Het beleid inzake unieke regionale talen

27
28
29
30
31
32
Het beleid inzake unieke regionale talen
27 1991:5). Vertalen kost de nodige inspanning. Uitgaande van de algemene
begroting van de Europese Unie voor het jaar 1997 is ruim één zesde van de
28
Europese ambtenaren bij de talendienst werkzaam. Wat uitgaven betreft
vraagt de Europese meertaligheid overigens niet meer dan 0,05% ofwel
43.865.000 Ecu van de totale uitgaven van de Unie die in het jaar 1997 een
29
bedrag van 82.365.587.317 Ecu vragen. Voor dat geld vertaalt de
vertaaldienst van de Europese Commissie, met 570 full time- en ongeveer
1600 vertalers op free lance-basis, jaarlijks twee miljoen pagina’s tekst
(Willemyns, 1997:54). 30
Anders dan de Verdragsteksten doen vermoeden heeft de Europese
Gemeenschap, en sinds het Verdrag van Maastricht de Europese Unie, 31
zich reeds snel op het terrein van cultuur, taal en het met die beide zo nauw
verbonden onderwijs, gemanifesteerd. Tot de aanvaarding van het Verdrag
van Maastricht, 7 februari 1992, vielen cultuur en onderwijs onder de
32
zogenaamde residuaire bevoegdheden van de Europese Gemeenschap. Het
Verdrag van Maastricht heeft die situatie gewijzigd door het Verdrag in de
Dat wil niet zeggen dat de betreffende organisaties niet meerdere talen gebruiken. Zo geeft de
NAVO een tijdschrift uit dat onder meer in het Deens, het Duits, het Grieks, het Nederlands
en het Noors verschijnt (Volz, 1994:89).
Algemene Begroting van de EU, Publicatieblad van de EG, L 44, 14 februari 1997.
Coulmas (1991:23-24) komt tot geheel andere bedragen, wanneer hij stelt dat binnen de
bureaucratie van de Europese Unie 40% of meer van het ambtelijke budget met de officiële
meertaligheid samenhangt, en dat is gelijk aan 2% van de totale begroting van de Europese
Unie. Op basis van de EU-begroting 1997 zou dat een bedrag betekenen van ruim 1,6 miljard
Ecu. Willemyns (1997:55) merkt op dat het Europese Parlement een derde deel van zijn
uitgaven aan met taal verbonden kosten besteedt. Ook hij noemt, in navolging van Guido
Naets, het percentage van 2% als deel van de volledige EU-begroting dat aan vertalen opgaat.
“Vertaalwerk groeit Commissie EU boven het hoofd” geeft de kop weer in het NRC- Handelsblad
van 18 juli 1998. Uit de tekst van het artikel blijkt dat de kop minder op de hedendaagse
werkelijkheid betrekking heeft, dan wel op een verwachte toekomst. De mogelijke uitbreiding
van het aantal lidstaten van de EU met zes nieuwe leden, betekent bij onveranderd beleid de
uitbreiding van de vertaaldienst met nog eens zeshonderd vertalers in vaste dienst, plus een
aantal freelance vertalers. In hetzelfde artikel wordt verder aangegeven dat een belangrijk deel
van het EU-vertaalwerk door computers gebeurt.
De termen Europese Unie en Europese Gemeenschap worden in deze studie door elkaar gebruikt,
eraan voorbijgaand dat de met de Europese Unie in één verband ondergebrachte
Europese Gemeenschappen (EGKS, EG en Euratom) hun eigen autonome en juridisch
zelfstandige organisatie hebben behouden. De Europese Unie, waartoe reeds in 1972 is besloten,
is zelf geen rechtspersoon (Curtin, 1993:23). De naam Europese Unie werd in 1949
door Frankrijk en Italië voorgesteld, en door het Verenigd Koninkrijk verworpen, voor de
organisatie die daarna Raad van Europa genoemd werd (Urwin, 1991:34).
Residuaire bevoegdheden kunnen worden omschreven als die bevoegdheden die niet expliciet
in het Verdrag zijn opgenomen, maar die kunnen voortvloeien uit de verwezenlijking van de
Verdragsdoeleinden (Verdrag tot oprichting van de Europese Economische Gemeenschap, d.d.
25 maart 1957, Art. 235).
150