Het beleid inzake unieke regionale talen

8.4 Theoretische overwegingen
426
Het beleid inzake unieke regionale talen
8.4.1 Terugzien op het BIC-onderzoeksmodel
In 2.3.6 is op basis van een afweging van de voor- en nadelen van drie
beleidsvormingsbenaderingen: het barrièremodel, het stromenmodel en het
rondenmodel, het BIC-model ontwikkeld. Het BIC-model kan als een
aanpassing en uitbreiding van het rondenmodel worden beschouwd. Deze
aanpassing en uitbreiding waren nodig, omdat het rondenmodel zijn vizier
wel op de interactie tussen de verschillende actoren richt, maar onvoldoende
aandacht opbrengt voor allerlei factoren buiten het interactieproces, die,
zoals hiervoor is duidelijk gemaakt, hun uitwerking op het
beleidsvormingsproces niet missen. Daarnaast maakte het zoeklicht op de
inhoud van de interactie een aanvulling op het rondenmodel noodzakelijk.
Dat laatste is gebeurd met behulp van de door Sabatier en Jenkins-Smith
ontwikkelde pleitcoalitiebenadering. Die benadering structureert zowel de
vorm waarin de interacties plaatsvinden, als de aard van de interacties. Voor
het eerste wordt het concept van pleitcoalities gehanteerd, voor het laatste
wordt van een beleidsgericht leren uitgegaan. Bovendien wordt in deze
studie het uitgangspunt gehanteerd dat beleidsvorming niet kan worden
verstaan zonder het voorafgaand geformuleerde beleid in ogenschouw te
nemen. Beleid bouwt in de meeste gevallen voort op reeds bestaand beleid,
en dat betekent dat een adequate beleidsanalyse niet zonder een historische
benadering kan worden uitgevoerd. Die verschillende overwegingen hebben
geleid tot het construeren van het BIC-onderzoeksmodel.
Met behulp van het BIC-onderzoeksmodel is de analytische aandacht op
drie aspecten van de beleidsvorming gericht, waarvan de samenhang in de
werkelijkheid onomstreden is. Het BIC-model tracht, zo is eerder
omschreven, de uitkomsten van de beleidsvorming te verklaren vanuit het
beleid dat aan de beleidsvorming vooraf gaat, de interactieprocessen en
dynamische en stabiele systeemkenmerken.
De vraag, die op deze plaats beantwoord moet worden, is waar het model
zijn bruikbaarheid heeft bewezen en, waar minder, op welke punten het
model verbeterd dient te worden.
Het BIC-model is als een heuristisch onderzoeksmodel bedoeld. Het richt
de blik op een drietal samengestelde variabelen die niet aan de aandacht
mogen ontsnappen, als het gaat om de analyse van een
beleidsvormingsproces. De systematische aandacht die de aangereikte
lenzen vragen voor respectievelijk het voorafgaand beleid, het
interactieproces en de context van het beleidsproces, nader geëxpliciteerd in
dynamische en stabiele systeemkenmerken, levert in ieder geval een