ილიადა

იქ, გარგაროსის თხემზე ნახეს მეუფე ზევსი.
მჯდომარე კრონიდს ადგა ღრუბლის შარავანდედი.
იდგნენ ღმერთები ღრუბელთმარეკს ზევსის წინაშე,
155 და მან მოწყალედ შემოხედა. მყის აღსრულდება
ელოდა მაცნეთ ზევსის ძვირფას ცოლის ნებისა.
პირველად ირისს მიაგება ფრთიანი სიტყვა:
”პოსეიდონთან, უსწრაფესო ირისო, გასწი,
ამცნე ყოველი, საიმედო მაცნედ მეყავ მე!
160 დაუყოვნებლივ დათმოს ბრძოლა, კვლავ დაუბრუნდეს
ან ღმერთთა კრებულს ოლიმპოზე, ან ზღვას ღვთაებრივს.
თუ არ ისურვოს შესრულება ნაბრძანებისა,
მაშინ გულს ჰკითხოს და გონებას - გაუძლებს განა
ჩემთან შეხვედრას, თვით რაც უნდა ძლიერი იყოს
165 პოსეიდონზე ძალითაც და ხნოვანებითაც
მეტი ვარ, მაგრამ მას ერთადერთს არ ეშინა
ტოლად ჩათვალოს, ვის წინაშეც ყველა ცახცახებს!’
დაემორჩილა ირის, ქარისფეხებიანი
და იდას მთიდან მყის დაეშვა ილიონისკენ.
170 როგორც მოწყდება ღრუბელს თოვლი, ან ცივი სეტყვა.
გაეკიდება ქარ-ბორეასს, ეთერში შობილს,
ისე ანაზდად გზა ირისმა გადაიფრინა,
მივიდა, უთხრა პოსეიდონს დანაბარევი:
”მოვედი შენთან, შავთმიანო, მიწისმრყეველი,
175 დიადმა ზევსმა ფაროსანმა აქ მომავლინა.
დაუყოვნებლივ დათმე ბრძოლა, კვლავ დაუბრუნდი
ან ღმერთთა კრებულს ოლიმპოზე, ან ზღვას ღვთაებრივს.
თუ არ ისურვებ შესრულებას ნაბრძანებისა,
ზევსი გიქადის, რომ მაშინვე შესარკინებლად
180 გამოიჭრება. გირჩევს თავი არიდო ბრძოლას.
შენზე მეტია ძალითაც და ხნოვანებითაც.
ეს შენც ხომ იცი, მაგრამ მაინც არ გეშინია,
ტოლად ჩათვალო, ვის წინაშეც ყველა ცახცახებს”.
გაოგნებულმა უპასუხა მიწისმრყველემა:
185 ”ჰაი-ჰაი, რომ ძლიერია! მაგრამ თავხედობს,
რაკი ტოლი ტოლს აგერ მბოჭავს ჩემს უნებურად!
სამი ძმა გავჩნდით კრონოსისა და რეასაგან:
ზევსი, მე, შემდეგ აიდესი - ქვეშეთის ღმერთი.
სამად გაიყო ეს სამყარო, სამივეს წილად.
190 სამარადისოდ სამფლობელოდ ზვირთმოგუგუნე
ზღვა შემხვდა. ქვეშეთს, უკუნეთში მეფობს აიდეს,
ხოლო ღრუბელს და ეთერს შორის ზევსს ერგო ზეცა.
ჩემთვის საერთო დარჩა მიწა, ოლიმპოს თხემი.
არა, მე ზევსის წესი არ მწამს! ხომ დიადია
195 და ძალმოსილი, თავის წილხვედრს ფლობდეს მესამედს,
მე ნუ მაშინებს მკლავსი ძალით, ვით საწყალობელს!
248