Het beleid inzake unieke regionale talen

410
Het beleid inzake unieke regionale talen
binnen de nieuwe staatsrechtelijke constellatie niet meer gaat, als tijdens het
DDR-bewind. Dat de minister- president vervolgens naar het
ongebruikelijke instrument van persoonlijke schrijvens grijpt om zijn
tegenstanders te overtuigen, kan als een vorm van beleidsgericht leren
worden gezien.
Een zelfde constatering kan gemaakt worden wanneer het om de
informatie van de minister-president gaat die aangeeft dat het niet om
definitieve beslissingen gaat, maar om voorlopige besluiten, waarvan de
uitvoering afhankelijk wordt gemaakt van verdere ontwikkelingen. Wanneer
de bruinkoolindustrie zijn doelen zonder Horno weet te bereiken, dan zal dat
de regering welgevallig zijn, zo laat de minister-president aan de inwoners
van Horno weten. Mocht het toch zover komen dat Horno opgeofferd moet
worden, dan zal de regering een nieuw-Horno bouwen. Op die wijze wordt
getracht het accent op het behoud van Horno, het hoofddoel in het denken
van de pro-Horno-coalitie, te verleggen naar de meer secundaire elementen
in het stelsel van opvattingen.
In zowel de Saksische als Brandenburgse casus bereikt de
overheidscoalitie zijn doel. Dat maakt wederom de relevantie duidelijk van
de actoren die een beleidscoalitie vormen. Als de minister-president, de
regering en de verdere ambtelijke bureaucratie deel van een pleitcoalitie
uitmaakt, zal die coalitie zijn doel heel wat eenvoudiger bereiken, dan de
coalitie die het zonder relevante overheidsactoren dient te stellen.
8.2.3.3 De C van BIC
Voor de Duitse Bondsrepubliek speelt het eigen beleid inzake Duitstalige
minderheden in het buitenland een rol, zodra het om het beleid betreffende
de minderheden binnen de landsgrenzen gaat. De beleidsvorming
betreffende de Deenstalige minderheid in Sleeswijk laat dat zowel in de
eerste jaren na de Eerste, als na de Tweede Wereldoorlog duidelijk zien. En
dat is evenzeer het geval als het om de positie van het Sorbisch gaat. In die
zin kan het bestaan van Duitse minderheden in het buitenland als een stabiel
systeemkenmerk voor het binnenlands minderhedenbeleid worden
aangemerkt. Daar komt nog bij dat de internationale context voor het
ontwikkelen van beleid inzake minderheden sinds de aanvang van de
Organisatie (Conferentie) voor Veiligheid en Samenwerking in Europa, in
de tweede helft van de jaren zeventig, aanmerkelijk is verbeterd. Het
Sorbisch profiteert op het moment dat de behoefte daaraan groot is, namelijk
als de DDR verdwijnt, van het gunstige internationale en nationale klimaat
voor autochtone minderheden.