Het beleid inzake unieke regionale talen

438
Het beleid inzake unieke regionale talen
van de interactieprocessen met behulp van het beleidgeoriënteerd
leren-concept, alsmede de samenstelling van pleitcoalities, oplevert, als wel
met de B en C van het onderzoeksmodel.
Het pleitcoalitieconcept zorgt ervoor dat de vele golven in de loop van de
tijd niet het zicht op de stroom ontnemen. De onderzoeker kan het pleitcoalitieconcept
met name in die gevallen hanteren, waarin de
beleidsvorming van één enkele actor niet centraal staat, maar waar het gaat
om een van tevoren onbekend aantal participerende actoren.
Het gebruik van het concept van het beleidsgericht leren verklaart waarom
in de ene situatie wel sprake is van een dergelijk leren, en daarmee van beleidsveranderingen,
en in het andere geval daarentegen geen beleidsgericht
leren plaatsvindt. Het onderzoek heeft verder duidelijk gemaakt dat beleidsvorming
niet het resultaat van een beleidsgericht leren van de betreffende en
concurrerende pleitcoalitie behoeft te zijn, maar ook het gevolg kan zijn van
de activiteiten van een derde pleitcoalitie. Zo laat de Noordfriese casus zien
dat het eind jaren tachtig gerealiseerde beleid inzake het Noordfries, vooral
het resultaat is van de beleidsvorming inzake het Deens in
Sleeswijk-Holstein.
De B heeft het onderzochte beleid verder wel in een historisch perspectief
begrijpelijk gemaakt, maar qua invulling is een en ander in feite te
onvolledig om als verklaringsgrond te kunnen dienen. Daarvoor zou een
bredere inventarisatie van de beleidsontwikkelingen nodig zijn, en dat
betekent dat in de voorliggende studie onder meer het onderwijs- en het
cultuurbeleid meer in den brede onderzocht zouden dienen te worden.
Voor de C gelden soortgelijke overwegingen. Zo houdt het hanteren van
de term ‘cultuur’ in feite het gebruikmaken van een onvoldoende
gespecificeerd containerbegrip in. Ook economische omstandigheden en
ontwikkelingen verdienen, wil van een betrouwbare verklaringsgrond sprake
zijn, een uitvoeriger analyse dan de in deze studie gevolgde ad hoc
benadering. Daar staat tegenover dat de uitwerking van dynamische
systeemkenmerken zoals een wijziging van de politieke signatuur van de
Sleeswijk-Holsteinse regering of, in de casus van de Friese televisie, de
ontmanteling van het bestaande omroepmonopolie, dankzij de komst van de
commerciële omroep, niet onopgemerkt zijn gebleven.
Wanneer een slotconclusie met betrekking tot het in deze studie
ontwikkelde en gehanteerde BIC-onderzoeksmodel getrokken wordt, zou die
kunnen luiden dat het model een aanzet tot een adequaat onderzoeksmodel
inhoudt, maar dat een verdere ontwikkeling en dan met name voor wat de Ben
C-determinanten betreft, dient te worden nagestreefd.