Het beleid inzake unieke regionale talen

18
Het beleid inzake unieke regionale talen
tijdelijk, tot de regionale c.q. Friese pleitcoalitie kunnen behoren. Dan gaat
het om onze Fries in Den Haag, of onze Haagse man in de provincie.
Pleitcoalities worden bijeengehouden door een geheel aan door actoren
gedeelde basiswaarden en beleidsdoelen. Maar welke zijn deze
basiswaarden? Juist het flexibele karakter van een pleitcoalitie zorgt er ook
voor dat de basiswaarden niet in concreto geformuleerd behoeven te zijn.
Basiswaarden kunnen in de loop van de tijd bovendien wijzigen of anders
geïnterpreteerd en gepercipieerd worden. Bovendien kunnen basiswaarden
een dergelijk hoog abstractieniveau bereiken dat alle pleitcoalities het over
het nastreven met elkaar eens zijn, maar bij de nadere concretisering blijkt
dat de gedachte eenheid heel wat minder groot is, zodat de geesten zich
scheiden. In de werkelijkheid gaat het veel meer om instrumentele
opvattingen, gehuld in een bredere context van overtuigingen en ideeën, dan
om abstracte waarden. In de praktijk gaat het om de opvattingen over
energie- en werkgelegenheidsbeleid versus de Sorbische identiteit, of de
opvattingen over het behoud van de landelijke omroep, versus de groei van
de regionale omroep. In plaats van het hanteren van het begrip basiswaarde,
is het, naast overwegingen van bruikbaarheid, consistenter om van ‘stelsels
van opvattingen’ uit te gaan, zoals dat ook gebeurt binnen de door Sabatier
en Jenkins-Smith ontwikkelde benadering.
In het onderzoek is gemakshalve al snel van een tweedeling uitgegaan: de
vertegenwoordigers van de betreffende regionale taal, versus de (centrale)
overheid, of de minderheidsvertegenwoordigers tegenover de
vertegenwoordigers van de meerderheid. In andere woorden: de Friese
pleitcoalitie versus de Haagse pleitcoalitie; de Friese pleitcoalitie versus de
Hilversumse pleitcoalitie; de Noordfriese pleitcoalitie versus de Kieler
pleitcoalitie; de Horno-pleitcoalitie versus de Brandenburgse pleitcoalitie en
18
tenslotte de Sorbische pleitcoalitie versus de Bonner autoriteiten. Die
polarisering ligt besloten in het beleidsonderwerp dat de vertegenwoordigers
van een minderheid willen realiseren en waarvoor de vertegenwoordigers
van de meerderheid nodig zijn. Die tweedeling betekent ook dat het
onderzoek zich niet expliciet op de inventarisatie van de betreffende
systemen van opvattingen heeft gericht, maar van de constatering is
uitgegaan dat pleitcoalitie A een doel nastreeft, daarvoor bij pleitcoalitie B
moet zijn en die vervolgens, al of niet of gedeeltelijk, weet te realiseren.
In het rondenmodel, zoals dat aan het BIC-model ten grondslag ligt, wordt
het rondenconcept gebruikt om het verloop van de gebeurtenissen te structureren.
Het hanteren van besluitvormingsronden komt tegemoet aan de be-
Er is gekozen voor het aanduiden van de pleitcoalities met een geografische plaatsaanduiding,
omdat een tweedeling van regionale coalitie tegenover nationale coalitie, niet in
overeenstemming zou zijn met de notie dat een regionale taalgroep een natie kan zijn.
432