Het beleid inzake unieke regionale talen

340
Het beleid inzake unieke regionale talen
het begin van een toenemende plaatselijke oppositie tegen de plannen. Zo
wordt het resultaat van een handtekeningenactie aan de voorzitter van de
Staatsraad, Erich Honecker, gezonden, zonder dat die daarop overigens
reageert.
In de herfst van 1989 volgt de oprichting van een actiegroep, bedoeld om
het dorp te redden. Als blijkt dat de nieuwe gezagsdragers aan de bruinkooldelving
vast zullen blijven houden, nemen ongeveer 3000 mensen uit de
Gubener regio aan een protestdemonstratie tegen de verdere
bruinkooldelving deel. Bij de laatste in de DDR gehouden verkiezingen voor
de gemeenteraden, nemen acht leden van de eerder genoemde actiegroep
zitting in de Hornoër raad.
Als de eenwording van de twee Duitslanden een feit is, wordt Horno het
reisdoel van verschillende autoriteiten. Minister-president Manfred Stolpe
(SPD) van de nieuwe deelstaat Brandenburg geeft de inwoners van Horno
nieuwe hoop, door te laten weten dat hij, als het om het toekomstige
energiebeleid gaat, niet tegen de wil van de Hornoërs zal stemmen. De
verkregen hoop wordt nog versterkt als Brandenburg op 14 juni 1992 tot een
nieuwe Grondwet besluit, waarin artikel 25 de rechten van de Sorben
vastlegt. De Brandenburgse wetenschapsminister Hinrich Enderlein gaat
tijdens een bijeenkomst ter gelegenheid van het tachtigjarig bestaan van de
Domowina op 13 oktober 1992 op artikel 25 in. Hij zegt: ‘Das Land
Brandenburg wird keinen Verstoß gegen die Verfassung dulden. Ich bin
sicher daß ich auch den Landtag in dieses Versprechen einbeziehen kann,
denn dieser Artikel war allen, die an der Verfassung mitgewirkt haben, ein
gemeinsames, besonderes Anliegen’.
Op 13 januari 1993 wordt Horno voor de derde maal in drie jaar door de
minister-president van Brandenburg bezocht. Op die bijeenkomst wordt de
minister-president niet alleen duidelijk gemaakt dat het dorp Horno zich
tegen een afbreken blijft verzetten, maar ook hoe de onzekerheid over de
toekomst reeds negatief op het dorpsbestaan uitwerkt: er wordt niet meer
geïnvesteerd en arbeidsplaatsen verdwijnen. ‘Mit der Entscheidung, eine
Gemeinde umzusiedeln, ist die Verwahrlosung des Ortes vorprogrammiert’,
zo stelt Gromm (1995:6) vast, hoewel het dorp Horno het tegendeel zal laten
zien door naderhand actief aan het ontwikkelde
dorpsvernieuwingsprogramma mee te doen.
Een maand na het bezoek van de Brandenburgse minister-president
ontvangen alle inwoners van Horno een brief van zijn hand, vergezeld van
een advies van de Noordrijn-Westfaalse Gemeindedirektor Günter Pick dat
duidelijk maakt op welke wijze een verplaatsing van het gehele dorp kan