaveznog osmogodišnjeg školovanja (1952.
godine)” uz bezbrojne kurseve „za opismenjavanje odraslih”, posebno
ţena koje su nosioci tradicionalne rumunske (vlaške) kulture, u tzv.
veţernjim školama koje su otvarane pri radniţkim univerzitetima
bezmalo u svakoj varoši, „kao i sve razvijenija infrastrukturna mreţa
školskih institucija” 1092 u rumunskim (vlaškim) naseljima istoţne
Srbije i uz pomoš srpskih medija, radija i televizije, posebno
poslednjih decenija XX i u dve decenije XXI veka, rezultati takve
asimilacione politike nisu mogli izostati.
Rumunski (vlaški) entitet je poţetkom trešeg milenijuma
doveden pred svršen ţin višedecenijskom agresivnom asimilacionom
politikom srpskih vlasti tako što mu se umesto rumunskog maternjeg
jezika nameše „vlaški”, i to uz pomoš „znalaca” iz redova rumunskog
(vlaškog) naroda koji su za malo vlasti i sopstvenog interesa uz
pomoš partijskih mošnika srpskog naroda preuzeli Nacionalni savet
vlaške nacionalne manjine. U naţinjenim „naporima” Nacionalni
savet Vlaha podrţavaju viŤeniji ljudi iz svih socijalnih struktura
srpskog društva, zatim ustanove od lokalnog do nacionalnog znaţaja,
od onih akademskih koje to podrţavaju šutanjem, do ministarstava
koji ţine sve što je u njihovoj moši kako bi se asimilacija ostvarila u
potpunosti, a da bi se to postiglo i da bi se relativizovala posebnost
Rumuna (Vlaha) istoţne Srbije u mnogim segmentima, prisvaja se i
njihova tradicionalna kultura. 1093
1092 Nada Raduški, op. cit., 129; B. Radivojeviš, Obrazovna struktura
stanovništva, Stanovništvo i domašinstva SR Jugoslavije prema popisu 1991,
Beograd, Savezni zavod za statistiku, Centar za demografska istraţivanja, Institut
društvenih nauka, 1995.
1093 Vlasi u dokumentima, 2009, 54; Slobodan Zeţeviš, Kult mrtvih kod Srba,
Beograd, „Vuk Karadţiš”, Etnografski muzej, 1982; Bojan Jovanoviš, Magija srpskih
obreda, Novi Sad, Svetovi, 1992.