Het beleid inzake unieke regionale talen

98
Het beleid inzake unieke regionale talen
Entwicklung vorhanden ist, sollte gerade diese Tatsache für den Erhalt von
Horno stehen.’ 98
De burgemeester van Horno wendt zich ook nog tot de minister-president.
In zijn brief wijst hij op de twee jaar eerder door de minister-president uitgesproken
belofte om niet tegen de wil van de inwoners van Horno te stemmen.
De wil van Horno is duidelijk: ‘Dienstag ist für Sie die Stunde der
Wahrheit!’
De pleidooien voor het behoud van Horno zijn echter tevergeefs. Nog
voordat het kabinet in Potsdam zijn besluit heeft genomen, wordt het al
duidelijk dat de door SPD-ministers gevormde regeringsmeerderheid zich
ten gunste van de verdere bruinkooldelving zal uitspreken. Het gaat om een
principebesluit. De uiteindelijke uitvoering wordt aan de Laubag
overgelaten die, wanneer het moment daar is, alsnog op grond van de dan
bestaande situatie tot een niet amoveren van Horno zou kunnen besluiten.
Om hun vastberadenheid te tonen, versperren de inwoners van Horno op 30
maart 1993, de dag van het kabinetsbesluit, de doorgaande weg door hun
dorp en voor het gemeentehuis is een spandoek te lezen met de tekst: ‘Wird
heute die Landesverfassung zu Grabe getragen?’ Een dag later geven de
Domowina en de Gubener Ronde Tafel een gezamenlijke persverklaring uit,
waarin wordt medegedeeld dat het woord nu aan de Landtag is. Tegelijk
wordt aangekondigd dat bij een mogelijk persisteren bij het kabinetsbesluit,
een juridische procedure wegens de strijdigheid van het besluit met artikel
25 van de Grondwet aanhangig zal worden gemaakt.
De gemeente Horno gaat vervolgens tot een verrassende actie over. Zij
verkoopt kleine perceeltjes grond op de Hornoer Berg aan particulieren, om
daarmee geheel Duitsland op de hoogte te brengen van wat Horno te
wachten staat. De voorzitter van de Gubener Ronde Tafel nodigt de jeugd
uit om zich voor het milieu en de toekomst te engageren, hetgeen tot de
oprichting van de actiegroep ‘Gubener Jugend Geil auf Horno’ leidt. Deze
organiseert protestmarsen, waar honderden mensen aan deelnemen. Ook de
De genoemde germanisering en assimilatie wordt in een op 20 maart 1993 genomen besluit
van de Synode van Guben, die zich evenzeer tegen een amoveren van Horno uitspreekt, nader
gepreciseerd: “In Horno leben Menschen, die in 1945 schon einmal ihre Heimat verloren
haben und nochmals umgesiedelt werden sollen.” Tijdens de door ca. 2000 mensen met Pasen
1993 gehouden protestmars, wijst de Sorbische schrijver Jurij Koch op het verlies van het
Sorbisch: “Ja, die Sprache ist tatsächlich zurückgegangen. Sie ist im ganzen Lande gefährdet.
Aber Schuld an diesem, eine ganze Kultur vernichtenden Prozeß haben unter anderem
rücksichtlose und sorbenfeindliche Politik Preußischer Staatlichkeiten und die Werte
vernichtende Kohleindustrie des ganzen Jahrhunderts, die im brandenburgischen Raum mehr
als fünfzig Dörfer vernichtet hat. Die Sprache ist ein wichtiges Kulturgut. Aber sie ist nicht
das einzige Zeichen einer lebendigen Minderheit (...) Horno ist ein uraltes wendisches
Siedlungsgebiet” (Gromm, 1995:105).
342