Het beleid inzake unieke regionale talen

Het BIC-onderzoeksmodel
de voortgang van een besluitvormingsproces, criteria om besluitvorming te
beoordelen en criteria om besluitvorming te verbeteren (Teisman, 1995:49-
54).
2.3.5 De keuze van een benadering
Het is duidelijk dat de keuze van het te hanteren model afhankelijk is van de
doelstelling van het onderzoek. Wanneer het gaat om een verkrijgen van inzicht
in een intern planningsproces waarlangs één actor de beleidsvorming
heeft gerealiseerd, lijkt het barrièremodel voor de hand te liggen. Is echter
de vraag naar het verloop van een beleidsvormingsproces aan de orde, dat
gekenmerkt wordt door een grote onzekerheid over de na te streven
doeleinden of over het deelnemen aan de beleidsvorming, dan kan eerder
aan een toepassing van het stromenmodel gedacht worden. Het rondenmodel
is met zijn nadruk op het open karakter van het beleidsvormingsproces en
daarmee zijn accent op de interactie tussen verschillende actoren geëigend
om inzicht te verschaffen in de vraag hoe bepaalde actoren zich tot andere
op een bepaald beleidsveld verhouden en verstaan. In het geval van dit
onderzoek is het de bedoeling om nader inzicht te verkrijgen in de
beleidsvorming inzake regionale talen. Die beleidsvorming vindt plaats in
situaties die gekenmerkt worden door zowel een gefragmenteerde
samenleving, als een gefragmenteerde overheid. Gefragmenteerd wil zeggen
dat individuen, maatschappelijke organisaties en de verschillende overheden
allerlei verschillende en concurrerende doelen nastreven. Een ieder heeft
zijn eigen waarden, belangen en doelstellingen. Bovendien neemt iedere
actor geheel verschillende posities in als het gaat om macht en invloed, het
afwegingskader of de middelen waarover men de beschikking heeft. Die
kenmerken maken een analyse van de beleidsvorming inzake regionale talen
met behulp van zowel het barrièremodel als het stromenmodel, nog afgezien
van andere bezwaren als een te statisch of te metaforisch karakter, minder
geëigend. Het gaat ook niet om een structurering van de beleidsvorming in
fasen of om de vraag waarom de beleidsvorming zich niet aan de gedachte
fasering houdt. In dit onderzoek wordt het accent gelegd op de bij de
beleidsvorming wisselend betrokken actoren die iets willen en daarnaar handelen.
Niet een vooraf begrensde structuur staat centraal, maar het accent
wordt op de interacties gelegd en dat betekent dat afhankelijk van het
betrokken beleid, verschillende beleidsdimensies en actorsystemen
geactiveerd kunnen worden. Dat is een benadering die aansluit bij de in het
rondenmodel uitgewerkte aanpak. Maar de toepassing van die variant kan
niet zonder een zekere aanpassing. Die aanpassing is voor een tweetal
73