Slavoljub Gacović POREKLO I POSTOJBINA RUMUNA (VLAHA)

70 Slavoljub Gacović
Kumanima” i zemlji koja se u izvorima ţesto naziva Cumania na
prostoru današnje Rumunije, 199 a drugi naginju ideji da u oba
navedena naziva vide Rumune/Vlahe (ugarski naziv Kara-Ulaghi =
Karavlasi = Crni Vlasi) i njihovu zemlju Vlašku, današnju
Rumuniju, 200 mada nije iskljuţeno da skandinavske napomene imaju u
vidu Rumune (Vlahe) na desnoj obali Dunava – kaţu LiĊija Brzu
(Ligia Bârzu) i Stelian Brezeanu – na prostoru od utoka Save u Dunav
do obale Ponta. 201
Na „neomeĊenoj zemlji Daĉana”, koju spominje Manojlo
Holobol, izmeŤu Haemus mons-a, odnosno Stare planine i Ripaei
montes-a (= „ ), odnosno Karpata ( ),
Gervazije Tilburijski je (Gervsaius de Tilbury) 202 u svom delu Otia
imperialia, koje je nastalo za potrebe imperatora Otona IV (Otto
Braunschweig) 1211. godine radi njegove borbe s papom Inokentijem
III, opisao deo antiţkog puta via militaris (Singidunum – Naissus –
Serdica – Philippopolis – Hadrianopolis – Constantinopolis) i naveo
„Braniţevo kraj Dunava” (Brandiz super Danubium), koje je
spomenuto u delima mnogih latinskih autora XIIXIII veka. 203 Zatim
pominje „zemlju Vlaha” (terra Blacti), koju smešta izmeŤu „mesta
Ravno i mesta Niš” (vicus Ravana et vicus Nifa). 204 Mesto vicus
Ravana, koje se i u drugim latinskim izvorima pominje pod imenom
199 P. Diaconu, Les Coumans au Bas-Danube aux XI e et XII e siecles, Bucureşti,
1978, 35.
200 V. Spinei, Informaţii despre vlahi în izvoarele medievale nordice, SCIVA,
XXIV/1 (1973), 5781; 24/2, 287294.
201 L. Bârzu, S. Brezeanu, Originea şi continuitatea românilor: Arheologie şi
tradiţie istorică, Bucureşti, 1991, 323 (= L. Bârzu, S. Brezeanu, Originea şi
continuitatea românilor).
202 Gervasius de Tilbury, Otia imperialia, MGH, SS, vol. XXVII, 370371: „exhinc,
terram Gravati similiter pertransit, divisionem capiens apud Brandiz
super Danubium. Illic versus septrentionem sunt Cumani, adorantes quidquid illis
primo mane occurrit. Ilic Gete et Coralli. A divisione Danubii usque Constantinopolim
sunt 24 dicti versus eurum. Primo enim occurit desertum Bulgariae, quod est terra
Blacti, ubi vicus Ravana et vicus Nifa. In fine deserti est civitas Stralis, caput Romanie.
Exhinc Philoppopolis; post quam Andrianopolis; exhinde Constantinopolis”.
203 Odo de Deuil, Liber de via sancti sepulchri, MGH, SS, vol. XXVI, 63;
Chronicon Magni Presbyteri, MGH, SS, vol. XVI, 509; Iohannes de Piscina, De
Transfretatione Friderici I, MGH, SS, vol. XVII, 339.
204 Gervasius de Tilbury, Otia imperialia, MGH, SS, vol. XXVII, 370371.