ილიადა

515 თუ ტროას სუფევ! ყველგან ძალგიძს, რომ სათნო ეყო
დარდიან ვაჟკაცს, ვინც ჩემსავით გაწამებულა!
ჭრილობა მტანჯავს, ხელი მეწვის სასტიკ ტკივილით,
სისხლი ჩქეფს წყლულზე განუწყვეტლივ, აღარ ჩერდება,
ხელი მხრებიდან მიშეშდება დაბუჟბული.
520 ვეღარც შუბს ვიჭრ, ომში აბა ვით ჩავერთვები,
მტერს ვით შევხვდები! დაიღუპა უმხნესი გმირი
სარპედონ!
ზევსმაც ვერ უშველა ძეს უსაყვარლესს!
ო, შემეწიე, დამიამე წყლული, უფალო,
ძალა მომეცი, რომ კვლავ შევძლო მამაც ლიკიელ
525 მოყმეთ აღგზნება და ბრძოლაში შესვლა გულდაგულ,
მეგობრისათვის ღირსეულად მეც მტერს შევხვდები!”
ასე ევედრა.
გმირს უსმინა აპოლონ ღმერთმა.
მყისვე სალმობა დაუამა, მტანჯველ წყლულიდან
სისხლის ნაკადი შეუჩერა. სული აღუნთო.
530 გული მიეცა გლავკოსს, იგრძნო, ადრე და მალე
მისი ლოცვი ხმას რომ უსმინა მაღალმა ღმერთმა.
ჯერ დაუარა სპათა განმწყობ ლიკიელ მოყმეთ
და მოუწოდა, რომ ებრძოლათ სარპედონისთვის.
შემდეგ წავიდა ტროელთ მხარეს ფართო ნაბიჯით.
535 შეხვდა პანთოიდ პულიდამანტს, ღმრთეებრ აგენორს,
ენეასს, ჰექტორს რვალშემოსილს გამოეცხადა
და მეყსეულად მიაგება ფრთიანი სიტყვა:
”ჰექტორ, სპა დათმე სახელოვან მოკავშირეთა,
შორს სამშობლოდან რომ ებრძვიან თავგამოდებით
540 მამაც აქაველთ
მათი დაცვაც არ მოგდის ფიქრად!
დაეცა გმირი სარპედონი, ლიკილეთ მეფე,
რომ ხელმწიფობდა სიმართლიდ და სიმხნევით სულის.
რვალის არესმა ის დააცხრო პატროკლეს შუბით.
აღსდექით, ძმებო, აღივსენით შურისძიებით,
545 არ გაგვიძარცვოს, არ დასცინოს ჩვენს მიცვალებულს
სპამ მირმიდონთა, მძვინვარეთა დანაელთ გამო,
შუბით რომ მოვსპეთ ხომალდებთან აურაცხელნი!”
თქვა და ტროელნი საშინელმა დარდმა დასერა,
სევდამ სრულიად უსასოომ.
ყრმა უცხოელი
550 იყო ტროელთა ბურჯი მაინც:
სპა უთვალავი
მათი მიაშველა და თვით იყო რჩეული სიმხნით.
შემოუბრუნდა დანაელებს გაშმაგებულნი,
შურისმგებელი მოუძღოდა ჰექტორი ლაშქარს,
274