ილიადა

135 დალპა ძელები. დაიძენძა ბაგირი გემის. . .
სულმოუთქმელად შინ მიგველის ტკბილი ცოლშვილი,
ძალუმად გვიწვევს, რომ დავეხსნათ ბრძოლას საწადელს. . .
ბოლო არ უჩანს საქმეს, რამაც აქ მოგვიყვანა.
მისმინეთ, ახლა რასაც გეტყვით, მერწმუნეთ ყველა:
140 გემით ვესწრაფოთ უსაყვარლეს მშობლიურ მიწას,
ჩვენ ვერ დავანგრევთ ტროას მტკიცე გალავნებიანს!”
მისმა ნათქვამმა შეძრა სული, ყველა მებრძოლი
აფორიაქდა, გინდ სმენოდა და გინდა არა.
ბრბო აიშალა, როგორც ზვირთი იკაროსის ზღვის,
145 თითქოს ევროსი და ნოტოსი დარევიანო,
მეუფე ზევსის ღრუბლებიდან გამოქროლილნი.
ვით ზეფიროსი ააღელვებს ჯეჯილს ველებზე,
თავს დააცხრება და შეარხევს მაღალ თავთუხებს,
ისე აღელვდა მთელი კრება, მძლავრი ყიჟინით
150 მიაწყდა გემებს, დააყენეს კორიანტელი,
დადგა მტვრის ბუღი.
არწმუნებდნენ ყიჟინით ერთურთს -
სწრაფად გემები ჩავუშვათო ღვთაებრივ ზღვაში.
სანგრებს ანგრევდნენ, უკვე თხრიდნენ გემის საბჯენებს,
ცას ასწვდა წასვლის მოწადინე ხალხის ყიჟინა.
155 ბედისწერასაც ასცდებოდნენ, შინაც გასწევდნენ,
რომ ქალღმერთ ჰერას ათენასთვის არ მიემართა:
”ვაგლახ! ფაროსან ზევსის შვილო, მუხლმოუღლელო.
ნუთუ სანუკვარ მამულისკენ არგიველთ აჯრი
უნდა ილტვოდეს, უნაპირო ზღვა გადალახოს,
160 პრიამოსის და ტროის სპათა გასახარებლად,
დათმოს ელენე არგოსელი, რომელსაც ბევრი
ყრმა შეეწირა სამშობლოდან ტროას მოსული
ჯაჭვისპერანგა აქაველებს ეწვიე სწრაფად,
ტკბილი სიტყვებით ყველა მოყმე დაიყოლიე,
165 ორმხრივხოფიან ხომალდს სრბოლად ნუ გაამზადებს”
ეს თქვა. ათენა დაჰყვა ნებას თვალებრბრიალა.
ზეგარდმოიჭრა ოლიმპოდან და მეყსეულად
მივიდა კიდეც აქაველთა სწრაფმსრბოლ გემებთან.
ნახა ოდისევს, მჭევრმეტყველი, ზევსის სადარი,
170 იდგა აღჭურვილ შავ ხომალდთან და არ იძვროდა,
გულში და სულში ჩასახოდა ჭმუნვა მეომარს.
ახლოს მივიდა, თვალმცეცხლია ათენამ უთხრა:
”ღმერთის შობილო, ლაერტიდო, ბრძენო ოდისევს!
ნუთუ სანუკვარ მამულისკენ, ნუთუ შინისკენ
175 გარბიხართ მრავალმერხიანი შავი ხომალდით
პრიამოსის და ტროელ სპათა გასახარებლად,
ელენეს დათმობთ არგოსელსა, რომელსაც ბევრი
ყრმა შეეწირა სამშობლოდან ტროას მოსული
49