Het beleid inzake unieke regionale talen

146
147
368
Het beleid inzake unieke regionale talen
Brandenburg het resterende derde deel zullen bijdragen, in een verhouding
gebaseerd op de bevolkingsomvang van twee staat tot een.
De brief tot het schrijven waarvan op 30 januari 1991 besloten werd,
wordt, ondertekend door zowel de Saksische minister-president als die van
Brandenburg, op 11 februari 1991 aan de Bondskanselier verstuurd. In de
brief wordt vooral de nadruk gelegd op de relevantie van overwegingen van
buitenlandse politiek, om de Bondskanselier te overtuigen van de federale
verantwoordelijkheid voor de steun aan het Sorbische volk. Het schrijven
begint met het noemen van de uit het eenwordingsverdrag voortvloeiende
verplichtingen inzake het Sorbisch. ‘Diese Verpflichtung fügt sich ein in die
Fürsorge für Volksgruppen und Minderheiten, die in der Bundesrepublik auf
internationaler Ebene in den letzten Jahre wahrgenommen hat.’ Daarbij
noemen Biedenkopf en Stolpe niet alleen de zorg voor de Duitstalige
minderheden in Oost- en Zuid-Europa, maar ook de Deenstalige minderheid
in Duitsland die, echter anders dan de Sorben, een beroep op een
‘Mutterstaat’ kunnen doen. Vervolgens wordt de bondskanselier om
toestemming en medewerking gevraagd om gemeenschappelijk een
‘rechtlich unselbständigen Stiftung’ op te richten die op basis van de
146
begrotingsbedragen van 1990 het Sorbisch kan gaan subsidiëren. Op
afzienbare termijn dient een staatsverdrag de basis te vormen voor een
zelfstandige stichting. Het Brandenburgs-Saksische schrijven eindigt met het
verzoek aan de bondskanselier om zich voor het beschikbaar stellen van de
nodige financiële middelen in te zetten. En om hun bedoelingen kracht bij te
zetten, laten de beide minister-presidenten weten: “Das Vorhaben ist von
begrenztem finanziellen Umfang und ohne Präzedenzwirkung.” 147
Stond in de bijeenkomst van 30 januari 1991 de juridische grondslag voor de stichting
nog niet vast, in de nog geen twee weken later verstuurde brief van de minister-president
gaat het reeds om het oprichten van een geen rechtspersoonlijkheid bezittende stichting.
Die oplossing wordt gekozen om de acute Sorbische financiële problemen snel op te
lossen. Voor de nabije toekomst wordt aan een rechtspersoonlijkheid bezittende stichting
gedacht die recht kan doen aan de zeggenschap van de Sorben, anders dan de
bevoogding waarvan in de DDR-tijd sprake was.
De juistheid van de door de twee minister-presidenten gebruikte argumentatie wordt in
ieder geval door de aanwezigheid van de Friese taalgroep in de Bondsrepubliek
weersproken. Het schrijven van de beide minister-presidenten refereert overigens niet
aan de op 30 januari 1991 door de bondskanselier in de Bundestag afgelegde
regeringsverklaring. Helmut Kohl noemde de Sorben daarin: “Wir freuen uns darüber
daß seit viele Jahrhunderten in der Lausitz lebenden sorbischen Landsleute jetzt auch in
ihren Traditionen, ihrer Geschichte Heimat finden.” De bondskanselier week daarmee
substantieel van zijn geschreven tekst af, waarin nog sprake was van: “Seit anderthalb
Jahrtausenden sind in der Lausitz unsere slawischen Landsleute, die Sorben, zu Hause.
Die Bewahrung und Pflege der sorbischen Kultur und der sorbischen Traditionen sind
gewährleistet.”