Slavoljub Gacović POREKLO I POSTOJBINA RUMUNA (VLAHA)

76 Slavoljub Gacović
kod pojedinih latinskih autora „zemlja Vlaha” (terra Blachorum)
nalazi na tzv. podruţju „bugarska šuma” (silva Bulgariae), 234
„bugarska pustinja” (desertum Bulgariae), 235 ili „oblast Bugarske”
(regiones Bulgariae), koja, po Di Kanţu (Du Cange), predstavlja
jednu slabo naseljenu i neobraŤenu teritoriju. 236 Tu teritoriju moţemo
poistovetiti s oblaššu Pustinja nad pustinjama, 237 tako prozvanu i zbog
pustinoţitelja, anahoreta, koja se krajem XII veka pominje u okviru
ţupe Krušilnica, na desnoj obali Morave izmeŤu Šuprije i Parašina. 238
U toj oblasti Stefan Nemanja nalazi spas od basileusa Isaka II AnŤela
(1185–1195; 1203–1204) nakon bitke na Moravi 1190. godine. 239 Ista
oblast se 1355. godine pominje kao Pustoš Petrus, koju je car Dušan
darovao svom vlastelinu Vukoslavu u baštinu, 240 i kao Pustoš u
povelji koju knez Lazar daruje svom vlastelinu Crepu 1380. godine. 241
Razumljivo je da su te zemlje naseljene Vlasima (Blachi), 242 koji su sa
svojim stadima obitavali na metosima mnogih manastira jer im je
genezei şi semnificaţiei termenului „Vlachia” din titulatura lui Ioniţă Asan, Revista
de istorie, XXXIII (1980), nr. 4, 651674.
233 Ansbertus, Expeditio Friederici, 24 i 48: terra Blachorum.
234 Casus Monasterii Petrishusensis, MGH, SS, vol. XX, 674: per Pannonia et
Bulgariam silvam... ; Annales Austriae, MGH, SS, vol IX, 547: silva Bulgariae... ;
Annales Pegavienses, MGH, SS, vol. XVI, 266.
235 Odo de Deuil, Liber de via sancti sepulchri, MGH, SS, vol. XXVI, 61, 65 : ...
in desertis Bogarie.
236 Du Cange, Glossarium Mediae et Infimae Latinitatis: desertum dicitur de agro
inculto.
237 K. Jireţek, Istorija Srba I, 157.
238 R. Prokiš, Srednjovekovna arhitektura Petruške oblasti, Kragujevac, Zavod za
zaštitu spomenika kulture, 1986, 8.
239 Toponim Nemanje i Isakova koji se nalaze severoistoţno od Šuprije, izmeŤu
Grze i Izvorskog jaza, dovodimo u vezu s bitkom na Moravi izmeŤu Stefana Nemanje
i Isaka II AnŤela, a severno od Babe i Vidinskog puta nalazi se toponim Margarita,
koji podseša na ime Isakove ţene Margarite koja je ovaj kraj dobila u miraz.
240 R. Mihaljţiš, Prilog srpskom diplomataru, darovnice vlasteoske porodice
Vukoslavića, Istorijski glasnik, 12, Beograd, 1976, 100 (= R. Mihaljţiš, Prilog
srpskom diplomataru).
241 Ibid, 101, 104, 105.
242 Ansbertus, Expeditio Friederici, 20, 24, 26, 44, 48; Historia peregrinorum,
224, 241.