Het beleid inzake unieke regionale talen

Verklaren en vergelijken: terug naar het BIC-onderzoeksmodel
uitwerking meer. De pleitcoalitie, gevormd uit regeringsautoriteiten en de
vertegenwoordiging van de bruinkoolindustrie, probeert wel met behulp van
creatieve formuleringen en instrumenten de tegenpartij te overtuigen, maar
dat heeft geen enkel resultaat. Deze gang van zaken laat zien dat de
tegenstellingen tussen pleitcoalities te groot kunnen zijn om beleidsgericht
leren te verwachten. Beleidsgericht leren is waarschijnlijker in een situatie
van ‘intermediate level of informed conflict between the two’, zeggen
Jenkins-Smith en Sabatier (1993:50).
Het niet of amper realiseren van Noordfries op de publieke radio is
hiervoor verklaard met het wijzen op de geringe en weinig continue
interactie en, niet in de laatste plaats, het ontbreken van een professioneel
forum en analytische hanteerbaarheid van het beleidsonderwerp. Als de
Noordfriezen in dit geval hun beleidsstreven met relevante empirische data
zouden hebben kunnen onderbouwen, dan zou de kans op een beleidsgericht
leren aan de zijde van de concurrerende pleitcoalitie zijn toegenomen. Die
verwachting komt overeen met de door Jenkins-Smith en Sabatier (1993:54)
aan de rol van ‘professionals’ en professionele normen toegedachte functie.
8.4.1.3 De C van BIC
Onder de C van het BIC-model is de niet-historische, bredere context van de
geanalyseerde beleidsvormingsprocessen begrepen. In navolging van
Sabatier (1993:20) is daarbij een onderscheid gemaakt tussen stabiele en
dynamische systeemkenmerken. De eerste vormen de over meerdere
decennia onveranderd blijvende omstandigheden, zoals die bestaan uit de
economische structuur en de cultuur, en de laatste betreffen korte
termijn-kenmerken zoals wisselingen van regeringscoalities of tijdelijke
economische depressies.
De door Sabatier (1993:20) uitgesproken verwachting is dat veranderingen
in de kern van een beleid meestal het gevolg zijn van factoren buiten het
beleidssubsysteem, zoals macro-economische omstandigheden of de komst
van een nieuwe regering. Beleidsgericht leren is daarentegen eerder verantwoordelijk
voor veranderingen in de secundaire aspecten van een stelsel van
opvattingen (Sabatier, 1993:19-20). Deze noties zijn in deze studie
aangevuld met die van Kitschelt (1983:34-50) die aandacht vragen voor het
meer of minder stabiele karakter van de omstandigheden waarbinnen het
beleid wordt gevormd. In tijden van stabiliteit zijn het vooral de factoren die
extern aan het beleidssubsysteem zijn, die voor beleidswijzigingen zorgen.
Wanneer de rust wordt verstoord en meer dan marginale
beleidsvernieuwingen nodig zijn, zou juist de relevantie van doelstellingen
en actoren toenemen. Die notie kan worden uitgelegd als een gebruik weten
435