30.01.2015 Views

ილიადა

ილიადა

ილიადა

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

და ფრთოსან ისრებს აწივლებდა სისწრაფეს სრბოლის, -<br />

ღმერთი მაღალი მღელავდა პირღამიანი.<br />

(I, 43-47).<br />

ასეთი კომსიური ნახტომის წარმოდგენას ან ზევსის ტიტანური ძალის გათვალისწინებას ხელს<br />

უწყობს ნაცნობი მასშტაბები და მოვლენები - გასროლილი ისრის ზუზუნი და მიწისძვრა. ისრის<br />

სისწრაფით უნდა გამოქროლილიყო ღმერთი, რომ მის ბეჭებზე კაპარჭში ჩაჭედილ ისრებს ზუზუნი<br />

დაეწყოთ, რა ძალა უნდა ჰქონოდა ზევსს, რომ მისი წარბის დახრას ოლიმპოს ქედი შეერყია!<br />

კოსმიურ მასშტაბებს და ღვთაებრივ ძალებს არ ერიდება ჰომეროსი, როცა თავისი გმირების<br />

მოქმედებას აღწერს. ჰექტორი საბრძოლველად აწყობს რაზმებს, მისი კაშკაშა მუზარადი ხან ერთ<br />

რაზმში გაიელვებს, ხან სხვაგან გაიბრწყინებს:<br />

როგორც ვარსკვლავი გამოჩნდება ღრუბლის ქულიდან,<br />

დროდადრო ბრწყინავს და დროდადრო მიიმალება,<br />

ისე ჰექტორიც, მეწინავე სპათა დამწყობი,<br />

კვლავ მეომართა ბოლო რიგებს უბრუნდებოდა.<br />

რვალი ელავდა, როგორც ელვა ეგიოხ ზევსის.<br />

(XI, 62-66).<br />

დიდებულია აიანტის ბრძოლის აღწერაც:<br />

როგორც მდინარე ველს დატბორავს დიდროობისას,<br />

მთით მოვარდნილი, ზევსის თქეშით დამძიმებული,<br />

მუხას მოათრევს, ფიჭვის მორებს, ადუღებს მორევს<br />

და შლამს თუხთუხით მიაქანებს ღვინისფერ ზღვისკენ,<br />

ისე ყოველი აამტუტა ტელამონიდმა -<br />

ცხენ-კაცს აპობდა. . .<br />

(XI, 492-497).<br />

მაგრამ იგივე აიანტი, როცა იგრძნობს, რომ აღარ შეუძლია წინ აღუდგეს ტროელთა მხედრობას,<br />

ბრძოლის ასპარეზს სტოვებს. პოეტი აქაც შესანიშნავ შედარებას პოულობს:<br />

უკუმიიქცა, ვით ნადირი, თვას აცეცებდა<br />

და ფეხაკრეფით გაეცალა ნელ-ნელა ტროელთ.<br />

(XI, 546-547).<br />

ბრძოლის გუგუნის გადმოსაცემად ჰომეროსი არაერთხელ მიმართავს ბუნების ძალებს,<br />

აბობოქრებულ სტიქიონს - მღელვარე ზღვას, ქარიშხალს, ხანძარს:<br />

ზღვის ნაპირებთან ასე შმაგად ზვირთი არ ბორგავს,<br />

გამოტყორცნილი ბორეასის მძვინვარე სუთქვით,<br />

კოცონიც ასე არ გუგუნებს ხანძრად ქცეული,<br />

როს მოედება მთაში ტევრს და ხეებს ნთქავს ხარბად,<br />

ქარი არ ღმუის მაღალმთიან მუხის წვეროზე,<br />

როს დააცრება ხეს მძვინვარე, გაშმაგებული,<br />

როგორც გრგვინავდა ხმა ტროელთა და აქაველთა . . .<br />

(XIV, 394-400).<br />

პოეტი ზოგჯერ მიმართავს არაზუსტ შედარებას და ერთი შეხედვით თითქოს ორ საპირისპირო<br />

სურათს ათანაბრებს:<br />

თითქოს მქუხარედ ეხეთქება ზღვა სანაპიროს,<br />

ზვირთი ზვირთს მისდევს, ზეფიროსით აგორებული,<br />

ზღვის შუაგულში აქოჩრილი, გრუხუნით კლდეზე<br />

დაშლილ-დაფშხვნილი, როს კლდის უკან ნელი ტყლაშუნით<br />

4

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!