Slavoljub Gacović POREKLO I POSTOJBINA RUMUNA (VLAHA)

Od povlašenih Srba do vlaškog jezika 97
...), 314 odnosno, veći deo
današnje Timoĉke zone. 315
Kada Bogumil Hrabak govori o Vlasima severozapadne Srbije,
kaţe da su oni pripadali „Vlasima Posavine i Podunavlja”, koji su se
pre svega „zbog pritiska ugarske drţave, nalazili u stadiju
raseljavanja” i da se „u Deĉanskoj povelji pominju dva katuna
Ċuraševskih Vlaha ... koji su se zvali Vlasi Sremljani”. 316 Hrabak u
nastavku kaţe da je „u prvoj polovini XV veka Vlaha Sremljana bilo i
u Hercegovini, što znaĉi da su se selili iz Posavine preko poreĉja
Zapadne Morave u Metohiju, gde su ti odnosi u toku XIV veka bili
dosta labilni.” 317 Hrabak govori o katunu Vlaha Srïmlënó (=
Đuraševski Vlasi = Kostadinovci + Gojilovci) 318 „Sremci”, koji je
spomenut u navedenoj Deĉanskoj hrisovulji 1330. godine u oblasti
Altina, 319 juţno od Đakovice na Kosovu i Metohiji. 320 U imenu katuna
Vlaha Sremljana Šuflaj (Šufflay) vidi viševekovno, s uspehom
oĉuvano ime Srema, nastalo metatezom likvida od poznoantiĉke 321 i
vizantijske grafije 322 Sermium, odakle su oni, zapravo, i doseljeni 323 ,
gde se u izvorima pominju s nazivom Sermisiani (
) ili
314 Bryennios, 100.2021.
315 Tema Sirmium je najverovatnije formirana po etniĉkom i jeziĉkom principu,
jer je tu preovladavalo romansko/rumunsko stanovništvo.
316 Bogumil Hrabak, Vlasi starinci i doseljenici u porečju Zapadne Morave (do
1570. godine), u: Zbornik radova Narodnog muzeja XX, Ĉaĉak, 1990, 10.
317 Bogumil Hrabak, op. cit., 10
318 M. Pešikan, Iz istorijske toponimije Podrimlja, Onomatološki prilozi, II
(1981), 6, 15 (= M. Pešikan, Iz istorijske toponimije Podrimlja).
319 A. Loma, Sloveni i Albanci do XII veka u svetlu toponomastike, Zbornik nauĉnog
skupa „Stanovništvo slovenskog porijekla u Albaniji”, Titograd, 1991 (= Loma,
Sloveni i Albanci), 319–321.
320 S. Gashi, Albansko-vlaška simbioza u svetlu onomastike, Onomastica
Iugoslavica 10 (1982), 49.
321 SERMIUM (Polemije Silvije), SERMIENSIUM CIVITAS (Enodije) itd., što je
metatezom dalo današnji naziv SREM.
322 SERMIO (Jordanis), (Hijerokle), SERMENSIS (u natpisu iz 612.
godine iz Salone), (Konstantin Porfirogenit), što je metatezom takoĊe dalo
današnje Srem (Vidi: F. Papazoglu, Srednjobalkanska plemena, 59), a zabeleţene su i
mnoge druge srednjovekovne slovenske grafije (Vidi: Zbornik Konstantina Jireĉeka I,
165166).
323 S. Gaschi, Serbët dhe Shqiptarët, Prishtinë, 1968, 168.