Het beleid inzake unieke regionale talen

4.1 Inleiding
1
4 Internationale regelgeving
In het eerste hoofdstuk van deze studie heb ik aangegeven na te willen gaan
welk beleid door de overheid met betrekking tot taal en in het bijzonder de
unieke regionale talen wordt gevoerd. Dit hoofdstuk geeft een deelantwoord
op deze vraag, voor zover het gaat om het door de relevante internationale
organisaties ontwikkelde beleid. In het geval van het taalbeleid kan niet aan
de werking van internationale verdragen zoals die in het kader van de
Verenigde Naties, de Organisatie voor Samenwerking en Veiligheid in
Europa en de Raad van Europa tot stand zijn gekomen voorbij worden
gegaan. Dat geldt ook voor het taalbeleid zoals dat door de Europese Unie
wordt gevoerd. Dit hoofdstuk kan worden gezien als een intermezzo tussen
het theoretische en methodologische deel van de studie en de beschrijving
van de verschillende gevallen. In het hoofdstuk geef ik een overzicht van de
voor het beleid inzake regionale talen in Europa relevante internationale
regelgeving.
4.2 De Verenigde Naties en de Organisatie voor Veiligheid en
Samenwerking in Europa
De bescherming, zoals die na de Eerste Wereldoorlog door de Volkenbond,
voorganger van de Verenigde Naties, aan taal- en andere minderheden werd
geboden, liet voor het eerst in de geschiedenis de toepassing van zowel individuele
als collectieve rechten zien. Daarvoor ging het alleen om
collectieve rechten en dan ook nog in de zin dat alleen staten collectiviteiten
vormden. Die benadering was na 1918 niet langer vol te houden. De Vrede
van Versailles zorgde voor nieuw getrokken grenzen in Europa en daarmee
het ontstaan van talloze nieuwe minderheden, die alleen met hun nieuwe
situatie verzoend konden worden, wanneer een internationale garantie van
1
minderheidsrechten werd gegeven. De bescherming van de zijde van de
Volkenbond omvatte beide categorieën van rechten: zowel individuele
rechten als daarnaast minderheidsrechten: rechten die voortkomen uit het
De eerste pogingen om minderheden te beschermen, inclusief het verlenen van taalrechten,
gaan in tijd overigens nog heel wat verder terug, namelijk tot het Congres van Wenen in 1815
(Hamel, 1997:3).
139