áááááá
áááááá
áááááá
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
მობრუნებულა, ან კიდევ თითქოს ახლა ემზადება ფერხულში ჩასაბმელადო. მშვენიერ ელენეს<br />
გაორებული გრძნობა დაუფლებია. რამდენიმე ხნის წინათ მას მოაგონდა ყოფილი ქმარი მენელაოსი<br />
და თავისი ნათესავები, თითქოს გაღვივდა კიდეც დიდი ხნით ადრე მიფერფლილი გრძნობა<br />
სიყვარულისა, მაგრამ ახლა კვლავ იძალა პარისის ტრფობის სურვილმა. ელენეს ხასიათში სჭარბობს<br />
ემოციური საწყისები, მდედრის იმპულსები, მასში მიჩლუნგებულია მოვალეობის გრძნობა<br />
მიტოვებული ქმრისა და ოჯახისადმი. მაგრამ საკმარისი იყო დიაცს შეეცნო ქალღმერთი, რომლის<br />
მიზეზითაც იგი პარისს ერგო, რომ გულში პროტესტის გრძნობამ იფეთქა:<br />
მაგრამ როგორც კი შეამჩნია ქალღმერთის<br />
მკერდი ქათქათა, ელვარება ვნებიან თვალთა,<br />
ასე მიმართა აფროდიტეს ელდაცემულმა. . . (III, 396-398).<br />
ელენე აღშფოთებულია, იგი აფროდიტეს საქციელში ხედავს ძალადობას:<br />
ოი, სასტიკო! კვლავ შეცდენა გწადია ჩემი<br />
ან გსურს ხალხმრავალ რომელიმე შორეულ ქალაქს,<br />
ფრიგიისა და მეონიის ციხეს მიმგვარო<br />
ვინმე საქმარო იქაც ხომ არ შეგირჩევია<br />
. . . შენ თვითონ წადი შენს რჩეულთან, დათმე ღმერთები,<br />
ნაზი ტერფებით ოლიმპოსაც აღარ შეეხო.<br />
ვნებით ეწამე, უალერსე, სანამ მოკვდავი<br />
გიწოდებს მხევალს ან მეუღლეს!<br />
ომის ველიდან<br />
გაქცეულს აღარ ვეახლები! მრცხვენია კიდეც<br />
გავიზიარო სარეცელი!<br />
ტროელ დიაცთა<br />
დაცინვას სადღა გავექცევი მაკმარე ტანჯვა!<br />
(III, 399-412).<br />
მაგრამ აფროდიტეს კარგად ესმის, რომ მისი წინადადების უარსაყოფად დიაცს სხვა საბუთი,<br />
გარდა პროტესტის გრძნობისა, არ გააჩნია. მას პარისთან მისვლას ტროელ მანდილოსანთა შიში უფრო<br />
უშლის, ვიდრე პირველი ქმრის სიყვარული. ამიტომაც ქალღმერთი მუქარით აიძულებს ქალს<br />
სხვათაგან მალულად ეწვიოს რჩეულს.<br />
დიდ მნიშვნელობას ანიჭებს ჰომეროსი მხედართმთავართა მიერ ბრძოლის წინ ლაშქრის<br />
გასამხნევებლად წარმოთქმულ სიტყვებს. მხედართმთავრები ლაშქარს შთააგონებენ, რომ ბრძოლა<br />
აუცილებლად მათი გამარჯვებით დაგვირგვინდება, ამთს მხარესაა თვით ზევსი და სხვა ღმერთები,<br />
გარდა ამისა, თვით ისინი მტრებზე ძლიერნი არიან. აგამენონი, მაგალითად, მხედრობას იმას კი არ<br />
ეუბნება, ჩვენ მტერზე ათჯერ უფრო მრავალრიცხოვანი ვართო, არამედ მკაფიო არითმეტიკულ<br />
ამოცანას უსვამს: ჩვენ რომ ლაშქარი ათეულებად დაგვეყო და თითო ტროელი ღვინის მწდეებად<br />
მიგვეჩინა მათთვის, ბევრ ჩვენს ათეულს მერიქიფე არ ეყოფოდა. მაგრამ ზოგჯერ ასეთი მშვიდი<br />
საუბარი არ სჭრის და მაშინ მხედართმთავრები არ ერიდებიან დამამცირებელ სიტყვებსაც:<br />
თქვენ აქაველნი უნდა გერქვათ არა - ქალები! . .<br />
. . . თქვე უსულგულო, უსაქმურო, უღირსო ხალხო!. . .<br />
(VII, 96, 100).<br />
გავიხხსენოთ აგამენონის სიტყვა, რომლითაც იგი მიმართავს ჰექტორის ძლიერებით<br />
თავზარდაცემულ სპას:<br />
სირცხვილი თქვენდა, სახით მშვენნო, საქმით უგვანნო!<br />
რა იქნა თქვენი დაქადება - ჩვენ ვართ, რაც ვართო,<br />
ლემნოსზე ეგრე მედიდურად რომ ღაღადებდით<br />
ლხინის დროს თქვლეფდით რქოსან ხარებს, სცლიდით ძირამდე<br />
8
Change language