Het beleid inzake unieke regionale talen

172
173
174
Het Fries in Nederland
terwijl de minister “gezien de aankondiging van de door u uit te brengen
medianota” met nadruk wordt gevraagd ruimte te geven voor de Friese
ideeën en plannen. 172
Ook anderszins zijn de Friese gedeputeerden actief. Op 17 augustus 1983
wordt een nieuwe werkgroep Friese televisie geïnstalleerd, die in maart
1984 haar rapport ‘Kanaal 22’ op tafel legt. In het rapport worden vijf door
het College van Gedeputeerden gestelde vragen: “wat willen we precies, wat
hebben we nodig, wat mogen we, wat kost het en wie betaalt het”,
beantwoord. Maar daarmee is de regionale televisie nog steeds niet op het
scherm; in wezen blijft de strijd beperkt tot het beschrijven van papier. Na
het uitkomen van ‘Kanaal 22’ verschijnen nog ‘Paadwizer nei Fryske
televyzje’ (1984) en de notitie van de Friese gedeputeerden: ‘Stappen op wei
nei Fryske televyzje’ die beide in augustus 1985 in de betrokken
statencommissie worden besproken.
Het wordt zo langzamerhand een vraag of de realisatie van Friese televisie
via het landelijke traject wel kansen biedt, maar de provincie blijft hopen en
neemt, ook al met het oog op een landelijke financiering van de regionale
173
televisie, opnieuw het initiatief. Aan de vooravond van de nieuwe
Mediawet, in het ontwerp waarvan in art. 41, lid 2 een verbod op provinciale
televisie is opgenomen, wordt een nieuw instrument ingezet, namelijk de
174
oprichting van een zendtijd aanvragende rechtspersoon. Dat instrument
wordt ingezet op instigatie van de ambtenaren van het ministerie van
Brief van Gedeputeerde Staten d.d. 24 mei 1983.
Op een in Leeuwarden gehouden VPRO-themadag, 8 maart 1986, verwoordt oud-NOSbestuurder
drs. M. Dijkstra zijn opvatting met betrekking tot de realiseringskansen voor
Friese televisie. Volgens hem valt de Friese televisie niet te verwerkelijken via landelijke
televisieorganisaties. “U zult het heel gewoon zelf moeten doen. ‘Oanhâlde as storein’,
de politiek bewerken, niet met jammerklachten, maar met argumentatie” (Friesch
Dagblad, 10 maart 1986).
Bij de behandeling van de Mediawet in de Tweede Kamer dient het Kamerlid Lankhorst
(GroenLinks), evenals de Kamerleden Beinema (CDA) en Keja (VVD), een amendement
in, waarin gevraagd wordt om het voorgestelde verbod op provinciale televisie op te
heffen. Bij de stemming op 17 september 1986 wordt het amendement Lankhorst in
weerwil van de door de minister ingebrachte (financiële en technische) bezwaren door
de Kamer, met de stemmen van GPV en SGP tegen, aangenomen. Het amendement
Beinema/Keja is daarmee vervallen. De minister gebruikt in zijn redenering tegen
provinciale televisie onder meer het argument van de onvoldoende beschikbare
frequenties. Voor wat Fryslân betreft heeft het College van gedeputeerden bij schrijven
van 21 januari 1986 de Vaste Kamercommissie voor Welzijn en Cultuur er nog op
gewezen dat er voldoende etherfrequenties aanwezig zijn om de Friese televisie te
kunnen realiseren.
Ter gelegenheid van de behandeling van het ontwerp-Mediawet in de Tweede Kamer verschijnt
op 13 september 1986 een advertentie in het dagblad Trouw, waarin een driehonderd
Friezen voor Friese televisie pleiten: “Fryslân moat Fryske televyzje hawwe!”
229