ილიადა

და გაეშალა მოკიაფე ძოწის ფოჩები.
და როცა იგი მტერს ებრძოდა ძლევის მოსურნე,
540 მძლავრი ქომაგი გამოუჩნდა - მენელაოსი.
შუბშემართულმა შეუმჩნევლად ზურგიდან მხარში
ოროლი დასცა, გაანგრია მკერდი სპილენძმა
და წინ გაიჭრა, დაენარცხა პირქვე მებრძოლი.
ორივ მივარდა, რომ სპილენძის თორნე აერთვათ,
545 მაგრამ ჰექტორმა მყის შესძახა მოყმის ახლობელთ,
არცხვენდა გმირი, მეტადრე ძეს ჰიკეტაონის,
გმირ მელანიპოსს, პერკოტეში ჯოგს რომ მწყემსავდა,
სანამ ილიონს აქაველნი შეესეოდნენ.
მაგრამ როგორც კი გემებს მოჰყვნე მრავალხოფიანს,
550 ტროას მოიჭრა ტროელთ რაზმში გამორჩეული,
ძესავით იგი შეუყვარდა მეფე პრიამოსს.
ჰექტორმა უთხრა სიტყვა მოყმეს, უკმაყოფილომ:
”ო, მელანიპოს! აქ დავტოვოთ ნუთუ სრულიად
არ გტკივა გული განგმირული მოყვასის გამო
555 იქნებ ვერ ხედავ, ვით იბრძვიან მისი აბჯრისთვის
მომყევ, არ არის დრო არგიველთ შორით ვებრძოლოთ.
ჩვენ უდა ვძლიოთ, სანამ მტერმა ძირფესვიანად
არ დააქცია ილიონი და თვით არ მოგვსპო!”
თქვა ა თან გაჰყვა მყისვე მოყმე ღმრთის სადარი.
560 ხოლო არგიველთ აღაგზნებდა ტელამონიდი:
”გამაგრდით, ძმანო! და აღივსეთ სირცხვილით გული!
ყველას საგმირო სარბიელზე რცხვენოდეს მოძმის.
ვინც სირცხვილს იგრძნობს, უფრო მეტა ის გადარჩება,
ლტოლვილს არც ხსნა მიეგება, არცა სახელი!”
565 ასე თქვა, მაგრამ თვით მზად იყო სპა დასაცავად.
გულში ჩაიდეს გმირის სიტყვა, რვალის კედელი
გემს შემოავლეს. მაგრამ ზევსი მტერს აღაგზნებდა.
ყრმა ანტილოქოსს მოუწოდა მენელაოსმა:
”არვინ არის, გმირო, ჭაბუკო აქაველთ შორის
570 არც შენზე სწრაფი, არც ძლიერი შეტაკებისას.
ეჰ, წინ გაჭრილი ამ ტროელს რომ შერკინებოდი!”
უკუდგა, ოდეს წააქეზა ანტილოქოსი.
ყრმა გამოეყო მეწინავეთ. მიმოიხედა,
სტყორცნა ოროლი, ზარი დასცა ტროელთ, რა ნახეს
575 ძალა მოყმისა. არც ამაოდ გაიჭრა შუბი:
ჰიკეტაონის ძე, მამაცი მელანიპოსი,
მკერდგანგმირული, ამაყად რომ ჩაება ომში,
მიწას დაასკდა, აჟღრიალდა აბჯარ-ბექთარი.
ანტილოქოსი მას მიეჭრა, ვით ძაღლი-მოწყლულ
580 ირემს, რომელსაც მონადირემ ბუჩქიდან მხლტომელს
257