ილიადა

არქეოლოგები და სხვანი მეორე პლანზე აყენებდნენ მხატვრულ მხარეს, ზოგჯერ დასკვნები ისე
გამოჰქონდათ, რომ არც ითვალისწინებდნენ მხატვრული შემოქმედების თავისებურებებს. ”ილიადა”,
პირველ ყოვლისა, გენიალური პოემაა, ვისაც არ უნდა ეკუთვნოდეს იგი და როდესაც არ უნდა იყოს
დაწერილი.
ჰომეროსის შემოქმედებით დაინტერესებულნი ყოფილან ჯერ კიდევ უძველეს დროს. VI
საუკუნეში ჩვენს ერამდე პისისტრატეს შეუქმნია სპეციალური კომისია, რომელსაც ჰომეროსის
ქმნილებათა ტექსტის დასადგენად მნიშვნელოვანი მუშაობა ჩაუტარებია.
II საუკუნის საეკლესიო მწერლის ტატიანეს გადმოცემით ჰომეროსის ეპოსს სწავლობდნენ
თეაგენე რეგინელი (VI ს.ძვ.წ.ა), სტესიმბროტე თასოსელი, ანტიმაქოს კოლოფონელი, ჰეროდოტე
ჰალიკარნასელი და სხვა ძველი სწავლულები. ისტორიოგრაფიის მამათავარი ჰეროდოტე (484-425
წწ.ძვ.წ.ა.). ეხებოდა ჰომეროსის მოღვაწეობის ხანას და მის ლიტერატურულ მემკვიდრეობას. მას
ჰომეროსის ნაწარმოებებად არ მიაჩნდა კიკლიკური პოემები ”კიპრიები” და ”ეპიგონები” (ჰეროდოტე,
II). ჰომეროსის ანტიკური მკვლევარები ხშირად იყენებდნენ ხოლმე გლავკოს რეგინელის შრომას
. განსაკუთრებული ღვაწლი ბერძნული ლიტერატურის შესწავლის
ისტორიაში მიუძღვის არისტოტელეს (384-322 წწ.ძვ.წ.ა.) შესანიშნავი ტრაქტატით
არისტოტელემ მეცნიერული საფუძველი ჩაუყარა ლიტერატურისმცოდნეობას. მან მოგვცა ჰომეროსის
ნაწარმოებთა საფუძვლიანი ანალიზი. ბევრი მისი მოსაზრება ახლაც დიდი ყურადღების ღირსია.
განსაკუთრებით გაძლიერდა ჰომეროსისადმი ინტერესი ალექსანდრიის სამეცნიერო
დაწესებულებებში. ალექსანდრიელ მეცნიერთა სახელთანაა დაკავშირებული ჰომეროსის ”ილიადისა”
და ”ოდისეის” 24-24 სიმღერად (ქებად) დაყოფა ბერძნული ანბანის შესაბამისად. ალექსანდრიელმა
მეცნიერებმა ქებათა უკეთ გაგების მიზნით მათ წარუმძღვარეს მოკლე შინაარსები - ჰიპოთეზისები.
მათვე დიდი მუშაობა ჩაატარეს ჰომეროსის პოემათა შედგენილობის გასარკვევად. ალექსანდრიის
ბიბლიოთკის პირველ გამგეს ზენოდოტე ეფესელს ჩაუყრია საფუძველი ჰომეროსის
ლექსიკონისათვის. მან ჰომეროსის ტექსტში მრავალი ახლებური წაკითხვა შეიტანა. სხვა მრავალ
შესწორებათაგან ცნობილია მისი 385 შესწორება. ჰომეროსის ტექსტის გასწორების მიზნით
”ზენოდოტე განსაკუთრებული ენერგიით იღებდა ზომებს. მას ვარაუდები ერთობ ემარჯვებოდა და
სვამდა მათ ტექსტში ეჭვის გარეშე. აგრეთვე უმალ ამოაგდებდა მთლიანი ტექსტიდან ტაეპს, რომელიც
არასწორად ეჩვენებოდა. . . ბევრად ფრთხილი იყო არისტოფანე”, 1 რომელსაც უფრო დახვეწილად
გამოუცია ჰომეროსის ტექსტი. განსაკუთრებით დიდი მუშაობა ჩაუტარებია ჰომეროსის პოემების
შესწავლისა და გამოცემის საქმეში არისტრაქე სამოთრაკელს (დაახლ. 217-145 წწ. ძვ. წ.ა.). მას ორჯერ
გამოუცია ჰომეროსის პოემები. კრიტიკულად მისდგომია წინამორბედ რედაქტორთა, განსაკუთრებით
ზენოდოტეს შესწორებებს, თვითონ კი 681 ახალი შესწორება შეუტანია ჰომეროსის პოემათა ტექსტში.
იგი ჰომეროსის პოემებს წინასწარი მოსაზრებებით უდგებოდა. მისი აზრით ”ილიადისა” და
”ოდისეის” ავტორი იყო ერთი ადამიანი, იონიელი პოეტი. ამიტომ ტექსტში რაც კი ეწინააღმდეგებოდა
ამ მოსაზრებას, ამოუშლია.
ალექსანდრიაში საფუძველი ჩაეყარა ჰომეროსის ეპოსზე ახალ შეხედულებას, რომლის შექმნა
დაკავშირებულია ქსენონისა და ჰელანიკეს სახელთან. ამ თეორიის მიხედვით ”ილიადა” და ”ოდისეა”
სხვადასხვა ავტორის მიერაა შექმნილი, რადგანაც მათ შორის არსებობს ზოგიერთი წინააღმდეგობა. ამ
მეცნიერებს უწოდეს ”გამთიშველები”.
ალექსანდრიელმა მეცნიერებმა დიდი მუშაობა ჩაატარეს ჰომეროსის პოემების ტექსტის
დადგენის, ჰომეროსის ლექსიკონის შექმნისა და პოემათა გამოცემის საქმეში. არისტარქე
სამოთრაკელმა გამოარკვია, რომ ჰომეროსის პოემებში სიტყვა ნიშნავს გვამს და არა სხეულს,
როგორც კლასიკურ ბერძნულში, ნიშნავს ლტოლვას და არა შიშს, ნიშნავს შრომას და არა
ტანჯვას და ა.შ.
არც ანტიკურ და არც ალექსანდრიელ მეცნიერებს ეჭვი არ ეპარებოდათ, რომ ”ილიადა” და
”ოდისეა” ინდივიდუალური პიროვნების შემოქმედებას წარმოადგენდა და რომ ეს პიროვნება
ჰომეროსი იყო. ქორიძონტებზე შორს ძველ ფილოლოგოსთა
_________
1
W.Kroll, Geshixte der klassischen Philologie, Berlin u. Leipzig, 1919, § 13.)
სკეპსისი არ წასულა. სულ სხვა ვითარება შეიქმნა კლასიციზმის ეპოქაში. შემჩნეული იქნა, რომ
”ილიადა” და ”ოდისეა” სრულებითაც არ ეთანხმება ეპოსისადმი კლასიცისტებსი მიერ მიყენებულ
მოთხოვნებს. ამ პოემებში შენიშნეს მრავალი არა მარტო მხატვრული, არამედ ფაქტობრივი
წინააღმდეგობა. ამიტომაც, როგორც მოსალოდნელი იყო, სწორედ ამ ეპოქაში შეიტანეს ეჭვი
11