Het beleid inzake unieke regionale talen

Het BIC-onderzoeksmodel
grondslag liggende interactieprocessen wordt hierna nog ingaan op een
leerbenadering, namelijk het ‘beleidsgericht leren’.
2.3.4 Het rondenmodel
Na het barrièremodel en het stromenmodel ten tonele gevoerd te hebben, is
het nu tijd om een derde, door Teisman voor de reconstructie van de beleidsvorming
ontwikkelde variant, aan de orde te stellen. Teisman
(1992:119-121) ziet de beleidsvorming als een door diverse actoren
genomen reeks van beslissingen. De wijze waarop deze beslissingen
voortbouwen op eerdere, door andere actoren genomen beslissingen, bepaalt
de uitkomst van het besluitvormingsproces. De actoren nemen een centrale
plaats in het rondenmodel in, aangezien oplossingen en problemen pas
relevant voor de besluitvorming zijn, wanneer zij door een deelnemer aan
het proces naar voren worden gebracht (Teisman, 1995:41).
Anders dan het barrièremodel gaat de rondenbenadering er expliciet vanuit
dat doelen en oplossingen niet gebonden zijn aan één actor. Beleid komt
juist tot stand vanuit de interactie tussen verschillende actoren die
bovendien uiteenlopende rollen in verschillende ronden en verschillende
beleidsarena’s kunnen spelen. Ook kan het geheel van rollen in de loop van
de tijd veranderen. Aan het begin van iedere beleidsvorming staat in de
opvatting van het rondenmodel een actor die iets wil en daar ook naar
handelt: de initiator (Teisman, 1995:41-45). Omdat deze initiator niet de
beschikking heeft over alle noodzakelijke middelen om zijn doel te bereiken,
moeten andere actoren steun verlenen aan de initiator: de supporters.
Actoren die denken baat bij een realiseren van het genomen initiatief te
hebben, vormen de potentiële supporters. Voor het mobiliseren van een
draagvlak voor zijn voornemens zal de initiator zich voor steun tot deze
groep richten. Daarnaast zijn er ook actoren die geen belang hebben bij het
initiatief, maar die wel de beschikking over middelen hebben. Zij
beoordelen het beleid vooral op zijn mogelijke negatieve effecten. Zo nodig
onthouden deze ‘aanpassers’ het initiatief hun steun. Daarnaast bestaat in
het rondenmodel nog de categorie van de critici: de actoren die tegenstander
van het genomen initiatief blijken te zijn. Naast de initiator kan een
intermediair optreden die onmisbare actoren mobiliseert. Hij is een drijvende
kracht zonder er zich volledig mee te vereenzelvigen. De makelaar is
de voor de verschillende partijen acceptabele actor die op vrijwillige basis
eventuele conflicten in de beleidsarena bijlegt. Wanneer er geen consensus
meer mogelijk is, kan een arbiter in het zicht komen: een soms wettelijke
status bezittende actor die een bindende uitspraak over een conflict doet.
69