Het beleid inzake unieke regionale talen

37
82
Het beleid inzake unieke regionale talen
dwingen hun waardenoriëntaties aan te passen, door elementen van de
waardenvoorstellingen van de opponenten over te nemen. Er zal
overigens getracht worden om de veranderingen tot de secundaire
elementen van het stelsel van opvattingen te beperken en daarmee de
kern intact te laten. In die zin valt ook de in 1970 in Fryslân nagestreefde
koppeling tussen Friese televisie-ambities en de Nederlandse Omroep
Stichting, te begrijpen, evenals het provinciaal initiatief tot het oprichten
en vervolgens weer opheffen van een speciale rechtspersoon ter
verkrijging van televisierechten in de jaren 1987-1991 (Hemminga,
1997:38-43).
Beleidsgericht leren is een doorgaand proces van zoeken en aanvaarding dat
wordt gegenereerd door de wens om de kern van het nagestreefde beleid te
realiseren. De meeste verandering als resultaat van het leren, wordt, zoals
hiervoor reeds werd aangegeven, gerealiseerd in de secundaire elementen
van een stelsel van opvattingen of een beleid. Dit heeft te maken met het feit
dat de kern van beleid of een stelsel van opvattingen in de eerste plaats uit
normatieve aspecten bestaat die niet of nauwelijks voor empirische evidentie
vatbaar zijn, terwijl de secundaire aspecten dat juist wel zijn (Sabatier en
Jenkins- Smith, 1993:44). 37
Die actoren die hun rol het beste spelen, die anderen weten te overtuigen,
die supporters weten te mobiliseren of besluiten mee te gaan in de
argumentatie van een ander, die intermediairs bij hun handelen weten te
betrekken, die facilitators aantrekken of die aanpassers weten te overtuigen,
zullen in het beleidsvormingsproces aan het langste eind trekken.
Jenkins-Smith en Sabatier (1993:48) laten de kans op beleidsgericht leren
en daarmee de kans op een succesvolle beleidsvorming van drie variabelen
afhangen. Deze variabelen kunnen worden omschreven als:
1. het niveau van de tegenstellingen tussen de betrokken pleitcoalities,
2. de analytische hanteerbaarheid van het betrokken beleidsonderwerp,
3. alsmede de aanwezigheid van een professioneel forum.
Daar kan nog een vierde variabele aan worden toegevoegd, namelijk:
4. de continuïteit van de interactie.
Singer (1993:161) haalt het voorbeeld aan van het Keynesiaanse denken dat de kern van het
stelsel van economische opvattingen van vele actoren in de naoorlogse tijd vormde. Politici
en beleidsmakers in vele Westerse landen hadden die kern gemeenschappelijk, maar in de
secundaire aspecten van het stelsel van opvattingen: de gevolgde macro-economische
strategieën en de verschillende procedurele regels, waren juist grote verschillen waarneembaar.