Het beleid inzake unieke regionale talen

13
Het beleid inzake unieke regionale talen
tot een regionale taal in drie deelstaten in: Sleeswijk-Holstein, Brandenburg
en Saksen. Het Fries in Nederland daarbij gerekend, gaat het dan om
minimaal vier verschillende met elkaar te vergelijken beleidssituaties. De
keuze voor de te onderzoeken beleidssituaties kan verder bepaald worden
aan de hand van de volgende criteria:
- Het zich feitelijk voordoen van het beleidsvormingsproces, dat wil zeggen
dat waar geen beleidsvormingsproces plaatsvindt er ook weinig valt te onderzoeken.
- De directe of indirecte relevantie van het betrokken beleidsproces voor de
betreffende unieke regionale taal. Een beleidsproces zonder relevantie
voor de betreffende taal valt buiten de termen van dit onderzoek.
- De duur van het beleidsvormingsproces, dat wil zeggen dat het betreffende
beleidsvormingsproces zich over een langere tijd dient uit te strekken, om
onderzocht te kunnen worden.
- De betrokkenheid van vertegenwoordigers van de betreffende unieke
regionale taal en actoren van de centrale overheid. Een
beleidsvormingsproces alleen aan de kant van de betreffende taalgroep of
alleen binnen een departement valt buiten de termen van dit onderzoek.
- De opinie inzake de relevantie van de zijde van de direct betrokkenen. Een
beleidsvormingsproces dat volgens de direct betrokkenen geen relevantie
voor de status van de betreffende taal heeft, valt eveneens buiten de
termen van dit onderzoek.
Een keuze voor een nadere bestudering van de Nederlandse en Duitse
beleidsvorming inzake regionale talen wordt niet door de in deze studie
gekozen theoretische benadering verhinderd, maar evenmin voorgeschreven.
Wel past de keuze voor een vergelijking tussen de Nederlandse en de Duitse
beleidsvorming in een ‘most similar-benadering’. West-Duitsland is, en
daarbij kan worden aangesloten bij Dekker (1989:63), een hoogontwikkeld
land in West- Europa en als zodanig beter met Nederland vergelijkbaar dan
13
armere Zuideuropese landen, of landen buiten Europa. Het niveau van de
overheidsuitgaven als percentage van het Bruto Nationaal Product verschilt
in de twee landen amper van elkaar (Centraal Plan Bureau, 1997:98). En
beide landen scoren even hoog als het om de zogenaamde
beïnvloedingsindex voor de centrale overheid gaat (Lane & Ersson,
Dekker (1989:63) heeft het in zijn onderzoek uiteraard over de Bondsrepubliek Duitsland en
niet over de Duitse Democratische Republiek. De eenwording van de twee staten in 1990 lijkt
het ‘similar’-karakter van Nederland en Duitsland echter niet beïnvloed te hebben. Wanneer
het gaat om welvaart, arbeidsparticipatie, inkomens of consumptie ontlopen de twee
buurlanden elkaar in de actualiteit amper (Centraal Plan Bureau, 1997:80-107).
108