ილიადა

ის ურჩევნია, თვის ასულებს და ვაჟიშვილებს
მიხედოს, მკაცრი სიტყვა უთხრას.
თვით გააჩინა
და სურთ თუ არა, უნდა მის წესს დაემორჩილონ!”
200 ისევ მიუგო მას ირისმა ქარისფეხებამ:
”ეს ვუთხრა განა, შავთმიანო მიწისმრყეველო,
პასუხად კრონიდს - სიტყვა მკაცრი და საშინელი
ეგების ოდნავ შეარბილო სათნოა გული
კეთილშობილთა. ერინიაც უფროსებს შველის”.
205 კვლავ უპასუხა პოსეიდონმა მიწისმრყეველმა:
”ქალღმერთო ირის, გონივრულად ამბობ სიმართლეს.
კარგია, როცა მაცნეს ძალუძს რჩევა კეთილი.
გამოგიტყდები, გულს მიმსჭვალავს ძლიერი წყენა,
როცა ამაყად იქადნება და პატივს აჰყრის
210 მისთვის თანასწორს და ბედითაც მასავით სვიანს.
ახლა, თუმც კი მწყინს, მმართებს დავყვე მის ნება-სურვილს.
ვაცხადებ, მაგრამ ჩავიმარხავ ამ ქადილს სულშიც:
უკეთუ ჩემდა უნებურად და ათნასი,
ჰერას, ჰერმესის და ჰეფესტოს დაუკითხავად
215 ქალაქ ილიონს შეიწყალებს მტკიცებურჯიანს,
რომ არგიველნი გამარჯვების არა ჰყოს ღირსნი,
იცოდეს, მტრობას არ ექნება ჩვენსს საზღვარი!”
ასე წარმოთქვა და დასტოვა სპა აქაველთა.
ზღვაში ჩაეშვა. ოხვრა დასცდათ არგიველთ გმირებს.
220 აპოლონს უთხრა მაშინ ზევსმა ღრუბელთმარეკმა:
”რვალისაბჯრიან გმირ ჰექტოთან წადი, ფოიბოს,
ქვეყნის მომგარსველს, მიწისმრყეველს უნებებია
ღვთაებრივ ზღვაში ჩასვლა, რისხვას გაურბის იგი.
ეჰ, რომ სმენოდათ ამ სასტიკი ბრძოლის ამბავი
225 ქვეშეთის ღმერთებს, მობინადრეთ კრონოსის ახლოს!
კიდევ კარგი, რომ, თუმც მრისხანებს, არ მეურჩება,
წინაშე ჩემსა უკან იხევს, თორემ ეს საქმე
ორივეს დიდი ოფლის ფასად დაგვიჯდებოდა!
მაგრამ, მიიღე აიგიდა ფოჩებიანი,
230 მოიღერე და მით დააფრთხე სპა აქაველთა!
შორსმოისარო, ჰექტორზე კი იზრუნე კვლავაც,
სიმტკიცე მიეც, სანამ ლტოლვილ აქაველ გმირებს
ხომალდებთან და ჰელესპონტის პირას მირეკავს.
სიტყვას ვიტყვი და ერთდროულად მოჰყვება საქმეც,
235 რომ ომის ჯაფას გადაურჩნენ აქაველები”.
ასე ბრძანა და არ ეურჩა მამას აპოლონ,
იდას ქედიდან გადმოიჭრა, ვით შევარდენი,
ქედანთა მტერი, უსწრაფესი მტაცებელთ შორის.
249